| กรอก ๑ | (กฺรอก) ก. เทลงในช่องแคบ เช่น กรอกหม้อ กรอกขวด, หรือใช้โดยปริยายก็ได้ เช่น พูดกรอกหู |
| กรอก ๑ | ลงข้อความหรือจำนวนเลข เช่น กรอกบัญชี. |
| กรอก ๑ | (กฺรอก) ว. แห้งจนคลอน, ใช้แก่หมากและฝักมะขาม ว่า หมากกรอก มะขามกรอก. |
| กระจอก ๑ | น. ชื่อนกขนาดเล็ก วงศ์ย่อย Passerinae ในวงศ์ Passeridae ปากหนารูปกรวย ขนตัวลาย ปลายหางเว้าตื้น มี ๔ ชนิด ชนิดที่มีชุกชุมอาศัยตามชายคาบ้านเรือน คือ กระจอกบ้าน [ Passer montanus (Linn.) ] และกระจอกใหญ่ [ P. domesticus (Linn.) ] อีก ๒ ชนิดอาศัยอยู่ตามป่า คือ กระจอกตาล ( P. flaveolusBlyth) และกระจอกป่าท้องเหลือง[ P. rutilans (Temminck) ]. |
| กระเดือก ๑ | น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลำคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชายเรียกว่า ลูกกระเดือก. |
| กระบอก ๑ | น. ไม้ไผ่ที่ตัดเป็นท่อน, ของอื่น ๆ ที่มีรูปคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระบอกปืน กระบอกตา |
| กระบอก ๑ | ลักษณนามบอกสัณฐาน สำหรับใช้กับของกลมยาวแต่กลวง เช่น ข้าวหลาม ๓ กระบอก |
| กระบอก ๑ | เสื้อชนิดหนึ่งในสมัยรัชกาลที่ ๔ แขนยาว ช่วงตัวสั้นเสมอบั้นเอว แขนรัด ตัวรัด คอสูง เรียกว่า เสื้อกระบอก |
| กระบอก ๑ | หุ่นชนิดหนึ่ง มีแต่ส่วนหัวและมือ ๒ ข้าง ลำตัวทำด้วยไม้กระบอก มีผ้าเย็บเป็นถุงคลุม เวลาเชิดใช้มือสอดเข้าไปจับไม้กระบอกนั้นเชิด เรียกว่า หุ่นกระบอก |
| กระบอก ๑ | รูปตันที่กำเนิดขึ้นจากการเขียนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า โดยใช้ด้านใดด้านหนึ่งเป็นแกนแล้วหมุนโดยรอบฐาน ปลายทั้ง ๒ ข้างมีหน้าเป็นวงกลม เรียกว่า รูปทรงกระบอก หรือ รูปกระบอก, ลักษณะได้แก่ รูปที่มีสัณฐานกลมยาวและตรงซึ่งมีส่วนสัดกลมเท่ากันตั้งแต่ต้นจนปลาย. (อ. cylinder). |
| กระปรอก ๑, กระปอก ๑ | น. ชื่อไต้ชนิดหนึ่ง ห่อด้วยใบพลวงหลายชั้น ลูกยาวใหญ่เหมือนไต้หาง แต่ไม่มีหาง ชาวทะเลและชาวชนบทชอบใช้สำหรับหาหอย กุ้ง ปลา เพราะดวงไฟใหญ่ไม่ใคร่ดับ. |
| กระพอก ๑ | น. กล่องสานมีฝาครอบสำหรับใส่อาหาร |
| กระพอก ๑ | หม้อ (มงคลทีปนีแปลร้อย กุมภชาดก) |
| กระพอก ๑ | กระบะสำหรับใส่กับข้าว เช่น ร่วมกระพอกจอกจานร้านเรือนเดียว (สุ. สอนเด็ก) |
| กระพอก ๑ | การเลี้ยงกัน, ที่เลี้ยงกัน. |
| กระแอก ๑ | ดู กระแชง ๒. |
| กอก ๑ | ก. ดูดเลือด หนอง หรือลมออกจากร่างกาย หรือดูดเอานํ้านมออกจากเต้านม โดยใช้ถ้วย กระบอก ฯลฯ เป็นเครื่องดูด. |
| ก๊อก ๑ | น. เครื่องเปิดปิดนํ้าจากท่อหรือภาชนะ, หัวก๊อก ก็เรียก. |
| เกลือก ๑ | (เกฺลือก) ก. กลิ้งหรือเสือกตัวไปมา เช่น เกลือกตม เกลือกฝุ่น, เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งทำเช่นนั้นเพื่อให้สิ่งอื่นติด เช่น เอาขนมเกลือกงา. |
| ขยอก ๑ | (ขะหฺยอก) น. ชื่อหนอนผีเสื้อชนิด Parapoynx stagnalis (Zeller) ในวงศ์ Pyralidae ตัวหนอนมีผิวใสสีเขียวอ่อน หัวสีนํ้าตาล ข้างตัวมีเหงือกลักษณะเป็นพู่จำนวน ๖ คู่ สำหรับหายใจในนํ้าที่ขังอยู่ในปลอกหุ้มตัวซึ่งสร้างขึ้นจากใบข้าว ปลอกยาว ๒๕-๓๕ มิลลิเมตร ลอยไปตามน้ำได้ จัดเป็นศัตรูของข้าว, หนอนปลอกข้าว ก็เรียก. |
| ข้าวตอก ๑ | น. ข้าวเปลือกข้าวเจ้าที่เอามาคั่วให้แตกบานเป็นดอก. |
| ข้าวเปลือก ๑ | น. เมล็ดข้าวที่ยังไม่ได้เอาเปลือกออก. |
| ข้าวตอก ๑ | ดูใน ข้าว. |
| ข้าวเปลือก ๑ | ดูใน ข้าว. |
| ขี้ครอก ๑ | น. คำดูถูกเหยียดหยามว่าเป็นผู้มีฐานะต่ำต้อยกว่าครอกหรือทาส (ใช้เป็นคำด่า). |
| ขี้ครอก ๑ | ดูใน ขี้. |
| ครอก ๑ | (คฺรอก) น. ลูกสัตว์หลายตัวที่เกิดพร้อมกันคราวเดียว เช่น ลูกครอกปลาช่อน, ลักษณนามเรียกการตกลูกของสัตว์คราวหนึ่ง ๆ เช่น ปีนี้แมวออกลูก ๒ ครอก |
| ครอก ๑ | บุตรที่เกิดจากมารดาที่ขายตัวเป็นทาสที่ขายขาดค่า รวมทั้งทาสเชลย ทาสมรดก และทาสช่วยมาเมื่อทุกข์ยาก เรียกว่า ลูกครอก. |
| งอก ๑ | ก. อาการที่เมล็ดผลไม้แตกเป็นต้นขึ้น |
| งอก ๑ | ผลิออก, แตกออก, เช่น รากงอก ยอดงอก |
| งอก ๑ | เพิ่มปริมาณมากขึ้น (ใช้เฉพาะของบางอย่าง) เช่น เงินงอก แผ่นดินงอก เนื้องอก |
| งอก ๑ | เรียกหน้าผากที่กว้างยื่นงํ้าออกไปกว่าปรกติ ว่า หน้างอก. |
| เงือก ๑ | น. งู เช่น ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง (แช่งนํ้า). |
| จรอก ๑ | (จะหฺรอก) น. ทาง, ทางแคบ, ทางเล็ก, ตรอก, ซอก, เช่น มาคะคล้ายโดยทาง ถับถึงกลางจรอกปู่ (ลอ), บ้างก็นั่งในท่าน้ำบ้างก็ค้ำกันไปนั่งในจรอก (ม. คำหลวง ชูชก). |
| จอก ๑ | น. ภาชนะเล็ก ๆ รูปอย่างขัน ถ้าใช้สำหรับตักนํ้าโดยลอยอยู่ในขันใหญ่เรียก จอกลอย, ถ้าใช้ใส่หมากในเชี่ยนหมากเรียก จอกหมาก |
| จอก ๑ | ภาชนะเล็ก ๆ รูปทรงกระบอก ใช้กินยา ดื่มเหล้า เป็นต้น |
| จอก ๑ | ใช้เป็นลักษณนาม เช่น เหล้า ๓ จอก. |
| ช้างเผือก ๑ | น. ช้างในตระกูลชาติพรหมพงศ์ อิศวรพงศ์ พิษณุพงศ์หรืออัคนิพงศ์ ที่มีลักษณะ ๗ สี คือ ขาว เหลือง เขียว แดง ดำ ม่วง เมฆ และมีตา เล็บ ขน เป็นต้น ประกอบด้วยคชลักษณ์ด้วย, (กฎ) ช้างที่มีมงคลลักษณะ ๗ ประการ คือ ตาขาว เพดานปากขาว เล็บขาว ขนขาว พื้นหนังขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ขนหางขาว และอัณฑโกศขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ในทางกฎหมายและที่กรมช้างใช้เรียกว่า ช้างสำคัญ |
| ช้างเผือก ๑ | โดยปริยายหมายถึง คนดีมีวิชาเป็นต้นที่เกิดในชนบทแล้วมามีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในกรุง. |
| ช้างเผือก ๑ | ดูใน ช้าง ๑. |
| ซักฟอก ๑ | ก. ชำระให้หมดมลทิน. |
| ดอก ๑ | น. ส่วนหนึ่งของต้นไม้ที่ผลิออกจากต้นหรือกิ่ง มีหน้าที่ทำให้เกิดผลและเมล็ดเพื่อสืบพันธุ์ มีเกสรและเรณูเป็นเครื่องสืบพันธุ์ |
| ดอก ๑ | ลวดลายบนผืนผ้าเป็นต้น ที่มีลักษณะเป็นดอกเป็นดวง |
| ดอก ๑ | ค่าตอบแทนที่บุคคลหนึ่งต้องใช้ให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เพื่อการที่ได้ใช้เงินของบุคคลนั้น หรือเพื่อทดแทนการไม่ชำระหนี้หรือชำระหนี้ไม่ถูกต้อง, เรียกเต็มว่า ดอกเบี้ย |
| ดอก ๑ | ลักษณนามของสิ่งของบางอย่าง เช่น ประทัดดอกหนึ่ง สว่านหนึ่งดอก. |
| ตอก ๑ | ก. เอาค้อนหรือสิ่งอื่นตีตะปูหรือหลักเป็นต้นให้เข้าไป. |
| ต๊อก ๑ | น. เรียกกลองเล็ก ๆ สำหรับเคาะจังหวะดังต๊อก ๆ ว่า กลองต๊อก. |
| ตาเหลือก ๑ | น. ตาที่เบิกกว้าง, ตาที่กลอกขึ้น, ตาที่ตาดำอยู่ข้างบน. |
| ตาเหลือก ๑ | ว. อาการรีบร้อนลนลาน, ตื่นกลัว, ตาลีตาเหลือก ก็ว่า. |
| ตาเหลือก ๑ | ดูใน ตา ๒. |
