ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: execrat, -execrat- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ execrate | (vt) ประณาม, See also: แช่ง, ด่าว่ารุนแรง, Syn. anathematize, denounce, imprecate | execration | (n) การสาปแช่ง, See also: การแช่ง, การด่าว่าอย่างรุนแรง, Syn. curse, denunciation, malediction |
|
| execrate | (เอค'ซะเครท) v. ด่าว่าอย่างรุนแรง, สาปแช่ง, เกลียด, ประณาม., See also: execrator n. ดูexecrate |
| execrate | (vt) เกลียดชัง, เกลียด, ประณาม, ด่าว่า, แช่ง, สาป | execration | (n) ความเกลียดชัง, การด่าว่า, การสาปแช่ง, การประณาม |
| แช่งด่า | (v) curse, See also: damn, execrate, denounce, anathematize, Syn. สาปแช่ง, แช่งชักหักกระดูก, Example: ชาวบ้านพากันแช่งด่าโจรที่ขโมยพระของวัดไปขาย, Thai Definition: กล่าวคำหยาบด้วยตั้งใจมุ่งร้ายเพื่อให้ผู้อื่นเป็นเช่นนั้น | จงเกลียดจงชัง | (v) hate, See also: dislike intensely, loathe, execrate, abominate, detest, Syn. เกลียด, เกลียดชัง, รังเกียจ, Ant. ชอบ, รัก, พอใจ, รักใคร่, Example: ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงจงเกลียดจงชังผมนัก, Thai Definition: ผูกใจเกลียดชังอย่างยิ่ง |
| แช่ง | [chaēng] (v) EN: curse ; swear ; abuse ; damn ; execrate FR: maudire ; médire | แช่งด่า | [chaēngdā] (v) EN: curse ; damn ; execrate ; denounce ; anathematize |
| | execration | (n) an appeal to some supernatural power to inflict evil on someone or some group, Syn. curse, condemnation | execration | (n) the object of cursing or detestation; that which is execrated | abhor | (v) find repugnant, Syn. loathe, execrate, abominate | abhorrence | (n) hate coupled with disgust, Syn. odium, detestation, execration, abomination, loathing | accurse | (v) curse or declare to be evil or anathema or threaten with divine punishment, Syn. comminate, anathemise, anathemize, anathematize, anathematise, execrate |
| Execrate | v. t. [ imp. & p. p. Execrated p. pr. & vb. n. Execrating ] [ L. execratus, exsecratus, p. p. of execrare, exsecrare, to execrate; ex out + sacer holy, sacred. See Sacred. ] To denounce evil against, or to imprecate evil upon; to curse; to protest against as unholy or detestable; hence, to detest utterly; to abhor; to abominate. “They . . . execrate their lct.” Cowper. [ 1913 Webster ] | Execration | n. [ L. execratio, exsecratio: cf. F. exécration. ] 1. The act of cursing; a curse dictated by violent feelings of hatred; imprecation; utter detestation expressed. [ 1913 Webster ] Cease, gentle, queen, these execrations. Shak. [ 1913 Webster ] 2. That which is execrated; a detested thing. [ 1913 Webster ] Ye shall be an execration and . . . a curse. Jer. xlii. 18. Syn. -- See Malediction. [ 1913 Webster ] | Execrative | a. Cursing; imprecatory; vilifying. Carlyle. -- Ex"e*cra*tive*ly, adv. [1913 Webster] | Execrative | n. A word used for cursing; an imprecatory word or expression. Earle. [ 1913 Webster ] | Execratory | a. Of the nature of execration; imprecatory; denunciatory. C. Kingsley. -- n. A formulary of execrations. L. Addison. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |