| กระหม่า | ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ (สมุทรโฆษ). |
| กระเหม่า | (-เหฺม่า) น. เขม่าซาง, ละอองขึ้นที่ลิ้นเด็กอ่อน โบราณเรียกว่า กระเหม่าซาง. |
| ตกประหม่า | ก. เกิดความรู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ. |
| โต๊ะอิหม่าม | (-หฺม่าม) น. ผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำในพิธีทางศาสนาอิสลาม และมักเป็นหัวหน้าชุมชนด้วย. |
| ประหม่า | ก. สะทกสะท้าน, พรั่นใจ. |
| หม่า | ก. กิน เช่น ในห้องมีของกินมาก เข้าไปหม่าเสียซิ |
| หม่า | ปล่อยไว้ไม่เป็นระเบียบ เช่น เสื้อผ้าข้าวของไม่เก็บ หม่าไว้เต็มห้อง |
| หม่า | หมัก, แช่ให้อ่อนตัว, เช่น หม่าข้าว หม่าแป้ง หม่าปูน. |
| หม้า | ว. งาม, งามมาก. |
| หม้า | ก. เล่นรื่นเริง. |
| หม้าย ๑ | ว. ม่าย. |
| หม้าย ๒ | <i>ดู กระดูกค่าง</i>. |
| อลหม่าน | (อนละ-) ว. ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น. |
| อิหม่าม | น. คำเรียกผู้นำในศาสนาอิสลาม, ผู้นำในการทำละหมาด, ตำแหน่งสำคัญของคณะกรรมการบริหารมัสยิด, โต๊ะอิหม่าม ก็เรียก. |
| กระชง | ว. งง, ชะงัก, ประหม่า, เช่น นอนกระชงใจคราง ครั่นแค้น (นิ. ตรัง). |
| กระดูกค่าง | น. ชื่อไม้ต้นชนิด <i> Diospyros undulata</i> Wall. ex G. Don var. <i> cratericalyx</i> (Craib) Bakh. ในวงศ์ Ebenaceae ขึ้นในป่าดิบ มีมากทางภาคใต้ สูงได้ถึง ๒๐ เมตร ไม่ผลัดใบ, จะเพลิง ชะเพลิง คำดีควาย ดูกค่าง ตะโกดำ พลับเขา ไหม้ หม้าย หรือ สะลาง ก็เรียก. |
| กระอึกกระอัก | ว. อึกอัก, อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า. |
| กาหล | (-หน) ว. เอะอะอื้ออึง เช่น แตกตื่นกันกาหลอลหม่าน, ยามพลบสยงกึกก้อง กาหล แม่ฮา (กำสรวล). |
| งกเงิ่น, งก ๆ เงิ่น ๆ | ว. ตัวสั่น, มีอาการประหม่าตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก. |
| เจ้าเซ็น | น. อิหม่ามฮูเซ็นผู้เป็นหลานตาของพระมะหะหมัด, คนพวกหนึ่งที่ถือศาสนาอิสลาม ซึ่งนับถืออิหม่ามฮูเซ็น |
| ตกพุ่มม่าย | ว. เรียกชายหรือหญิงที่หย่าขาดจากความเป็นผัวเมียกันหรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายจากไป, ตกพุ่มหม้าย หรือ เป็นม่าย ก็ว่า. |
| ตื่นเต้น | ก. แสดงอาการลิงโลดเพราะดีใจหรือแปลกใจ, มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย. |
| นางสาว | น. คำนำหน้าชื่อหญิงที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป และยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส แต่หญิงซึ่งจดทะเบียนสมรสแล้วหรือหญิงซึ่งเป็นหม้าย ก็มีสิทธิใช้คำนำหน้าชื่อว่า นางสาว ได้. |
| ม่าย ๒ | ว. ไร้คู่ครองเพราะผัวหรือเมียตายจากไปและยังไม่ได้แต่งงานใหม่ และหมายรวมถึงเพราะหย่าขาดจากกันด้วย, ถ้าเป็นชายเรียกว่า พ่อม่าย, ถ้าเป็นหญิงเรียกว่า แม่ม่าย, โดยปริยายเรียกหญิงที่เลิกกับผัว ว่า แม่ม่ายผัวร้าง หรือ แม่ร้าง เขียนเป็น หม้าย ก็มี. |
| อึกอัก | ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า |
| อึก ๆ อัก ๆ | ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า. |
| อุทธัจ | ความประหม่า, ความขวยเขิน |
| อุธัจ | ความประหม่า, ความขวยเขิน |
