dilapidated | (ดิแลพ'พิเดทิด) adj. ปรักหักพัง, ชำรุดทรุดโทรม, เน่าเปื่อย, Syn. falling | gone | (กอน, โกน) adj. จากไป, ผ่านไป, ที่แล้ว, อดีต, สูญเสีย, หมดหวัง, ปรักหักพัง, ตั้งครรภ์, ตายแล้ว, อ่อนแรง, ใช้หมดแล้ว, เยี่ยมยอด | ruin | (รู'อิน) n. ความพินาศ, ความหายนะ, ซากปรักหักพัง, สถานที่ปรักหักพัง, ความล่มจม, การล้มละลาย vi. ทำให้พินาศ, ทำลาย ให้ล่มจม, ทำให้ย่อยยับ, ล่อลวง (ผู้หญิง) vi. ประสบความพินาศ, ประสบความหายนะ, ล่มจม, ล้มละลาย, ย่อยยับ, See also: ruinable adj. ruiner n. | ruination | (รูอิเน'เชิน) n. การพินาศ, การล่มจม, การล้มละลาย, สิ่งที่พินาศ, สิ่งที่ย่อยยับ, สิ่งปรักหักพัง, Syn. destruction | ruinous | (รู'อะเนิส) adj. ทำให้พินาศ, ซึ่งทำลาย, เป็นภัย, ย่อยยับ, ล่มจม, ประกอบด้วยซากปรักหักพัง, Syn. disastrous, wasting |
|
debris | (n) ซากปรักหักพัง, เศษเล็กเศษน้อย, ตะกอน | decadent | (adj) เสื่อมโทรม, เสื่อม, ทรุดโทรม, ผุพัง, ปรักหักพัง, หมดสภาพ | dilapidated | (adj) ปรักหักพัง, แตกสลาย, ทรุดโทรม, ชำรุด | ruin | (n) สิ่งปรักหักพัง, ความเสื่อมโทรม, ความหายนะ, ความพินาศ | wreck | (n) เรือแตก, การอับปาง, ซากปรักหักพัง | wreckage | (n) การทำลาย, ซากปรักหักพัง, ความหายนะ |
|