| บ่อง | ก. เจาะ เช่น บ่องหู. |
| บ้อง | น. ปล้องไม้จำพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ |
| บ้อง | สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่น ช่องสำหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น, ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่ง ว่า บ้องหนึ่ง. |
| บ้องกัญชา | น. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสำหรับสูบกัญชา. |
| บ้องตัน | น. เนื้อสันที่โคนหางของจระเข้เป็นต้น. |
| บ้องตื้น | ว. มีความคิดตื้น. |
| บ้องไฟ | น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีหางยาวอย่างกรวดดอกไม้ไฟ แต่มีขนาดใหญ่มาก, บั้งไฟ ก็ว่า. |
| บ้องยาแดง | น. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อ สำหรับสูบยาแดง. |
| บ้องหู | น. ช่องหู, รูหู, เช่น ขี้หูเต็มบ้องหู. |
| บ๊อง, บ๊อง ๆ | ว. ไม่เต็มเต็ง, บ้า ๆ บอ ๆ. |
| บ้องตะลา | น. ชื่องูชนิดหนึ่ง, ตะยองสะลา ก็ว่า. |
| บ้องตันแทงเสือ | ดู กระตั้วแทงเสือ. |
| บ้องแบ๊ว | ว. มีสีหน้าและแววตาใสซื่อบริสุทธิ์อย่างเด็กไร้เดียงสาแลดูน่ารัก. |
| กระตั้วแทงเสือ | น. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่งของชาวบ้าน ประกอบขบวนแห่ทั่วไป, บางทีเรียก บ้องตันแทงเสือ. |
| กะบั้ง | น. บ้องไม้ไผ่, บั้ง ก็เรียก. |
| ขวาน ๑ | (ขฺวาน) น. เครื่องมือสำหรับตัด ฟัน ผ่า ถากไม้ ทำด้วยเหล็กมีสันหนาใหญ่, ถ้าบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดและถาก เรียกว่า ขวานโยน ขวานปูลู หรือ ขวานปุลู, ถ้าด้ามสั้น สันหนา มีบ้องยาวตามสัน เป็นเครื่องมือของช่างไม้ ใช้ตัด ถาก ฟัน เรียกว่า ขวานหมู, ถ้าด้ามยาว ใบขวานใหญ่ เรียกว่า ขวานผ่าฟืน |
| เซี้ยว | ว. ไม่เต็มบาท, บ๊อง ๆ, เพี้ยน ๆ. |
| ตะยองสะลา | น. งูบ้องตะลา. |
| บั้ง | บ้องไม้ไผ่, กะบั้ง ก็เรียก. |
| บั้งไฟ | น. บ้องไฟ. |
| ปุลู | น. เรียกขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดหรือถาง ว่า ขวานปุลู, ปูลู หรือ โยน ก็เรียก. |
| ปูลู ๑ | น. เรียกขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดและถาก ว่า ขวานปูลู, ปุลู หรือ โยน ก็เรียก. |
| มีดโต้ | น. มีดขนาดใหญ่ กลาง และเล็ก ใบมีดมีรูปร่างคล้ายน้ำเต้าผ่าเสี้ยว หัวโต สันหนา โคนมีดแคบ ด้ามทำด้วยไม้เป็นบ้องต่อออกไปจากตัวมีด ขนาดสั้นพอมือกำ มีดโต้ขนาดใหญ่และกลาง ใช้ฟันหรือผ่าทั่วไป ขนาดเล็กใช้กรีดหรือผ่าทุเรียนเป็นต้น, พร้าโต้ หรือ อีโต้ ก็เรียก. |
| มีดสับหมู | น. มีดขนาดกลาง ใบมีดรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าค่อนข้างหนายาวประมาณ ๑ คืบด้ามเป็นบ้องต่อออกไปจากตัวมีดขนาดพอมือกำ ถ้าเป็นแบบที่ใช้ในครัวมักทำสันงอนขึ้น และด้ามทำด้วยไม้. |
| มีดเหน็บ | น. มีดขนาดกลาง ใบมีดรูปร่างปลายแหลม กลางป่อง โคนแคบ สันค่อนข้างหนา ด้ามทำเป็นกั่นสอดติดกับด้ามไม้หรือทำเป็นบ้องติดอยู่ในตัวก็มี ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝักซึ่งทำด้วยไม้หรือหวายสาน นิยมเหน็บเอวด้านหลังหรือด้านหน้า ในเวลาออกนอกบ้าน ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง, มีดอีเหน็บ หรือ อีเหน็บ ก็เรียก. |
| มีดเหลียน | น. มีดขนาดใหญ่ ใบมีดแบน ปลายกว้างโคนแคบ สันหนาและโค้งดุ้งขึ้น โคนมีดทำเป็นบ้องหรือกั่นสอดติดกับด้ามไม้ยาว ใช้ถางป่า ตัดอ้อย หรือรานกิ่งไม้เป็นต้น, มีดอีเหลียน หรือ อีเหลียน ก็เรียก. |
| โยน ๒ | น. เรียกขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดหรือถาก ว่า ขวานโยน, ปุลู หรือ ปูลู ก็เรียก. |
| เลื่อยตะขาบ | น. เครื่องมือสำหรับตัดหรือซอยไม้ ใบเลื่อยมีลักษณะเป็นแผ่นแบนยาว ท้องเลื่อยหย่อนโค้ง ปลายใบเลื่อยทั้ง ๒ ข้างทำเป็นบ้อง สำหรับสอดไม้ท่อนกลม ๆ เพื่อใช้จับชักใบเลื่อย ใช้คนชักเลื่อยคู่กัน ๒ คน, เลื่อยยมบาล ก็เรียก. |
| เหน็บ ๑ | น. ชื่อมีดขนาดกลาง ใบมีดรูปร่างปลายแหลม กลางป่อง โคนแคบ สันค่อนข้างหนา ด้ามทำเป็นกั่นสอดติดกับด้ามไม้หรือทำเป็นบ้องติดอยู่ในตัวก็มี ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝักซึ่งทำด้วยไม้หรือหวายสาน นิยมเหน็บเอวด้านหลังหรือด้านหน้าในเวลาออกนอกบ้าน ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง เรียกว่า มีดเหน็บ, มีดอีเหน็บ หรือ อีเหน็บ ก็เรียก. |
| เหลียน | (เหฺลียน) น. ชื่อมีดขนาดใหญ่ ใบมีดแบน ปลายกว้างโคนแคบ สันหนาและโค้งดุ้งขึ้น โคนมีดทำเป็นบ้องหรือกั่นสอดติดกับด้ามไม้ยาว ใช้ถางป่า ตัดอ้อย หรือรานกิ่งไม้เป็นต้น เรียกว่า มีดเหลียน, มีดอีเหลียน หรือ อีเหลียน ก็เรียก. |
