ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -repent-, *repent* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ unrepentant | (adj) ไม่รู้สึกว่าได้กระทำอะไรผิดไป, ไม่รู้สึกผิด |
| |
| repent | (รีเพนทฺ') vi. สำนึกผิด, เสียใจในความผิดที่กระทำไป, สำนึกบาป vt. สำนึกผิด, เสียใจ, เศร้าใจ adj. เลื้อย, คลาน, See also: repenter n. repentingly adv., Syn. regret, lament | repentance | (รีเพน'เทินซฺ) n. การสำนึกผิด, ความเสียใจ, ความเศร้าใจ, Syn. regret | repentant | (ริเพน'เทินทฺ) adj. สำนึกผิด, เสียใจในความผิดที่กระทำไป, สำนึกบาป |
| repent | (vi, vt) สำนึกผิด, เสียใจ, สำนึกบาป | repentance | (n) ความเสียใจ, ความสำนึกผิด, การสำนึกบาป | repentant | (adj) เสียใจ, สำนึกผิด, สำนึกบาป |
| repent | เกาะเลื้อย [ มีความหมายเหมือนกับ creeping ๑ ] [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] | repentance | ความสำนึกผิด [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | กลับเนื้อกลับตัว | (v) repent, See also: repent of wrong doing, repent and turn over e new leaf, Syn. กลับตัว, Example: เดี๋ยวนี้เขากลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีแล้วนะ, Thai Definition: เลิกกระทำชั่วหันมากระทำความดี, Notes: (สำนวน) | สำนึกตัว | (v) repent, See also: be penitent, atone, Syn. สำนึกผิด, สำนึก, Example: ผมสำนึกตัวได้แล้ว และไม่มีวันที่ผมจะกลับไปเสพยานรกพวกนั้นอีก, Thai Definition: รู้ตัวว่าผิดแล้วไม่คิดจะทำต่อไป | กลับใจ | (v) repent, See also: repent of wrong doing, repent and turn over e new leaf, Syn. กลับตัว, กลับเนื้อกลับตัว, Example: เขากลับใจเลิกเป็นอันธพาลเพราะสงสารแม่, Thai Definition: เลิกกระทำชั่วหันมากระทำความดี |
| ชำระใจ | [chamrajai] (v) EN: cleanse ; purify the mind ; confess ; repent FR: se confesser | กลับใจ | [klapjai] (n, exp) EN: change one's mind ; change one's heart ; repent ; repent of wrong doing ; turn one's coat ; turn over a new leaf FR: changer d'avis ; se raviser ; retourner sa veste (fam.) ; se convertir ; tourner la page | ลุแก่โทษ | [lukaēthōt] (v) EN: make an apology ; apologize FR: se repentir ; se confesser | สำนึกตัว | [samneuk tūa] (v) EN: repent ; be penitent ; atone FR: se repentir ; s'en vouloir |
| | | | Repent | a. [ L. repens, -entis, creeping, p. pr. of repere to creep. ] 1. (Bot.) Prostrate and rooting; -- said of stems. Gray. [ 1913 Webster ] 2. (Zool.) Same as Reptant. [ 1913 Webster ] | Repent | v. i. [ imp. & p. p. Repented; p. pr. & vb. n. Repenting. ] [ F. se repentir; L. pref. re- re- + poenitere to make repent, poenitet me it repents me, I repent. See Penitent. ] 1. To feel pain, sorrow, or regret, for what one has done or omitted to do. [ 1913 Webster ] First she relents With pity; of that pity then repents. Dryden. [ 1913 Webster ] 2. To change the mind, or the course of conduct, on account of regret or dissatisfaction. [ 1913 Webster ] Lest, peradventure, the people repent when they see war, and they return to Egypt. Ex. xiii. 17. [ 1913 Webster ] 3. (Theol.) To be sorry for sin as morally evil, and to seek forgiveness; to cease to love and practice sin. [ 1913 Webster ] Except ye repent, ye shall likewise perish. Luke xii. 3. [ 1913 Webster ] | Repent | v. t. 1. To feel pain on account of; to remember with sorrow. [ 1913 Webster ] I do repent it from my very soul. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To feel regret or sorrow; -- used reflexively. [ 1913 Webster ] My father has repented him ere now. Dryden. [ 1913 Webster ] 3. To cause to have sorrow or regret; -- used impersonally. [ Archaic ] “And it repented the Lord that he had made man on the earth.” Gen. vi. 6. [ 1913 Webster ] | Repentance | n. [ F. repentance. ] The act of repenting, or the state of being penitent; sorrow for what one has done or omitted to do; especially, contrition for sin. Chaucer. [ 1913 Webster ] Godly sorrow worketh repentance to salvation. 2. Cor. vii. 20. [ 1913 Webster ] Repentance is a change of mind, or a conversion from sin to God. Hammond. [ 1913 Webster ] Repentance is the relinquishment of any practice from the conviction that it has offended God. Sorrow, fear, and anxiety are properly not parts, but adjuncts, of repentance; yet they are too closely connected with it to be easily separated. Rambler. [ 1913 Webster ] Syn. -- Contrition; regret; penitence; contriteness; compunction. See Contrition. [ 1913 Webster ] | Repentant | n. One who repents, especially one who repents of sin; a penitent. [ 1913 Webster ] | Repentant | a. [ F. repentant. ] 1. Penitent; sorry for sin. Chaucer. [ 1913 Webster ] Thus they, in lowliest plight, repentant stood. Millton. [ 1913 Webster ] 2. Expressing or showing sorrow for sin; as, repentant tears; repentant ashes. “Repentant sighs and voluntary pains.” Pope. [ 1913 Webster ] | Repentantly | adv. In a repentant manner. [ 1913 Webster ] | Repenter | n. One who repents. [ 1913 Webster ] | Repentingly | adv. With repentance; penitently. [ 1913 Webster ] | Repentless | a. Unrepentant. [ R. ] [ 1913 Webster ] |
| | 後悔 | [こうかい, koukai] (n, vs, adj-no) regret; repentance; (P) #14,773 [Add to Longdo] | 悔い | [くい, kui] (n) regret; repentance; (P) [Add to Longdo] | 悔い改め;悔改め | [くいあらため, kuiaratame] (n) repentance [Add to Longdo] | 悔い改める;悔改める | [くいあらためる, kuiaratameru] (v1, vt) to repent; to be penitent [Add to Longdo] | 悔やむ(P);悔む | [くやむ, kuyamu] (v5m, vt) (1) to mourn; to lament; (2) to be sorry; to regret; to repent; (P) [Add to Longdo] | 改悟 | [かいご, kaigo] (n, vs) repentance [Add to Longdo] | 改悛;悔悛 | [かいしゅん, kaishun] (n, vs) repentance; contrition [Add to Longdo] | 寺入り | [てらいり, terairi] (n) (1) (See 寺子屋) to enrol in a temple school; child enrolled in a temple school; (2) incarcerating a criminal in a temple as a form of punishment (popular during the latter Muromachi and Azuchi-Momoyama periods); (3) to go to a temple and repent (following a disaster, etc.) [Add to Longdo] | 懺悔 | [さんげ;ざんげ, sange ; zange] (n, vs) (さんげ is usu. used in Buddhism and ざんげ in other religions) repentance; confession; penitence [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |