| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -acquit-, *acquit* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | |
| | acquit | (อะควิท') vt. ทำให้พ้นไป, ชำระ, ตัดสินให้พ้นโทษ, ปฏิบัติ, ดำเนินการได้ผล. -acquiter n., Syn. forgive, pardon, clear, free | | acquittal | (อะควิท' เทิล) n. การตัดสินให้พ้นโทษ, การปฏิบัติ, การชำระหนี้, Syn. discharge | | acquittance | (อะควิท' เทินซฺ) n. การชำระหนี้ |
| | acquit | (vt) ปล่อยตัว, ตัดสินให้พ้นโทษ, ปฏิบัติ, ชำระหนี้ | | acquittal | (n) การปล่อยเป็นอิสระ, การพ้นผิด |
| | acquit | ๑. ปล่อยตัว (จำเลย)๒. ปลดหนี้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | | ยกฟ้อง | (v) dismiss, See also: acquit, Example: ศาลยกฟ้องเธอเพราะหลักฐานไม่เพียงพอ, Thai Definition: พิพากษาให้คดีตกไป โดยไม่บังคับให้เป็นไปตามคำฟ้องของโจทก์ |
| | | | | | Acquit | v. t. [ imp. & p. p. Acquitted; p. pr. & vb. n. Acquitting. ] [ OE. aquiten, OF. aquiter, F. acquitter; &unr_; (L. ad) + OF. quiter, F. quitter, to quit. See Quit, and cf. Acquiet. ] 1. To discharge, as a claim or debt; to clear off; to pay off; to requite. [ 1913 Webster ] A responsibility that can never be absolutely acquitted. I. Taylor. [ 1913 Webster ] 2. To pay for; to atone for. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] 3. To set free, release or discharge from an obligation, duty, liability, burden, or from an accusation or charge; -- now followed by of before the charge, formerly by from; as, the jury acquitted the prisoner; we acquit a man of evil intentions. [ 1913 Webster ] 4. Reflexively: (a) To clear one's self. Shak. (b) To bear or conduct one's self; to perform one's part; as, the soldier acquitted himself well in battle; the orator acquitted himself very poorly. [ 1913 Webster ] Syn. -- To absolve; clear; exonerate; exonerate; exculpate; release; discharge. See Absolve. [ 1913 Webster ] | | Acquit | p. p. Acquitted; set free; rid of. [ Archaic ] Shak. [ 1913 Webster ] | | Acquitment | n. [ Cf. OF. aquitement. ] Acquittal. [ Obs. ] Milton. [ 1913 Webster ] | | Acquittal | n. 1. The act of acquitting; discharge from debt or obligation; acquittance. [ 1913 Webster ] 2. (Law) A setting free, or deliverance from the charge of an offense, by verdict of a jury or sentence of a court. Bouvier. [ 1913 Webster ] | | Acquittance | n. [ OF. aquitance, fr. aquiter. See Acquit. ] 1. The clearing off of debt or obligation; a release or discharge from debt or other liability. [ 1913 Webster ] 2. A writing which is evidence of a discharge; a receipt in full, which bars a further demand. [ 1913 Webster ] You can produce acquittances
For such a sum, from special officers. Shak. [ 1913 Webster ] | | Acquittance | v. t. To acquit. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] | | Acquitter | n. One who acquits or releases. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
