|
|
|
| ministerial | (มินนิสเทีย'เรียล) adj. เกี่ยวกับพระ, เกี่ยวกับรัฐมนตรี, เกี่ยวกับการรับใช้ เป็นเครื่องมือ |
|
| ministerial | (adj) เกี่ยวกับทูต, เกี่ยวกับรัฐมนตรี, เป็นเครื่องมือ |
|
|
|
|
|
| กฎกระทรวง | (n) ministerial regulations, See also: ministerial orders, Example: รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทยได้ถูกกล่าวหาว่าได้รับประโยชน์จากการแก้ไขกฎกระทรวงกรณีการจัดตั้งปั้มแก๊ส, Count Unit: ข้อ, Thai Definition: บทบัญญัติที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงออกโดยอาศัยพระราชอำนาจตามพระราชบัญญัติหรือบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่มีฐานะเท่าพระราชบัญญัติ เป็นต้นว่า ประมวลกฎหมายพระราชกำหนด, เดิมเรียกว่า กฎเสนาบดี | | กฎทบวง | (n) ministerial regulations, See also: ministerial orders, Example: ในปีการศึกษาหน้าเจ้าหน้าที่ของรัฐทุกคนจะต้องปฎิบัติตามกฎทบวงอย่างเคร่งครัด, Count Unit: ข้อ, Thai Definition: ข้อบัญญัติที่รัฐมนตรีว่าการทบวงออกโดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายเช่นเดียวกับกฎกระทรวง |
|
| กฎกระทรวง | [kot krasūang] (n, exp) EN: ministerial order ; ministerial regulation FR: arrêté ministériel [ m ] ; ordonnance ministérielle [ f ] | | กฎเสนาบดี | [kot sēnābodī] (n, exp) EN: ministerial regulations | | กฎทบวง | [kotthabūang] (n) EN: ministerial regulations ; agency regulations |
|
|
|
| ministerial | (adj) of or relating to a minister of religion or the minister's office | | ministerial | (adj) of or relating to a government minister or ministry | | ministerially | (adv) in the manner of a minister or clergyman |
|
| Ministerial | a. [ L. ministerialis: cf. F. ministériel. See Minister, and cf. Minstrel. ] [ 1913 Webster ] 1. Of or pertaining to ministry or service; serving; attendant. [ 1913 Webster ] Enlightening spirits and ministerial flames. Prior. [ 1913 Webster ] 2. Of or pertaining to the office of a minister or to the ministry as a body, whether civil or sacerdotal. “Ministerial offices.” Bacon. “A ministerial measure.” Junius. “Ministerial garments.” Hooker. [ 1913 Webster ] 3. Tending to advance or promote; contributive. “Ministerial to intellectual culture.” De Quincey. [ 1913 Webster ]
The ministerial benches, the benches in the House of Commons occupied by members of the cabinet and their supporters; -- also, the persons occupying them. “Very solid and very brilliant talents distinguish the ministerial benches.” Burke. [ 1913 Webster ]
Syn. -- Official; priestly; sacerdotal; ecclesiastical. [ 1913 Webster ] | | Ministerialist | n. A supporter of the ministers, or the party in power. [ 1913 Webster ] | | Ministerially | adv. In a ministerial manner; in the character or capacity of a minister. [ 1913 Webster ] |
|
|
| 省令 | [しょうれい, shourei] (n) ministerial ordinance; (P) #14,476 [Add to Longdo] | | 外相会談 | [がいしょうかいだん, gaishoukaidan] (n) foreign ministerial conference; meeting of foreign ministers [Add to Longdo] | | 閣僚理事会 | [かくりょうりじかい, kakuryourijikai] (n) ministerial council; council of ministers [Add to Longdo] | | 許認可権 | [きょにんかけん, kyoninkaken] (n) ministerial authority to grant permits and approvals [Add to Longdo] | | 縦割行政;縦割り行政 | [たてわりぎょうせい, tatewarigyousei] (n) vertically segmented administrative system; overcompartmentalized bureaucracy; system in which interministerial rivalry diminishes overall efficiency; (bureaucratic) sectionalism; interministerial rivalry; bureaucratic fiefdoms [Add to Longdo] |
|
|
