| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -appel-, *appel* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | appel | (n) การแตะเท้า (ในการฟันดาบ) | | appellee | (n) ผู้ถูกยื่นอุทธรณ์หรือฎีกา, Syn. respondent | | appellant | (n) ผู้อุทธรณ์, Syn. defendant | | appellate | (adj) เกี่ยวกับการอุทธรณ์ | | appellation | (n) ชื่อ, See also: นาม, ยศ, ศักดิ์, ตำแหน่ง, นามาภิไธย, นามสมญา, Syn. designation | | appellative | (adj) เกี่ยวกับสามานยนาม | | appellative | (n) สามานยนาม, Syn. common noun |
| | appel | (อะเพล') n. การแตะเท้า (ในการฟันดาบ) การทิ่มแทง (tap of the foot) | | appellant | (อะเพล'เลินทฺ) n. ผู้อุทธรณ์, ผู้ร้องขอ, ผู้อ้อนวอน | | appellate | (อะเพล'เลท) adj. เกี่ยวกับการอุทธรณ์, ซึ่งมีอำนาจพิจารณารับการอุทธรณ์ | | appellation | (แอพพะเล'เชิน) n. ชื่อ, ยศ, ศักดิ์, นาม, การตั้งชื่อ, Syn. title, name | | appellative | (อะเพล'ละทิฟว) n. สามานยนาม, นาม, ยศศักดิ์, ฉายา. -adj. เกี่ยวกับสามานยนาม, เกี่ยว กับนามหรือฉายา, Syn. designative | | appellee | (แอพพะลี') n. ผู้ถูกยื่นอุทธรณ์หรือฎีกา, Syn. defendant, respondent | | appellor | (อะเพล'เลอร์) n. ผู้ยื่นอุทธรณ์หรือฎีกา | | acappella | (อะคาเพ็ล ละ) adj. แบบดนตรีในโบสถ์ |
| |
| | appellant | (adj) ซึ่งร้องเรียน, ซึ่งอุทธรณ์, ซึ่งอ้อนวอน | | appellant | (n) ผู้ร้องเรียน, ผู้อุทธรณ์, ผู้อ้อนวอน |
| | | | | | Appel | ‖n. [ F., prop., a call. See Appeal, n. ] (Fencing) A tap or stamp of the foot as a warning of intent to attack; -- called also attack. [ Webster 1913 Suppl. ] | | Appellable | a. Appealable. [ 1913 Webster ] | | Appellancy | n. Capability of appeal. [ 1913 Webster ] | | Appellant | n. 1. (Law) (a) One who accuses another of felony or treason. [ Obs. ] (b) One who appeals, or asks for a rehearing or review of a cause by a higher tribunal. [ 1913 Webster ] 2. A challenger. [ Obs. ] Milton. [ 1913 Webster ] 3. (Eccl. Hist.) One who appealed to a general council against the bull Unigenitus. [ 1913 Webster ] 4. One who appeals or entreats. [ 1913 Webster ] | | Appellant | a. [ L. appellans, p. pr. of appellare; cf. F. appelant. See Appeal. ] Relating to an appeal; appellate. “An appellant jurisdiction.” Hallam. [ 1913 Webster ]
Party appellant (Law), the party who appeals; appellant; -- opposed to respondent, or appellee. Tomlins. [ 1913 Webster ]
| | Appellate | a. [ L. appelatus, p. p. of appellare. ] Pertaining to, or taking cognizance of, appeals. “Appellate jurisdiction.” Blackstone. “Appellate judges.” Burke. [ 1913 Webster ]
Appelate court, a court having cognizance of appeals. [ 1913 Webster ]
| | Appellate | n. A person or prosecuted for a crime. [ Obs. ] See Appellee. [ 1913 Webster ] | | Appellation | n. [ L. appellatio, fr. appellare: cf. F. appellation. See Appeal. ] 1. The act of appealing; appeal. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] 2. The act of calling by a name. [ 1913 Webster ] 3. The word by which a particular person or thing is called and known; name; title; designation. [ 1913 Webster ] They must institute some persons under the appellation of magistrates. Hume. [ 1913 Webster ] Syn. -- See Name. [ 1913 Webster ] | | Appellative | a. [ L. appellativus, fr. appellare: cf. F. appelatif. See Appeal. ] 1. Pertaining to a common name; serving as a distinctive denomination; denominative; naming. Cudworth. [ 1913 Webster ] 2. (Gram.) Common, as opposed to proper; denominative of a class. [ 1913 Webster ] | | Appellative | n. [ L. appelativum, sc. nomen. ] 1. A common name, in distinction from a proper name. A common name, or appellative, stands for a whole class, genus, or species of beings, or for universal ideas. Thus, tree is the name of all plants of a particular class; plant and vegetable are names of things that grow out of the earth. A proper name, on the other hand, stands for a single thing; as, Rome, Washington, Lake Erie. [ 1913 Webster ] 2. An appellation or title; a descriptive name. [ 1913 Webster ] God chosen it for one of his appellatives to be the Defender of them. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] |
| | 被上诉人 | [bèi shàng sù rén, ㄅㄟˋ ㄕㄤˋ ㄙㄨˋ ㄖㄣˊ, 被 上 诉 人 / 被 上 訴 人] appellee (side that won in trial court, whose victory is being appealed by losing side) [Add to Longdo] |
| | | appeler | (vt) |j' appelle, tu appelles, il appelle, nous appelons, vous appelez, ils appellent| เรียก, โทร, ร้องเรียก เช่น 1° appeler à l'aide = ร้องขอความช่วยเหลือ 2° Je vais t'appeler ce soir. = ผมจะโทรหาคุณ เย็นนี้ | | appeler | (vt) เรียก, โทร, ร้องเรียก เช่น Je vais te appeler demain. พรุ่งนี้ผมจะโทรไปหาคุณนะครับ, Syn. téléphoner, exiger | | appellation | (n) |f| การตั้งชื่อ, การให้คำเรียก | | s'appeler | (vt) มีชื่อว่า เช่น 1) Je m'appelle Tout. = ผมชื่อ Tout 2) Il s'appelle X. = เขาชื่อ X 2) Vous vous appelez Jean. = ท่านชื่อ คุณช็อง | | s'appeler | (vt) เรียกว่า เช่น ça s'appelle comment? = มันเรียกว่าอะไร | | lettre de rappel | (n) |f| จดหมายไล่ออก หรือ ย้ายตำแหน่งหน้าที่การงาน |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
