| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา -unscapable- มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: incapable) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | Unscapable | a. Not be escaped; inevitable. [ Obs. ] Wyclif. [ 1913 Webster ] | | Incapable | a. [ Pref. in- not + capable: cf. F. incapable, L. incapabilis incomprehensible. ] [ 1913 Webster ] 1. Lacking in ability or qualification for the purpose or end in view; not large enough to contain or hold; deficient in physical strength, mental or moral power, etc.; not capable; as, incapable of holding a certain quantity of liquid; incapable of endurance, of comprehension, of perseverance, of reform, etc. [ 1913 Webster ] 2. Not capable of being brought to do or perform, because morally strong or well disposed; -- used with reference to some evil; as, incapable of wrong, dishonesty, or falsehood. [ 1913 Webster ] 3. Not in a state to receive; not receptive; not susceptible; not able to admit; as, incapable of pain, or pleasure; incapable of stain or injury. [ 1913 Webster ] 4. (Law) Unqualified or disqualified, in a legal sense; as, a man under thirty-five years of age is incapable of holding the office of president of the United States; a person convicted on impeachment is thereby made incapable of holding an office of profit or honor under the government. [ 1913 Webster ] 5. (Mil.) As a term of disgrace, sometimes annexed to a sentence when an officer has been cashiered and rendered incapable of serving his country. [ 1913 Webster ] ☞ Incapable is often used elliptically. [ 1913 Webster ] Is not your father grown incapable of reasonable affairs? Shak. Syn. -- Incompetent; unfit; unable; insufficient; inadequate; deficient; disqualified. See Incompetent. [ 1913 Webster ] | | Incapable | n. One who is morally or mentally weak or inefficient; an imbecile; a simpleton. [ 1913 Webster ] | | Incapableness | n. The quality or state of being incapable; incapability. [ 1913 Webster ] |
| |
| | | incapable | (อินเค' พะเบิล) adj. ไม่สามารถ, ไม่มีความสามารถ. -n. ผู้ที่ไม่มีความสามารถ, ผู้ไร้ความสามารถ., See also: incapability n. incapably adv., Syn. unfit, unable, inadequate, incompetent, Ant. capable |
| | | | | ไร้ความสามารถ | (adj) incompetent, See also: incapable, incapacitated, Syn. ไม่มีความสามารถ, Ant. มีความสามารถ, Example: ศาลมีสิทธิสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถถ้ามีผู้ร้องขอ | | ไร้สมรรถภาพ | (adj) disabled, See also: incapable, incompetent, Example: ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองทหารจำนวน 43% ถูกปลดจากกองทัพ เนื่องจากไร้สมรรถภาพ | | อ่อนปวกเปียก | (adj) weak, See also: incapable, Syn. ปวกเปียก, อ่อนเปียก, Example: ภาวะกล้ามเนื้ออ่อนปวกเปียกแสดงถึงสภาพโภชนาการไม่ดี, Thai Definition: อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว | | อ่อนเปียก | (adj) weak, See also: incapable, Syn. อ่อนปวกเปียก, ปวกเปียก, Thai Definition: อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว | | ไม่ทัน | (adv) unable to catch, See also: incapable of catching, Ant. ทัน, Example: วีดีทัศน์เรื่องนี้ฉายเร็วมากจนพวกเราดูไม่ทัน, Thai Definition: ไม่มีความสามารถที่จะตามเรื่องได้ทัน |
| | ไม่เป็น | [mai pen] (v, exp) FR: ne pas pouvoir ; être incapable de | | ไม่สามารถ | [mai samāt] (adj) EN: unable ; not capable FR: incapable (de) ; pas capable (de) ; infichu de (fam.) | | ไม่สามารถทำได้ | [mai samāt tham dāi] (v, exp) FR: ne pas pouvoir ; être incapable de | | ไม่สมควร | [mai somkhūan] (adj) EN: improper ; unseemly ; unbecoming ; unsuitable ; inadvisable ; inapt FR: inapte ; incapable | | ไม่ทัน | [mai than] (x) EN: unable to catch ; incapable of catching | | ไม่ไหว | [mai wai] (adj) EN: unable ; cannot FR: incapable de ; pas fichu de (fam.) | | มือไม่ถึง | [meūmaitheung] (v) EN: be incapable | | อ่อนเปียก | [ønpīek] (adj) EN: weak ; incapable | | อ่อนปวกเปียก | [ønpuakpīek] (adj) EN: weak ; incapable FR: flasque ; mollasse | | ไร้ประสิทธิภาพ | [rai prasitthiphāp] (adj) EN: incompetent ; incapable ; lacking in ability FR: incompétent ; incapable |
| | | | | Incapable | a. [ Pref. in- not + capable: cf. F. incapable, L. incapabilis incomprehensible. ] [ 1913 Webster ] 1. Lacking in ability or qualification for the purpose or end in view; not large enough to contain or hold; deficient in physical strength, mental or moral power, etc.; not capable; as, incapable of holding a certain quantity of liquid; incapable of endurance, of comprehension, of perseverance, of reform, etc. [ 1913 Webster ] 2. Not capable of being brought to do or perform, because morally strong or well disposed; -- used with reference to some evil; as, incapable of wrong, dishonesty, or falsehood. [ 1913 Webster ] 3. Not in a state to receive; not receptive; not susceptible; not able to admit; as, incapable of pain, or pleasure; incapable of stain or injury. [ 1913 Webster ] 4. (Law) Unqualified or disqualified, in a legal sense; as, a man under thirty-five years of age is incapable of holding the office of president of the United States; a person convicted on impeachment is thereby made incapable of holding an office of profit or honor under the government. [ 1913 Webster ] 5. (Mil.) As a term of disgrace, sometimes annexed to a sentence when an officer has been cashiered and rendered incapable of serving his country. [ 1913 Webster ] ☞ Incapable is often used elliptically. [ 1913 Webster ] Is not your father grown incapable of reasonable affairs? Shak. Syn. -- Incompetent; unfit; unable; insufficient; inadequate; deficient; disqualified. See Incompetent. [ 1913 Webster ] | | Incapable | n. One who is morally or mentally weak or inefficient; an imbecile; a simpleton. [ 1913 Webster ] | | Incapableness | n. The quality or state of being incapable; incapability. [ 1913 Webster ] |
| | 頑迷固陋 | [がんめいころう, ganmeikorou] (n, adj-na) obstinate; stubborn; hard-headed; being incapable of making sound judgments because of a narrow, inflexible and obstinate mentality [Add to Longdo] | | 固陋頑迷 | [ころうがんめい, korouganmei] (n, adj-na) obstinate; stubborn; hard-headed; being incapable of making sound judgments because of a narrow, inflexible and obstinate mentality [Add to Longdo] | | 無能無策 | [むのうむさく, munoumusaku] (n) ineptitude and inaction; being incapable of devising any appropriate measures to cope with the situation [Add to Longdo] | | 妄心 | [もうしん;もうじん, moushin ; moujin] (n) { Buddh } (See 煩悩・2) deluded mind (a mind polluted with klesha, incapable of understanding the original essence of things) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
