(ดิมอ'รัลไลซ) vt. ทำให้เสื่อมเสียศีลธรรม, ทำลายกำลังใจ, ทำให้ยุ่งเหยิง, ทำให้งงงวย, ทำให้เสื่อม., See also: demoralisation n. ดูdemoralize demoralization n. ดูdemoralize
v. t. [ imp. & p. p. Demoralized p. pr. & vb. n. Demoralizing. ] [ F. démoraliser; pref. dé- (L. dis- or de) + moraliser. See Moralize. ] To corrupt or undermine in morals; to destroy or lessen the effect of moral principles on; to render corrupt or untrustworthy in morals, in discipline, in courage, spirit, etc.; to weaken in spirit or efficiency. [ 1913 Webster ]
The demoralizing example of profligate power and prosperous crime. Walsh. [ 1913 Webster ]
The vices of the nobility had demoralized the army. Bancroft. [ 1913 Webster ]
adj. made less hopeful or enthusiastic; rendered pessimistic; as, the demoralized Iraqi ground troops put up little resistance. Syn. -- discouraged, disheartened. [ WordNet 1.5 +PJC ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย