กรูด ๒ | (กฺรูด) ว. เสียงอย่างเสียงที่ลากของหนักถูไปกับพื้น. ก. ที่ถอยอย่างรวดเร็วไม่มีระเบียบ, ถอยอย่างตั้งตัวไม่ติด, ในคำว่า ถอยกรูด. |
กว้าน ๒ | (กฺว้าน) น. เครื่องสำหรับฉุด ดึง และยกของหนัก. |
กะดี่ | ก. ดีดหรืองัดของหนักขึ้น เช่น กะดี่ซุง กะดี่เสา. |
เขยื้อน | (ขะเยื่อน) ก. ไหวตัวหรือเคลื่อนที่, ทำให้ไหวตัวหรือให้เคลื่อนที่, (มักใช้แก่ของหนัก) เช่น ตู้ใบนี้หนักมาก ดันเท่าไรไม่เขยื้อนเลย, โดยปริยายหมายความว่า ขยับตัว เช่น เรียกใช้ให้ทำงานเท่าไร ๆ ก็นั่งนิ่งไม่ยอมเขยื้อน. |
คาน | น. เครื่องเรือนที่ยึดเสาและรองตง ทำด้วยไม้เป็นต้น, ไม้ทำอย่างรอดสำหรับรองรับของหนัก เช่น คานเรือ |
คาน | ก. รองรับหรือเอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งรองรับของหนักขึ้นไว้, ถ่วงนํ้าหนักกัน เช่น อำนาจของฝ่ายนิติบัญญัติกับอำนาจของฝ่ายบริหารคานกัน, โดยปริยายหมายความว่า ค้านกัน ยังตกลงกันไม่ได้. |
โครม | (โคฺรม) ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงคนหรือของหนัก ๆ ล้มหรือตกเป็นต้น. |
ชักรอก | ก. อาการที่ทำให้เส้นเชือกหรือเส้นลวดเคลื่อนผ่านร่องของรอกเพื่อยก ลาก หรือดึงของหนักหรือคนเป็นต้น ให้สะดวกคล่องขึ้น, อาการที่ดึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปแขวนไว้ เช่น ชักรอกขึ้นไปบนหิ้ง. |
ดึง | ก. กิริยาที่ใช้มือหรืออุปกรณ์จับหรือผูกสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วออกแรงทำให้เคลื่อนเข้ามาหรือเคลื่อนไปตามทิศทางที่ต้องการ เช่น ดึงแขนไว้ ดึงตัวเข้ามากอด ดึงหนังสติ๊กให้ยืดออก ใช้รอกดึงของหนักขึ้นบนที่สูง, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้ดีขึ้น เช่น คะแนนวิชาศิลปะดึงให้คะแนนรวมสูงขึ้น, หรือทำให้ต่ำลง เช่น คบเพื่อนไม่ดีจึงพากันดึงลงเหว |
ต๋ง ๒ | ก. อาการที่เอาเชือกผูกของหนัก ๆ เช่นเรือนแพ แพซุง ยึดหรือพันไว้กับหลักเป็นต้นบนตลิ่งแล้วค่อย ๆ ผ่อนไป, เอาเชือกเป็นต้นผูกของหนัก ๆ เช่นเสาไว้แล้วค่อย ๆ พยุงให้ตั้งขึ้นแล้วผ่อนลงหลุม, ขัดไว้ไม่ให้เลื่อนหลุดออกอย่างขัดไม้ขันชะเนาะ. |
ต๋อม | ว. เสียงอย่างของหนักขนาดเล็กตกลงไปในนํ้า, โดยปริยายหมายความว่า เงียบไป (ใช้แก่กริยาหาย ว่า หายต๋อม). |
ต่อย | ก. ชก เช่น ต่อยปาก, เอาของแข็งหรือของหนักตีหรือทุบให้ลิ ให้แตก ให้หลุดออก เช่น ต่อยหิน ต่อยมะพร้าว |
ตะเฆ่ | น. เครื่องลาก เข็น หรือบรรทุกของหนัก รูปเตี้ย ๆ มีล้อ ราง หรือเลื่อน, แม่แรงชนิดหนึ่ง. |
ตัง ๒ | ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง. |
ตัน ๒ | น. มาตรานํ้าหนักและมาตราวัด มีหลายอัตราแล้วแต่วัตถุที่ใช้ คือ ๑. <b><i>เมตริกตัน </i></b> มาตราชั่งเท่ากับนํ้าหนัก ๑, ๐๐๐ กิโลกรัม หรือ หาบหลวง หรือเป็นมาตราวัดเท่ากับ ๑.๑๓ ลูกบาศก์เมตร หรือ ๔๐ ลูกบาศก์ฟุต. ๒.<b><i>ตันระวางเรือ </i></b> ถ้าคำนวณระวางบรรทุกสินค้าและห้องทั่วไป เรียก <b><i>ตันกรอส, </i></b> ถ้าคำนวณเฉพาะบรรทุกสินค้า เรียก <b><i>ตันเน็ต, </i></b> และถ้าคำนวณนํ้าหนักทั้งลำเรือเช่นเรือรบ เรียก <b><i>ตันระวางขับน้ำ, </i></b> ทั้ง ๓ นี้วัด ๑๐๐ ลูกบาศก์ฟุต เป็นตันหนึ่งเช่นเดียวกัน. ๓. <b><i>ตันระวางบรรทุกอื่น ๆ </i></b>ถ้าของหนักคิด ๑, ๐๑๖.๐๔๗ กิโลกรัม เป็นตันหนึ่ง ถ้าเป็นของเบาคิดวัด ๑.๑๓ ลูกบาศก์เมตร หรือ ๔๐ ลูกบาศก์ฟุต เป็นตันหนึ่ง. |
ต้ำปุก | ว. เสียงของหนัก ๆ ทึบ ๆ ตกลงจากที่สูง. |
ตึง ๒, ตึง ๆ | ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง. |
ตึงตัง | ว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆ ครั้ง |
ตุ้บ, ตุ้บ ๆ | ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ หล่น หรือเสียงทุบด้วยกำปั้น. |
ตุ๋ม | ว. เสียงอย่างของหนักขนาดเล็กตกลงไปในนํ้า. |
ทับ ๒ | ก. วางข้างบน, ซ้อนข้างบน, อาการที่ของหนัก ๆ โค่นหรือล้มลงพาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง เช่น ต้นไม้ล้มทับบ้าน, อาการที่สิ่งที่มีล้อเคลื่อนไปด้วยกำลังเร็วแล้วปะทะกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วกดหรือบดลงไปโดยแรง เช่น รถทับคน |
ทุ่ม | ก. เอาของหนัก ๆ ทิ้งลงไป เช่น เอาก้อนหินทุ่มลงไปในนํ้า, ทิ้งทับลง, ทิ้งถมลง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทุ่มเงิน |
เท้าแขน | น. ตัวไม้สำหรับคํ้ายันของหนักเช่นกันสาดให้มีกำลังทรงตัวอยู่ได้ |
ปลงช้าง | ก. ปลดเปลื้องของหนักบนหลังช้างแล้วปล่อยให้พัก. |
ปั้นจั่น | น. เครื่องยกของหนักประกอบด้วยเสาและรอกเป็นต้น, เครื่องจักรสำหรับยกของหนัก. |
ผลึ่ง | (ผฺลึ่ง) ว. เสียงดังอย่างเสียงของหนัก ๆ ตกลงที่พื้น, อาการที่ล้มหงายไปทันทีทันใด ในคำว่า ล้มผลึ่ง หงายผลึ่ง. |
ผลุง | (ผฺลุง) ว. อาการที่ทิ้งหรือปาสิ่งของไปโดยเร็ว เช่น ทิ้งผลุง, อาการที่กระโดดไปโดยเร็ว ในคำว่า โดดผลุง, เสียงอย่างเสียงของหนักตกนํ้า. |
ฝัด | ก. อาการที่แยกของเบาออกจากของหนักโดยกระดกภาชนะเช่นกระด้งขึ้น ๆ ลง ๆ ค่อนข้างเร็ว เพื่อสะบัดแกลบ รำ หรือผงออกจากข้าวเป็นต้น. |
ภาร, ภาร-, ภาระ ๑ | (พาน, พาระ-) น. ของหนัก, นํ้าหนัก |
แม่แรง | น. เครื่องสำหรับดีดงัดหรือยกของหนัก, โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นกำลังสำคัญในการงาน. |
ไม้ล้มลุก ๑ | น. ไม้ ๒ ขาสำหรับกว้านของหนักขึ้นไปไว้บนที่สูง เช่น เอาไม้ล้มลุกกว้านพระบรมโกศขึ้นบนเกริน. |
รอก | น. เครื่องผ่อนแรงรูปคล้ายล้อ มีแกนหมุนได้รอบตัว ที่ขอบเป็นร่องสำหรับให้เส้นเชือกหรือเส้นลวดเดินได้สะดวก ใช้สำหรับยก ลาก หรือดึงของหนักให้เบาแรงและสะดวกคล่องขึ้น. |
สมอ ๑ | ของหนักที่ล่ามโซ่หรือเชือกอยู่กับเรือ เวลาจอดเรือใช้ทอดลงไปในนํ้าให้เกาะพื้นเพื่อไม่ให้เรือเคลื่อนไปที่อื่น. |
สาระพา, สาระพาเฮโล | ว. เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, เฮโลสาระพา ก็ว่า. |
สาลี่ ๓ | น. เครื่องบรรทุกของหนักมี ๒ ล้อ ใช้ลากหรือผลักไป. |
เฮโลสาระพา | ว. เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า. |