| โป้งโย้ง | ว. โป้งโล้ง. |
| ยงโย่ | ก. กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก. |
| ยงโย่ยงหยก | ก. กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง. |
| โย้ | ว. เอนเพราะไม่ตั้งตรงทรงตัวตามธรรมดาที่ควรเป็น เช่น เรือนโย้ เขียนหนังสือโย้ |
| โย้ | ยื่นออกกว่าปรกติ เช่น ท้องโย้ พุงโย้. |
| โย้เย้ | ว. รวนหรือซวนเซมีอาการจะหลุดหรือทลายลง เช่น ฟันโย้เย้ เรือนโย้เย้, ไม่ตรงรูป เช่น เขียนหนังสือโย้เย้. |
| โยกโย้ | ก. อาการที่พูดหรือทำพิโยกพิเกน เช่น กว่าจะตกลงกันได้พูดโยกโย้อยู่นาน, โยก ก็ว่า. |
| โย่ง | ว. ลักษณะที่สูงกว่าปรกติ เมื่อเคลื่อนไหวดูประหนึ่งว่าโยกเยกไปมา เช่น สูงโย่ง. |
| โย่ง ๆ | ว. อาการที่คนผอมสูงเดินก้าวยาว ๆ เรียกว่า เดินโย่ง ๆ. |
| โย่งเย่ง | ว. อาการที่คนสูงโย่งเดินโยกเยกไปมา |
| โย่งเย่ง | ไม่รัดกุม. |
| โยงโย่ | ก. ยงโย่. |
| โก้งเก้ง | ว. มีลักษณะหรือท่าทางสูงโย่งเย่ง. |
| คร่อม | (คฺร่อม) ก. ยืนหรือนั่งแยกขาให้ของอยู่ใต้หว่างขา, ยงโย่ให้ของอยู่ใต้ตัว เช่น เอาตัวคร่อมไว้ นอนคร่อม, เอาสิ่งของเช่นโต๊ะเก้าอี้ตั้งในอาการเช่นนั้น เช่น วางโต๊ะคร่อมกองหนังสือ, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปลูกเรือนคร่อมตอ สร้างสะพานคร่อมคลอง นั่งคร่อม ๒ ตำแหน่ง. |
| โง่ง ๆ, โง่งเง่ง | ว. โย่ง ๆ, อาการเดินก้าวยาว ๆ ของคนผอมสูง. |
| ตา ๑ | น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, (ปาก) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ เช่น ตาเถร ตาแก่ หรือเรียกชายรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นกันเอง เช่น ตาเกิ้น ตาโย่ง หรือเรียกเด็กชายที่ตนเอ็นดูรักใคร่ เช่น ตาหนู. |
| ท่านั้นท่านี้ | ว. อย่างนั้นอย่างนี้, โยกโย้, เช่น พูดท่านั้นท่านี้. |
| โทงเทง ๒ | ว. อาการที่เคลื่อนไปมีลักษณะโย่งเย่งส่ายไปมา เช่น เดินโทงเทง. |
| ประทัง | ก. ทำให้ทรงอยู่ได้, ทำให้ดำรงอยู่ได้, เช่น เรือนโย้เอาเสาไปคํ้าพอประทังไว้ก่อน กินพอประทังชีวิต. |
| เปรต, เปรต- | (เปฺรด, เปฺรดตะ-) น. สัตว์พวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์, ผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด ชนิดหนึ่งตามที่ว่ากันว่ามีรูปร่างสูงโย่งเย่งเท่าต้นตาล ผมยาวหย็อกหย็อย คอยาว ผอมโซ มีปากเท่ารูเข็ม มือเท่าใบตาล กินแต่เลือดและหนองเป็นอาหาร มักร้องเสียงดังวี้ด ๆ ในตอนกลางคืน |
| โป้งโล้ง | ว. โตพองไม่สมส่วน, ไม่กะทัดรัด, โป้งโย้ง ก็ว่า. |
| พิโยกพิเกน | ก. โยกโย้ไม่เสร็จสิ้นไปง่าย ๆ. |
| โยก | โดยปริยายหมายถึงอาการที่พูดหรือทำพิโยกพิเกน เช่น กว่าจะตกลงกันได้ พูดโยกอยู่นาน, โยกโย้ ก็ว่า. |
| รวน | ว. ไม่ตรง, โย้, เช่น ฟันรวน |
| ร้อยสีพันอย่าง, ร้อยสีร้อยอย่าง | ว. โยกโย้ไปต่าง ๆ นานา. |
