(ดิแลพ'พิเดท) vi., vt. ทำให้ชำรุด, ทำให้พัง, ใช้อย่างฟุ่มเฟือย, ทำให้สูญเสีย. vi. สลักหักพัง, ชำรุด, เน่าเปื่อย., See also: dilapidation n. ดูdilapidate dilapidator n. ดูdilapidate
v. t. [ imp. & p. p. Dilapidated p. pr. & vb. n. Dilapidating ] [ L. dilapidare to scatter like stones; di- = dis- + lapidare to throw stones, fr. lapis a stone. See Lapidary. ] 1. To bring into a condition of decay or partial ruin, by misuse or through neglect; to destroy the fairness and good condition of; -- said of a building. [ 1913 Webster ]
If the bishop, parson, or vicar, etc., dilapidates the buildings, or cuts down the timber of the patrimony. Blackstone. [ 1913 Webster ]
2. To impair by waste and abuse; to squander. [ 1913 Webster ]
The patrimony of the bishopric of Oxon was much dilapidated. Wood. [ 1913 Webster ]
[あばらや, abaraya] (n) (1) dilapidated house; tumbledown house; hovel; miserable shack; (2) (hum) my house; my home; (3) small resting place comprising four pillars and a roof (with no walls) [Add to Longdo]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย