ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -affray-, *affray* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| affray | (อะเฟร') n. การทะเลาะวิวาท, การต่อสู้ของคนในสาธารณะ. -vt. ทำให้กลัว. -affrayer n., Syn. battle, fight, fracas, Ant. peace |
| affray | (n) การทะเลาะวิวาท, การต่อสู้ |
| affray | การชุลมุนต่อสู้, การทะเลาะวิวาท [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| Affray | การทะเลาะวิวาท [TU Subject Heading] |
| | | Affray | v. t. [ p. p. Affrayed. ] [ OE. afraien, affraien, OF. effreer, esfreer, F. effrayer, orig. to disquiet, put out of peace, fr. L. ex + OHG. fridu peace (akin to E. free). Cf. Afraid, Fray, Frith inclosure. ] [ Archaic ] 1. To startle from quiet; to alarm. [ 1913 Webster ] Smale foules a great heap That had afrayed [ affrayed ] me out of my sleep. Chaucer. [ 1913 Webster ] 2. To frighten; to scare; to frighten away. [ 1913 Webster ] That voice doth us affray. Shak. [ 1913 Webster ] | Affray | n. [ OE. afrai, affrai, OF. esfrei, F. effroi, fr. OF. esfreer. See Affray, v. t. ] 1. The act of suddenly disturbing any one; an assault or attack. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] 2. Alarm; terror; fright. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] 3. A tumultuous assault or quarrel; a brawl; a fray. “In the very midst of the affray.” Motley. [ 1913 Webster ] 4. (Law) The fighting of two or more persons, in a public place, to the terror of others. Blackstone. [ 1913 Webster ] ☞ A fighting in private is not, in a legal sense, an affray. [ 1913 Webster ] Syn. -- Quarrel; brawl; scuffle; encounter; fight; contest; feud; tumult; disturbance. [ 1913 Webster ] | Affrayer | n. One engaged in an affray. [ 1913 Webster ] | Affrayment | n. Affray. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] |
| 乱雑 | [らんざつ, ranzatsu] (adj-na, n) clutter; disorder; promiscuity; affray; confusion; muddle; (P) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |