ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: rancor, -rancor- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ rancor | (n) ความขมขื่น, See also: ความเคียดแค้น, ความแค้นเคือง, ความพยาบาท, ความอาฆาต, Syn. bitterness, resentment | rancorous | (adj) ขมขื่น, See also: คับแค้น, Syn. bitter, cruel, vengeful |
|
| rancor | (แรง'เคอะ) n. ความเจ็บใจ, ความคับแค้นใจ, ความอาฆาตแค้น, ความเกลียดชัง., See also: rancored adj. rancoured adj., Syn. enmity, malice | rancorous | (แรง'เคอะเริส) adj. เจ็บใจ, แค้นใจ, อาฆาตแค้น, เกลียดชัง., Syn. hateful, malicious |
| rancor | (n) ความเคียดแค้น, ความพยายาม, ความเกลียดชัง, ความเจ็บใจ | rancorous | (adj) เคียดแค้น, พยาบาท, เกลียดชัง, เจ็บใจ, อาฆาตแค้น |
| | คุมแค้น | (v) resent, See also: rage, be rancor, harbour resentment, spite, Syn. แค้น, โกรธแค้น, Example: ทิดขวัญคุมแค้นคนบางคนที่มาแย่งสาวคนรัก, Thai Definition: ผูกใจเจ็บและคิดอยากแก้แค้น, เก็บเอาความแค้นเข้าไว้ | ความแค้นใจ | (n) rancor, See also: resentfulness, malice, Syn. ความแค้น, ความคับแค้นใจ, Example: สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในใจของเธอในเวลานี้คือความแค้นใจที่ถูกประณาม |
| | | | Rancor | n. [ Written also rancour. ] [ OE. rancour, OF. rancor, rancur, F. rancune, fr. L. rancor rancidity, rankness; tropically, an old grudge, rancor, fr. rancere to be rank or rancid. ] The deepest malignity or spite; deep-seated enmity or malice; inveterate hatred. “To stint rancour and dissencioun.” Chaucer. [ 1913 Webster ] It would not be easy to conceive the passion, rancor, and malice of their tongues and hearts. Burke. [ 1913 Webster ] Syn. -- Enmity; hatred; ill will; malice; spite; grudge; animosity; malignity. -- Rancor, Enmity. Enmity and rancor both describe hostile feelings; but enmity may be generous and open, while rancor implies personal malice of the worst and most enduring nature, and is the strongest word in our language to express hostile feelings. [ 1913 Webster ] Rancor will out; proud prelate, in thy face I see thy fury. Shak. [ 1913 Webster ] Rancor is that degree of malice which preys upon the possessor. Cogan. [ 1913 Webster ] | Rancorous | a. [ OF. rancuros. ] Full of rancor; evincing, or caused by, rancor; deeply malignant; implacably spiteful or malicious; intensely virulent. [ 1913 Webster ] So flamed his eyes with rage and rancorous ire. Spenser. [ 1913 Webster ] | Rancorously | adv. In a rancorous manner. [ 1913 Webster ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |