ผลลัพธ์การค้นหาสำหรับ

reprobat

   
ภาษา
Dictionaries languages

English Phonetic Symbols




Chinese Phonetic Symbols


ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -reprobat-, *reprobat*
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่
ปรับการตั้งค่า
Dictionaries languages

English Phonetic Symbols




Chinese Phonetic Symbols


English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]
reprobate(n) คนเลวทราม, See also: คนสารเลว, คนเลว, Syn. profligate, rake, scoundrel
reprobate(n) ผู้โดนสาปแช่ง (ทางศาสนา)
reprobate(adj) เลวทราม, See also: เลวร้าย, Syn. immoral, wicked
reprobate(vt) ตำหนิ, See also: ประณาม, สาปแช่ง, Syn. curse, revile
reprobate(vt) ไม่ยอมรับ, See also: ปฏิเสธ, Syn. abhor, disapprove
reprobation(n) การกล่าวตำหนิ, See also: การไม่ยอมรับ, การต่อว่า, Syn. blame
reprobative(adj) ซึ่งตำหนิติเตียน, See also: ซึ่งไม่อยมรับ

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]
reprobate(เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See also: reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn. bad
reprobation(เรพระเบ'เชิน) n. การประณาม, การตำหนิ, การสาปแช่ง, การทอดทิ้ง, การปฏิเสธ, การไม่ยอมรับ, See also: reprobationary adj.
reprobative(เรพ'ระเบทิฟว) adj. ประณาม, ตำหนิ, สาปแช่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ, See also: reprobatively adv., Syn. reprobating

English-Thai: Nontri Dictionary
reprobate(n) คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา
reprobate(vt) สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ
reprobation(n) การสาปแช่ง, การตำหนิ, การประณาม, การปฏิเสธ, การทอดทิ้ง

CMU English Pronouncing Dictionary Dictionary [with local updates]
reprobate

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)
reprobate
reprobated
reprobates
reprobating
reprobation

WordNet (3.0)
reprobate(n) a person without moral scruples, Syn. miscreant
reprobate(v) reject (documents) as invalid, Ant. approbate
reprobate(v) abandon to eternal damnation
reprobation(n) rejection by God; the state of being condemned to eternal misery in Hell
reprobation(n) severe disapproval

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
Reprobate

v. t. [ imp. & p. p. Reprobated p. pr. & vb. n. Reprobating. ] 1. To disapprove with detestation or marks of extreme dislike; to condemn as unworthy; to disallow; to reject. [ 1913 Webster ]

Such an answer as this is reprobated and disallowed of in law; I do not believe it, unless the deed appears. Ayliffe. [ 1913 Webster ]

Every scheme, every person, recommended by one of them, was reprobated by the other. Macaulay. [ 1913 Webster ]

2. To abandon to punishment without hope of pardon. [ 1913 Webster ]

Syn. -- To condemn; reprehend; censure; disown; abandon; reject. [ 1913 Webster ]

Reprobate

a. [ L. reprobatus, p. p. of reprobare to disapprove, condemn. See Reprieve, Reprove. ] [ 1913 Webster ]

1. Not enduring proof or trial; not of standard purity or fineness; disallowed; rejected. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Reprobate silver shall men call them, because the Lord hath rejected them. Jer. vi. 30. [ 1913 Webster ]

2. Abandoned to punishment; hence, morally abandoned and lost; given up to vice; depraved. [ 1913 Webster ]

And strength, and art, are easily outdone
By spirits reprobate. Milton. [ 1913 Webster ]

3. Of or pertaining to one who is given up to wickedness; as, reprobate conduct. “Reprobate desire.” Shak. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Abandoned; vitiated; depraved; corrupt; wicked; profligate; base; vile. See Abandoned. [ 1913 Webster ]

Reprobate

n. One morally abandoned and lost. [ 1913 Webster ]

I acknowledge myself for a reprobate, a villain, a traitor to the king. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ]

Reprobateness

n. The state of being reprobate. [ 1913 Webster ]

Reprobater

n. One who reprobates. [ 1913 Webster ]

Reprobation

n. [ F. réprobation, or L. reprobatio. ] 1. The act of reprobating; the state of being reprobated; strong disapproval or censure. [ 1913 Webster ]

The profligate pretenses upon which he was perpetually soliciting an increase of his disgraceful stipend are mentioned with becoming reprobation. Jeffrey. [ 1913 Webster ]

Set a brand of reprobation on clipped poetry and false coin. Dryden. [ 1913 Webster ]

2. (Theol.) The predestination of a certain number of the human race as reprobates, or objects of condemnation and punishment. [ 1913 Webster ]

Reprobationer

n. (Theol.) One who believes in reprobation. See Reprobation, 2. South. [ 1913 Webster ]

Reprobative

a. Of or pertaining to reprobation; expressing reprobation. [ 1913 Webster ]

Reprobatory

a. Reprobative. [ 1913 Webster ]

เพิ่มคำศัพท์


ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ


Are you satisfied with the result?



Discussions

ว่าด้วยโฆษณา
เราทราบดีว่าท่านผู้ใช้คงไม่ได้อยากให้มีโฆษณาเท่าใดนัก แต่โฆษณาช่วยให้ทาง Longdo เรามีรายรับเพียงพอที่จะให้บริการพจนานุกรมได้แบบฟรีๆ ต่อไป ดูรายละเอียดเพิ่มเติม
Go to Top