| กระหมั่ง | ว. กระมัง เช่น เครื่องค้าเหลือผู้ซื้อ กระหมั่ง (ลอ). |
| จั้งมั่ง | ว. แข็งแรง, จังมัง ก็ว่า. |
| มั่ง | ก. มี, มีมาก. |
| มั่ง | ว. บ้าง เช่น ขอมั่งซี. |
| มั่งคั่ง | ว. มีทรัพย์มากมาย, มีทรัพย์ล้นเหลือ, มีทรัพย์มาก. |
| มั่งมี | ว. มีเงินมาก. |
| มั่งมีในใจ แล่นใบบนบก | ก. คิดฝันในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้, คิดสมบัติบ้า, สร้างวิมานในอากาศ. |
| เยียมั่ง | ก. ทำเป็นคนมั่งมี. |
| ละมั่ง | <i>ดู ละองละมั่ง</i>. |
| ละองละมั่ง | น. ชื่อกวางชนิด <i>Cervus</i> <i>eldi</i> McClelland ในวงศ์ Cervidae เป็นกวางขนาดกลาง ตัวสีนํ้าตาลอ่อน คอยาวกว่ากวางชนิดอื่น ตัวผู้เขาโค้งปลายชี้ไปด้านหน้า ตัวเมียไม่มีเขา ลูกเกิดใหม่มีจุดขาวตามลำตัว กินหญ้าและใบไม้ เป็นสัตว์ป่าสงวนของไทย, บ้างเรียกเพศผู้ว่า ละอง เรียกเพศเมียว่า ละมั่ง. |
| กระฎุมพี | น. คนมั่งมี, พ่อเรือน, มักนิยมใช้เข้าคู่กับคำ ไพร่ เป็น ไพร่กระฎุมพี หมายความว่า ชนชั้นต่ำ. |
| กระมัง ๑ | ว. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่า กระหมั่ง ก็มี. |
| ขนหน้าแข้งไม่ร่วง | ว. ไม่กระทบกระเทือนถึงเดือดร้อน (ใช้แก่คนมั่งมีที่ต้องจ่ายเงินแม้จะมากแต่ก็ดูเหมือนเป็นจำนวนเล็ก ๆ น้อย ๆ ). |
| ขรัว | (ขฺรัว) ว. เรียกคนที่มั่งมี ว่า เจ้าขรัว. |
| คิดสมบัติบ้า | ก. คิดมั่งมีอย่างเลื่อนลอย. |
| จมไม่ลง | ก. เคยทำตัวใหญ่มาแล้วทำให้เล็กลงไม่ได้ (มักใช้แก่คนที่เคยมั่งมีหรือรุ่งเรืองมาก่อน เมื่อยากจนหรือตกอับลงก็ยังทำตัวเหมือนเดิม). |
| เจ๊สัว | น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ้าขรัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก. |
| เจ้าขรัว | น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก. |
| เจ้าสัว | น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าขรัว ก็เรียก. |
| ช่องว่าง | ความไม่เข้าใจกันของคนที่มีความคิด ฐานะ หรืออื่น ๆ ที่แตกต่างกัน เช่น ช่องว่างระหว่างคนมั่งมีกับคนยากจน ช่องว่างระหว่างวัย. |
| ธนัง | น. ทรัพย์สิน เช่น มันก็ไม่รู้มั่งที่จะให้เกิดทุนธนัง (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
| ธเนศ, ธเนศวร | (ทะเนด, ทะเนสวน) น. เจ้าแห่งทรัพย์, คนมั่งมี |
| ธัญ ๑ | (ทัน) ว. รุ่งเรือง, มั่งมี, มีโชค, ดี, เลิศ, เช่น ธัญลักษณ์ ว่า มีลักษณะดี. |
| ผ้าขี้ริ้วห่อทอง | น. คนมั่งมีแต่แต่งตัวซอมซ่อ. |
| ผิดก | (ผิ-ดก) ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย. |
| ผิตะ, ผีตะ | ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. |
| ผีตะ | ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. |
| พฤฒิ, พฤฒิ- | (พฺรึด, พฺรึดทิ-) น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ ก็ว่า. |
| พฤทธิ์ | (พฺรึด) น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤฒิ ก็ใช้ |
| พสุ | ทรัพย์, สมบัติ, ความมั่งมี. |
| พื้นเดิม | น. รกรากเดิม เช่น พื้นเดิมเป็นคนมั่งมี. |
| พุฒิ | (พุดทิ) น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์. |
| ฟูเฟื่อง | ว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เฟื่องฟู ก็ว่า. |
| เฟื่องฟู | ว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เช่น ฐานะกำลังเฟื่องฟู, ฟูเฟื่อง ก็ว่า. |
| ภูติ, ภูตี | (พูติ, พูตี) น. ความรุ่งเรือง, ความมั่งคั่ง. |
| โภคิน, โภคี | คนมั่งมี, คนมีสมบัติ |
| มหัทธนะ | (มะหัดทะนะ) น. ผู้มั่งคั่ง, คนมั่งมี. |
| มหัทธนะ | (มะหัดทะนะ) ว. มีทรัพย์มาก, มั่งมี. |
| ม่ายทรงเครื่อง | ว. เรียกแม่ม่ายที่มั่งมี ว่า แม่ม่ายทรงเครื่อง. |
| มีอันจะกิน | ว. ค่อนข้างมั่งมี. |
| แม่ม่ายทรงเครื่อง | น. แม่ม่ายที่มั่งมี. |
| ละอง | <i>ดู ละองละมั่ง</i>. |
| ลำแข้ง | น. กำลังความสามารถในการทำมาหากินด้วยตนเองไม่ต้องพึ่งใคร เช่น หากินด้วยลำแข้งของตนเองจนมั่งมี, ปลีแข้ง ก็ว่า. |
| ว่าอะไรว่าตามกัน | ก. ปรองดองกัน, ไม่ขัดคอกัน, พูดเต็มว่า ว่าอะไรว่าตามกัน ได้เงินหม้อทองหม้อ หมายความว่า ว่าอะไรว่าตามกัน จะเกิดความเจริญมั่งคั่ง (มักใช้แก่คู่สามีภรรยา). |
| เศรษฐี | (เสดถี) น. คนมั่งมี |
| สร้างวิมานในอากาศ | ก. ใฝ่ฝันถึงความมั่งมี, คิดคาดหรือหวังจะมีหรือเป็นอะไรอย่างเลิศลอย. |
| เสฏฐี | น. เศรษฐี, คนมั่งมี. |
| หน้าใหญ่ใจโต | ว. มีใจกว้างใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินตัวเพื่ออวดมั่งมี เช่น เขาชอบทำหน้าใหญ่ใจโตทั้ง ๆ ที่มีเงินน้อย. |
| หลักประกัน | สิ่งที่ยึดถือเพื่อความมั่นคง เช่น ถ้าไม่ใช่คนมั่งมี ก็ควรมีวิชาไว้เป็นหลักประกัน. |
| เห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานก้น, เห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานรัดก้น | ก. ทำเลียนแบบคนใหญ่คนโตหรือคนมั่งมีทั้ง ๆ ที่ตนไม่มีกำลังทรัพย์หรือความสามารถพอ, มีความหมายอย่างเดียวกับ เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง. |
