| ตานหม่อน | น. ชื่อไม้เถาชนิด Vernonia elliptica DC. ในวงศ์ Compositae ช่อดอกเป็นกระจุกสีขาวปนม่วง ใช้ทำยาได้. |
| หม้อน้ำ | น. หม้อโลหะขนาดใหญ่ ใช้ต้มนํ้าทำให้เกิดไอนํ้าเดือดที่มีแรงดันสูงเพื่อหมุนเครื่องจักรเป็นต้น |
| หม้อน้ำ | อุปกรณ์ของเครื่องยนต์บางชนิด สำหรับบรรจุนํ้าเพื่อระบายความร้อนของเครื่องยนต์. |
| หม่อน | น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morus alba L. ในวงศ์ Moraceae ใช้ใบสำหรับเลี้ยงตัวไหม ผลสุกกินได้. |
| กมณฑลาภิเษก | (กะมนทะ-) น. หม้อนํ้าสรง เช่น อนนเต็มในกมณฑลาภิเษก (ม. คำหลวง มหาราช). |
| กมัณฑลุ | (กะมันทะ-) น. กะโหลกนํ้าเต้า, เต้านํ้า, หม้อนํ้า, ภาชนะใส่นํ้าเล็ก ๆ เป็นบริขารเครื่องใช้ประจำของนักบวชนอกพระพุทธศาสนา ทำด้วยไม้หรือดิน, เช่น กมัณฑลุภาชน์ ว่า ภาชนะใส่น้ำ คือ เต้านํ้า (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์), ใช้ว่า กมัณฑลู ก็มี เช่น บัดนี้คาวียุพราชาชัยลีลา ก็เอากมัณฑลูลง (เสือโค). |
| กระพัง ๒ | น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สำหรับใส่นํ้าทำพิธีต่าง ๆ ตามลัทธิไสยศาสตร์ เรียกว่า “กระพังนํ้า” ซึ่งน่าจะมีรูปคล้ายกับหม้อนํ้ามนตร์ของเรา. |
| กลิ่น ๑ | (กฺลิ่น) น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น, โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ เช่น เรื่องนี้ชักมีกลิ่น การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น. |
| กุณฑี | (-ที) น. คนที, หม้อนํ้า, หม้อนํ้ามีหู, เต้านํ้า, เช่น พลูกัดชลกุณฑี ลูกไม้ (โลกนิติ). |
| กุณโฑ | (-โท) น. คนโท, หม้อนํ้ารูปต่าง ๆ คอยาว. |
| ข้าวเกรียบปากหม้อ | น. ชื่อของว่างชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ละเลงบนผ้าที่ขึงปากหม้อน้ำเดือด มีไส้ทำด้วยกุ้งหรือหมูเป็นต้น. |
| ข้าวเกรียบอ่อน | น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ประสมกับนํ้าตาลโตนดหรือนํ้าตาลมะพร้าว ละเลงบนผ้าที่ขึงปากหม้อน้ำเดือด มีไส้ทำด้วยถั่วและมะพร้าว กินกับนํ้าตาลคลุกงา. |
| คนที ๑ | (คน-) น. กุณฑี, หม้อนํ้า, หม้อนํ้ามีหู, เต้านํ้า. |
| คนโท | (คน-) น. กุณโฑ, หม้อนํ้ารูปต่าง ๆ คอยาว. |
| คลัก ๑, คลั่ก ๑ | (คฺลัก, คฺลั่ก) ว. ยัดเยียด, ออกันอยู่, รวมกันอยู่มาก ๆ, เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก, มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก. |
| คอไฟ | น. ส่วนของโคมหรือตะเกียงตรงที่ต่อกระจุ๊บกับหม้อนํ้ามัน. |
| ช่างไฟ | น. ผู้มีหน้าที่ใส่ฟืนเป็นเชื้อเพลิงที่จะต้มหม้อน้ำทำให้เกิดไอน้ำสำหรับขับเคลื่อนในเครื่องจักรไอน้ำ |
| ตะพาบ ๒ | น. หม้อน้ำสำหรับใส่น้ำเพื่อเสวย, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระตะพาบ. |
| ตุมพะ | หม้อนํ้ามีพวย, ลักจั่น. |
| น้ำมันเตา | น. นํ้ามันเชื้อเพลิงชนิดหนึ่ง ใช้พ่นเข้าไปจุดเผาในเตาเพื่อให้ความร้อนแก่หม้อนํ้าเครื่องจักร. |
| พะเนียง ๓ | น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน. |
| ภฤงคาร | (พฺริง-) น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. |
| ภิงคาร | น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. |
| มงคลสูตร | (มงคนละสูด) น. ด้ายศักดิ์สิทธิ์ที่ล่ามจากหม้อนํ้ามนตร์ |
| รังผึ้ง | เครื่องสำหรับระบายความร้อนของหม้อนํ้ารถยนต์ มีลักษณะคล้ายรวงผึ้ง |
| รังผึ้ง | ดินเผาหรือเหล็กเป็นแผ่นเจาะเป็นรู ๆ สำหรับรองถ่านเพื่อให้ลมเดินผ่านได้และขี้เถ้าตกลงข้างล่าง โดยมากใช้กับเตาอั้งโล่หรือเตาหม้อนํ้าเรือกลไฟเป็นต้น, ตะกรับ ก็ว่า. |
| ลวก | ก. กิริยาที่ของเหลวหรือไอที่ร้อนจัดหรือไฟมากระทบ เช่น น้ำร้อนลวก ถูกไอน้ำเดือดลวก ไฟลวก, กิริยาที่ถูกน้ำร้อน ไอร้อน หรือไฟพลุ่งมากระทบผิว เช่น หม้อน้ำระเบิด น้ำร้อนพลุ่งมาลวกทำให้พองไปทั้งตัว ไฟพลุ่งมาลวกเนื้อลวกตัว, รดหรือแช่ด้วยน้ำร้อน เช่น เอาน้ำร้อนมาลวกผัก ลวกผ้า ลวกชาม. |
| วรากะ | น. ตุ่ม, ไห, หม้อนํ้า. |
| สายพาน | น. เส้นด้ายที่คล้องโยงในเครื่องไนหูก, สายหนังหรือสายยางเป็นต้นสำหรับคล้องโยงเครื่องยนต์ต่าง ๆ เพื่อพาให้หมุนไปด้วยกัน เช่น สายพานจักรเย็บผ้า สายพานพัดลมเป่าหม้อน้ำรถยนต์. |
| เสีย ๑ | บูด เช่น แกงหม้อนี้เสียหมดทั้งหม้อ, เน่า เช่น ผลไม้เข่งนี้เสียแล้ว |
| หนักมือ | ว. มากไป เช่น แกงหม้อนี้ใส่เกลือหนักมือไปหน่อย, แรงไป เช่น เด็กเล่นตุ๊กตาหนักมือไปหน่อย แขนตุ๊กตาเลยหลุด |
| หม้อ | น. ภาชนะประเภทหนึ่ง มีรูปทรงต่าง ๆ สำหรับใส่ของหรือใช้งานบางอย่าง, เรียกตามสิ่งที่ใช้ทำก็มี เช่น หม้อดิน หม้อทองเหลือง หม้ออะลูมิเนียม, เรียกตามสิ่งที่บรรจุก็มี เช่น หม้อข้าว หม้อน้ำมนตร์, เรียกตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอยก็มี เช่น หม้อตุ๋น หม้อนึ่ง. |
| ไหม ๑ | น. ชื่อผีเสื้อชนิด Bombyx mori ในวงศ์ Bombycidae ตัวอ้วนป้อมมีขนสีขาวและสีครีมคลุมเต็ม ปีกมีลายเส้นสีนํ้าตาลอ่อนพาดตามขวางหลายเส้น ตัวหนอนสีขาวหรือสีครีม มีรยางค์เล็ก ๆ สั้น ๆ คล้ายเขาที่ปลายหาง กินใบหม่อนได้อย่างเดียว เมื่อโตเต็มที่จะถักใยหุ้มดักแด้ ซึ่งใยนี้สามารถสาวเป็นเส้นไหมนำมาทอเป็นเสื้อผ้าได้, ใยของสัตว์ชนิดนี้ก็เรียกว่า ไหม |
| อมัตร | น. หม้อนํ้า, ภาชนะสำหรับใส่นํ้าดื่ม. |
| อัษฎมงคล, อัษฏมงคล | น. สิ่งที่ถือว่าเป็นมงคล ๘ อย่าง นิยมดังนี้ ๑. กรอบหน้า ๒. คทา ๓. สังข์ ๔. จักร ๕. ธง ๓ ชาย ๖. ขอช้าง ๗. โคเผือก ๘. หม้อนํ้า. |
| อาธาร | อ่าง, หม้อนํ้า, ที่ขังนํ้า, สระ. |
| อุทบาตร | (-บาด) น. หม้อนํ้า. |
