มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ affront | (n) การดูถูก, การดูหมิ่น, การสบประมาท, การปรามาส เช่น It is an affront to call German women with the title of 'Fräulein'. (Fräulein = Miss) |
|
| affront | (n) คำปรามาส, See also: คำดูแคลน, Syn. insult, indignity, offense | affront | (vt) ดูถูก, See also: ดูแคลน, ปรามาส, สบประมาท, Syn. offend, insult, provoke |
| affront | (อะเฟรินทฺ') vt. ทำให้โกรธ, สบประมาท, เผชิญหน้า. -n. การสบประมาท, การดูถูก |
| affront | (n) การสบประมาท, การดูถูก, การดูหมิ่น | affront | (vt) ปรามาส, สบประมาท, ดูถูก, ดูหมิ่น |
| affront | ดูหมิ่นซึ่งหน้า, การสบประมาท [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | ลบรอย | (v) insult, See also: affront, disparage, denigrate, Syn. สบประมาท, ดูหมิ่น, ดูถูก, ดูแคลน | หยาบหยาม | (v) insult, See also: affront, Syn. ดูถูก, เหยียด, หยาม, Example: การที่มนุษย์ต้องผิดหวังบ่อยๆ อาจจะทำใครเหล่านั้นหยาบหยามพระเจ้าได้, Thai Definition: กล่าวคำหรือแสดงกิริยาไม่สุภาพและเป็นการดูถูก |
| ดูถูกดูแคลน | [dūthūkdūkhlaēn] (v) EN: look down upon ; underestimate ; disparage ; disdain ; slight ; insult ; snub ; affront | ฝ่า | [fā] (v) EN: break through ; go through ; undergo ; brave ; go against ; risk FR: braver ; affronter | ฝ่าอันตราย | [fā antarāi] (v, exp) EN: risk one's life ; run risks FR: courir le risque ; affronter le danger ; risquer sa vie | การปะทะ | [kān patha] (n) EN: clash ; conflict ; confrontation ; fight ; charge FR: conflit [ m ] ; affrontement [ m ] | แข่งขัน | [khaengkhan] (v, exp) EN: contend ; compete ; contest ; vie with ; have a competition ; race FR: lutter contre ; entrer en lutte ; rencontrer ; s'affronter ; être aux prises avec ; entrer en compétition ; jouer contre ; défier ; rivaliser | ปะทะ | [patha] (v) EN: contravene ; conflict ; fight ; batter ; collide ; encounter ; attack ; clash ; confront versus FR: affronter ; être en conflit | เผชิญ | [phachoēn] (v) EN: face ; confront ; be faced with ; be confronted with ; brave ; meet FR: affronter ; faire face à ; se confronter à ; braver ; lutter contre | เผชิญความเครียด | [phachoēn khwām khrīet] (v, exp) FR: affronter le stress | เผชิญภัย | [phachoēn phai] (v, exp) EN: face danger FR: affronter le danger | ผจญ | [phajon] (v) EN: struggle ; grapple ; come to grips with ; brave ; risk FR: combattre ; se battre ; lutter contre ; affronter ; braver ; faire face à |
| | | Affront | v. t. [ imp. & p. p. Affronted; p. pr. & vb. n. Affronting. ] [ OF. afronter, F. affronter, to confront, LL. affrontare to strike against, fr. L. ad + frons forehead, front. See Front. ] 1. To front; to face in position; to meet or encounter face to face. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] All the sea-coasts do affront the Levant. Holland. [ 1913 Webster ] That he, as 't were by accident, may here Affront Ophelia. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To face in defiance; to confront; as, to affront death; hence, to meet in hostile encounter. [ Archaic ] [ 1913 Webster ] 3. To offend by some manifestation of disrespect; to insult to the face by demeanor or language; to treat with marked incivility. [ 1913 Webster ] How can any one imagine that the fathers would have dared to affront the wife of Aurelius? Addison. [ 1913 Webster ] Syn. -- To insult; abuse; outrage; wound; illtreat; slight; defy; offend; provoke; pique; nettle. [ 1913 Webster ] | Affront | n. [ Cf. F. affront, fr. affronter. ] 1. An encounter either friendly or hostile. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I walked about, admired of all, and dreaded On hostile ground, none daring my affront. Milton. [ 1913 Webster ] 2. Contemptuous or rude treatment which excites or justifies resentment; marked disrespect; a purposed indignity; insult. [ 1913 Webster ] Offering an affront to our understanding. Addison. [ 1913 Webster ] 3. An offense to one's self-respect; shame. Arbuthnot. [ 1913 Webster ] Syn. -- Affront, Insult, Outrage. An affront is a designed mark of disrespect, usually in the presence of others. An insult is a personal attack either by words or actions, designed to humiliate or degrade. An outrage is an act of extreme and violent insult or abuse. An affront piques and mortifies; an insult irritates and provokes; an outrage wounds and injures. Captious persons construe every innocent freedom into an affront. When people are in a state of animosity, they seek opportunities of offering each other insults. Intoxication or violent passion impels men to the commission of outrages. Crabb. [ 1913 Webster ] | Affronte | a. [ F. affronté, p. p. ] (Her.) Face to face, or front to front; facing. [ 1913 Webster ] | Affrontedly | adv. Shamelessly. [ Obs. ] Bacon. [ 1913 Webster ] | Affrontee | n. One who receives an affront. Lytton. [ 1913 Webster ] | Affronter | n. One who affronts, or insults to the face. [ 1913 Webster ] | Affrontingly | adv. In an affronting manner. [ 1913 Webster ] | Affrontive | a. Tending to affront or offend; offensive; abusive. [ 1913 Webster ] How affrontive it is to despise mercy. South. [ 1913 Webster ] | Affrontiveness | n. The quality that gives an affront or offense. [ R. ] Bailey. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |