(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา -exculpating- มีน้อย ระบบได้ทดลองค้นหาใหม่โดยใส่ดอกจันทน์ (wild-card) ให้โดยอัตโนมัติ: *exculpat*) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | exculpate | (เอคซฺ'คัลเพท) vt. ทำให้พ้นความผิด, ล้าง, ทำให้พ้นข้อกล่าวหา., See also: exculpable adj. ดูexculpate exculpation n. ดูexculpate, Syn. clear | exculpatory | (เอคซฺคัล'พระทอรี) adj. เกี่ยวกับการพ้นจากความผิด, ซึ่งหลุดพ้นจากข้อกล่าวหา |
|
| exculpate | (vt) พิสูจน์ว่าบริสุทธิ์, ทำให้พ้นผิด, ล้างบาป |
| exculpation | การอ้างเพื่อให้พ้นผิด [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | exculpatory clause | ข้อกำหนดยกเว้นความรับผิด (เมื่อกระทำโดยบริสุทธิ์ใจ) [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | ยกโทษ | (v) forgive, See also: pardon, let off, excuse, condone, remit, relent, exculpate, Syn. ให้อภัย, Example: หล่อนยกโทษให้เขา, Thai Definition: ไม่เอาโทษ |
| ยกโทษ | [yok thōt] (v) EN: forgive ; pardon ; let off ; excuse ; condone ; remit ; relent ; exculpate FR: pardonner ; gracier ; excuser ; disculper |
| | | exculpation | (n) the act of freeing from guilt or blame | exculpatory | (adj) clearing of guilt or blame, Ant. inculpatory | acquit | (v) pronounce not guilty of criminal charges, Syn. assoil, discharge, exculpate, exonerate, clear, Ant. convict | excuse | (n) a defense of some offensive behavior or some failure to keep a promise etc., Syn. alibi, self-justification, exculpation |
| Exculpate | v. t. [ imp. & p. p. Exculpated p. pr. & vb. n.. Exculpating (&unr_;). ] [ L. ex out + culpatus, p. p. of culpare to find fault with, to blame, culpa fault. See Culpable. ] To clear from alleged fault or guilt; to prove to be guiltless; to relieve of blame; to acquit. [ 1913 Webster ] He exculpated himself from being the author of the heroic epistle. Mason. [ 1913 Webster ] I exculpate him further for his writing against me. Milman. Syn. -- To exonerate; absolve; clear; acquit; excuse; vindicate; justify. [ 1913 Webster ] | exculpated | adj. freed from any question of guilt; having suspicion of guilt eliminated. Syn. -- absolved, cleared, exonerated, vindicated. [ WordNet 1.5 +PJC ] | Exculpation | n. [ Cf. LL. exculpatio. ] The act of exculpating from alleged fault or crime; that which exculpates; excuse. [ 1913 Webster ] These robbers, however, were men who might have made out a strong case in exculpation of themselves. Southey. [ 1913 Webster ] | Exculpatory | Clearing, or tending to clear, from alleged fault or guilt; excusing. “An exculpatory letter.” Johnson. [ 1913 Webster ] |
| 分辨 | [fēn biàn, ㄈㄣ ㄅㄧㄢˋ, 分 辨] to distinguish; to differentiate; to resolve; to defend against an accusation; to exculpate #12,074 [Add to Longdo] | 开脱 | [kāi tuō, ㄎㄞ ㄊㄨㄛ, 开 脱 / 開 脫] to exculpate; to absolve; to exonerate #36,427 [Add to Longdo] | 开脱罪责 | [kāi tuō zuì zé, ㄎㄞ ㄊㄨㄛ ㄗㄨㄟˋ ㄗㄜˊ, 开 脱 罪 责 / 開 脫 罪 責] to absolve sb from guilt; to exonerate; to exculpate #88,384 [Add to Longdo] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |