| ค้าขาย | ก. ทำมาหากินในทางซื้อขาย. |
| เฉย ๆ | ว. ใช้ประกอบข้อความหรือคำอื่น มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ข้อความแวดล้อม เช่น หยิบไปเฉย ๆ คือ หยิบไปโดยไม่ได้บอกกล่าว, อยู่บ้านเฉย ๆ คือ อยู่บ้านโดยไม่ทำอะไรให้เป็นกิจจะลักษณะ หรือไม่ได้ทำมาหากินอะไร |
| ช่องทาง | หนทางหรือโอกาสที่จะทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ที่จังหวัดนี้มีช่องทางทำมาหากินได้ง่าย<i></i>. |
| ตัดทาง, ตัดหนทาง | ก. ทำให้หมดช่องทาง เช่น ตัดทางทำมาหากิน |
| ทำเล | น. ถิ่นที่, ตำบล, ภูมิที่ตั้ง, (มักใช้แก่แหล่งทำมาหากิน) เช่น ทำเลการค้า. |
| ที่ | น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งแห่งที่ เช่น เอาของวางไว้ให้ถูกที่ |
| ทุบหม้อข้าว | ก. ตัดอาชีพ, ทำลายหนทางทำมาหากิน. |
| แทะ | ก. เอาฟันหน้ากัดให้หลุดออกมาทีละน้อย ๆ, เล็มกินทีละน้อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาไม่ทำมาหากินคอยแต่แทะเงินเพื่อน ๆ. |
| นั่งกินนอนกิน | ว. มีความสุขสบายมากโดยไม่ต้องทำมาหากินอะไร. |
| ผัวหาบเมียคอน | ช่วยกันทำมาหากินทั้งผัวทั้งเมีย, ชายหาบหญิงคอน ก็ว่า. |
| ลงหลักปักฐาน | ก. ตั้งที่อยู่ทำมาหากินเป็นหลักแหล่ง. |
| ลำแข้ง | น. กำลังความสามารถในการทำมาหากินด้วยตนเองไม่ต้องพึ่งใคร เช่น หากินด้วยลำแข้งของตนเองจนมั่งมี, ปลีแข้ง ก็ว่า. |
| ลู่ทาง | น. ลาดเลา, ช่องทาง, เช่น ดูลู่ทางทำมาหากิน ผู้ร้ายหาลู่ทางเข้าไปโจรกรรม. |
| ลูกทุ่ง | ผู้ที่ทำมาหากินอยู่ตามท้องทุ่ง |
| เลี้ยงชีพ | ก. เลี้ยงตัว, ทำมาหากินเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้, เลี้ยงอาตมา ก็ว่า. |
| เลี้ยงตัว | ก. ทำมาหากินเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้, เลี้ยงชีพ หรือ เลี้ยงอาตมา ก็ว่า, ดำเนินงานพอให้กิจการดำรงอยู่ได้ เช่น กิจการพอเลี้ยงตัวได้ |
| เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง | ก. ทำมาหากินพอเลี้ยงตัว. |
| สิบแปดมงกุฎ | โดยปริยายหมายถึงพวกมิจฉาชีพที่ทำมาหากินโดยใช้เล่ห์เหลี่ยมกลอุบายหลอกลวงผู้อื่น. |
| เสื่อผืนหมอนใบ | น. สำนวนที่เนื่องมาจากการที่คนจีนจากเมืองจีนเดินทางโดยเรือสำเภาเข้ามาทำมาหากินในเมืองไทย โดยไม่มีทรัพย์สมบัติหรือข้าวของติดตัวมานอกจากเสื่อกับหมอนเท่านั้นแล้วสามารถตั้งเนื้อตั้งตัวได้ |
| หนทาง | น. ทาง, ช่องทาง, เช่น เวลานี้เขาหมดหนทางทำมาหากินแล้ว. |
| หยิบหย่ง, หยิบโหย่ง | ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้. |
| หากิน | ก. ทำงานเลี้ยงชีวิต, หาเลี้ยงชีพ, เช่น เขาหากินด้วยการประกอบอาชีพสุจริต, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทำมา เป็น ทำมาหากิน, หาอาหาร เช่น ให้แต่ที่พัก หากินเอาเอง. |
| หากินตัวเป็นเกลียว | ก. ขยันทำมาหากินจนไม่มีเวลาได้พักผ่อน. |
| อาชีพ, อาชีว-, อาชีวะ | น. การเลี้ยงชีวิต, การทำมาหากิน |
