| เจ็บใจ | ก. ชํ้าใจ. | | แกะสะเก็ด | ก. เป็นคำเปรียบหมายความว่ารื้อฟื้นเรื่องเก่าขึ้นมาพูดให้เจ็บใจ. | | ขอดค่อน | ก. ค่อนว่า, พูดแคะไค้ในเรื่องที่ไม่ดี, พูดให้เขาอายหรือเจ็บใจ, ยกความชั่วขึ้นมาว่าให้เจ็บใจ, ค่อนขอด ก็ว่า. | | ขัดแค้น | ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย. | | ขุ่นแค้น | ก. โกรธอย่างเจ็บใจ. | | ค่อนขอด | ก. ค่อนว่า, พูดแคะไค้ในเรื่องที่ไม่ดี, พูดให้เขาอายหรือเจ็บใจ, ยกความชั่วขึ้นมาว่าให้เจ็บใจ, ขอดค่อน ก็ว่า. | | แค้น | ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย เช่น แค้นใจ แค้นเคือง. | | เจ็บช้ำน้ำใจ | ก. เจ็บใจ, สะเทือนใจ. | | เจ็บปวด | ก. รู้สึกเจ็บใจเพราะผิดหวัง. | | เจ็บแสบ | ก. รู้สึกเจ็บใจอย่างเผ็ดร้อน. | | ช้ำใจ | ก. เจ็บใจ, ระทมใจ. | | แดก ๑ | กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดให้เจ็บใจ, แดกดัน ก็ว่า. | | แดกดัน | ก. กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดให้เจ็บใจ เช่น ในบทละครนอกเรื่องสังข์ทอง นางรจนาพูดแดกดันพี่สาวทั้ง ๖ ว่า ผัวพี่ไปหาปลากับบ่าวไพร่ น้อยฤๅช่างได้มาอักโข ผัวข้าหาปลาประสาโซ แต่จมูกไม่โหว่เหมือนผู้ดี, แดก ก็ว่า. | | ถากถาง | ก. ค่อนว่า, มีเจตนาว่าให้เจ็บใจ. | | ทิ่มตำ | ว. อาการที่พูดทับถม ปรักปรำ ซํ้าเติมให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มตำ. | | ทิ่มแทง | ว. อาการที่พูดเสียดสีให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มแทง. | | ยอกย้อน | ว. ย้อนให้เจ็บอกเจ็บใจ เช่น พูดจายอกย้อน, ย้อนยอก ก็ว่า. | | ย้อนยอก | ว. ย้อนให้เจ็บอกเจ็บใจ เช่น พูดจาย้อนยอก, ยอกย้อน ก็ว่า. | | เย้ย | ก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ. | | เย้ยหยัน | ก. พูดหรือแสดงกิริยาดูถูกเยาะเย้ยให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ. | | เยาะ | ก. พูดหรือแสดงกิริยาให้เจ็บใจชํ้าใจ โดยย้ำถึงความเสียเปรียบ ความด้อยกว่า หรือความผิดพลาด เช่น เยาะว่า ไหนว่าเก่งนัก ทำไมสอบตก. | | เยาะเย้ย | ก. ค่อนว่าหรือแสดงกิริยาซ้ำเติมให้ได้อาย ให้ช้ำใจเจ็บใจ ให้โกรธ. | | เสียดแทง | ว. อาการที่กล่าวให้เจ็บใจด้วยความริษยาเป็นต้น เช่น วาจาเสียดแทงย่อมทำลายมิตร. | | เหน็บ ๓ | ก. พูดเสียดสีแคะไค้ เช่น เขาชอบมาเหน็บให้เจ็บใจ. |
|
| hurt | (เฮิร์ท) vt., vi. ทำให้ (รู้สึก) บาดเจ็บ, ทำให้เจ็บปวด, ทำอันตราย, ทำให้เจ็บใจ, ทำให้เสียใจ. -n. การทำให้ได้รับบาดเจ็บ, บาดแผล, ความเจ็บปวด, ความเสียหาย, Syn. injure, wound, harm | | rancor | (แรง'เคอะ) n. ความเจ็บใจ, ความคับแค้นใจ, ความอาฆาตแค้น, ความเกลียดชัง., See also: rancored adj. rancoured adj., Syn. enmity, malice | | rancorous | (แรง'เคอะเริส) adj. เจ็บใจ, แค้นใจ, อาฆาตแค้น, เกลียดชัง., Syn. hateful, malicious | | rancour | (แรง'เคอะ) n. ความเจ็บใจ, ความคับแค้นใจ, ความอาฆาตแค้น, ความเกลียดชัง., See also: rancored adj. rancoured adj., Syn. enmity, malice | | rankle | (แรง'เคิล) vt. ทำให้คับแค้นใจ, ทำให้เจ็บใจ. vi. คับแค้นใจ, ปวดร้าวใจ., See also: ranklingly adv., Syn. irritate, fester, embitter | | sensibility | (เซนซะบิล'ลิที) n. ความรู้สึกไว, ไหวพริบ, ความเฉียบแหลม, สติสัมปชัญญะ, See also: sensibilities n., pl. อารมณ์, ความรู้สึกเจ็บใจได้, ความสามารถรับการกระตุ้นจากสิ่งภายนอกได้ | | sick | (ซิค) adj. ป่วย, ไม่สบาย, คลื่นไส้, คลื่นเหียน, เป็นไข้, ไม่สบายใจ, รำคาญใจ, เอียน, ร้อนใจ, เจ็บใจ, รังเกียจ, ขยะแขยง, เสื่อมเสีย, ซีด, ขาวซีด, อมโรค, ได้พืชผลไม่ค่อยดี, มีเชื้อโรค, เปราะ, กลิ่นไม่ดี. n. คนป่วย, คนไข้, Syn. ill, ailing, queasy, bored, t | | sore | (ซอร์) adj. ปวด, เจ็บปวด, เจ็บแสบ, เจ็บใจ, ระทมทุกข์, อุ่นใจ, โกรธแค้น, ทำให้ระคายเคือง, รุนแรง, อย่างยิ่ง. n. ความเจ็บปวด, เรื่องเจ็บปวด, แหล่งระทมทุกข์. adv. อย่างเจ็บปวด., See also: soreness n., Syn. inflammation, lesion, bruise | | twinge | (ทวินจฺ) n., vt., vi. (ทำให้เกิด, เกิด) ความเจ็บปวดอย่างกะทันหันและรุนแรง, ความเจ็บแปลบ, ความเจ็บใจ. |
|
