| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -reprov-, *reprov* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | reproval | (รีพรู'เวิล) n. = reproof (ดู) | | reprove | (รีพรูฟว') vt., vi. กล่าวคำตำหนิ, ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ดุ, ประณาม, แสดงความไม่เห็นด้วย, See also: reprover n., Syn. censure, Ant. praise |
| |
| | reprove | (vt) ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ประณาม |
| | ว่ากล่าว | (v) reprove, See also: rebuke, reprimand, censure, admonish, condemn, reproach, scold, Syn. ติเตียน, ติ, ว่าขาน, Ant. ชมเชย, Example: เด็กพวกนี้ถูกพ่อแม่ว่ากล่าวเป็นประจำเพราะมีปัญหาเรื่องความประพฤติ, Thai Definition: พูดให้เห็นข้อบกพร่อง | | ว่าขาน | (v) reprimand, See also: reprove, rebuke, censure, admonish, condemn, reproach, scold, Syn. ต่อว่า, Ant. ชมเชย, Example: ไม่ว่าญาติพี่น้องจะว่าขานอย่างไร เขาก็ยืนยันจะทำงานนี้ต่อไป, Thai Definition: พูดให้เห็นข้อบกพร่อง | | สวด | (v) reprove, See also: reprimand, rebuke, berate, censure, blame, condemn, scold, Syn. ดุด่า, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, Example: ผมถูกเพื่อนสวดเพราะมาช้า, Notes: (ปาก) | | ติเตียน | (v) blame, See also: reprove, express disapproval, censure, Syn. ตำหนิ, ติ, กล่าวโทษ, ครหา, ตำหนิติเตียน, Ant. ชมเชย, ยกย่อง, Example: อาจารย์ติเตียนเรื่องความสะเพร่าในการทำงานของนักเรียน, Thai Definition: ยกสิ่งไม่ดีขึ้นพูดเพื่อตำหนิ |
| | บริภาษ | [børiphāt] (v) EN: criticize ; condemn ; revile ; reprove ; censure FR: critiquer ; condamner | | ด่า | [dā] (v) EN: condemn ; rebuke ; criticize ; reprove ; scold ; attack ; revile FR: critiquer ; réprouver ; condamner | | ด่าทอ | [dāthø] (v) EN: revile ; condemn ; rebuke ; reprove ; hurl ; curse FR: gronder ; réprimander | | ดุ | [du] (v) EN: blame ; censure ; scold ; reproach ; reprove ; reprimand ; rebuke ; admonish ; castigate FR: reprocher ; réprimander | | ขนาบ | [khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.) | | สวด | [sūat] (v) EN: reprove ; rebuke | | ตักเตือน | [takteūoen] (v) EN: warn ; caution ; exort ; counsel ; advise ; remind ; admonish ; reprimand ; reprove ; rebuke ; reproach FR: prévenir ; mettre en garde ; conseiller ; recommander ; exhorter | | ตำหนิ | [tamni] (v) EN: blame ; reprove ; reprimand ; reproach ; criticise FR: blâmer ; réprimander | | ตัดพ้อ | [tatphø] (v) EN: take to task ; reprove ; complain ; reproach ; express one's resentment | | ติเตียน | [titīen] (v) EN: blame ; reprove ; express disapproval ; censure ; criticize ; review ; discuss both good and bad points FR: critiquer ; analyser ; peser le pour et le contre |
| | | | Reprovable | a. [ Cf. F. réprouvable. ] Worthy of reproof or censure. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] Syn. -- Blamable; blameworthy; censurable; reprehensible; culpable; rebukable. [ 1913 Webster ] --Re*prov"a*ble*ness, n. -- Re*prov"a*bly, adv. [ 1913 Webster ] | | Reprove | v. t. [ imp. & p. p. Reproved p. pr. & vb. n. Reproving. ] [ F. réprouver, OF. reprover, fr. L. reprobare. See Reprieve, Reprobate, and cf. Reproof. ] 1. To convince. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] When he is come, he will reprove the world of sin, and of righteousness, and of judgment. John xvi. 9. [ 1913 Webster ] 2. To disprove; to refute. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Reprove my allegation, if you can. Shak. [ 1913 Webster ] 3. To chide to the face as blameworthy; to accuse as guilty; to censure. [ 1913 Webster ] What if thy son [ 1913 Webster ] Prove disobedient, and, reproved, retort,
“Wherefore didst thou beget me?” Milton. [ 1913 Webster ] 4. To express disapprobation of; as, to reprove faults. [ 1913 Webster ] He neither reproved the ordinance of John, neither plainly condemned the fastings of the other men. Udall. [ 1913 Webster ] Syn. -- To reprehend; chide; rebuke; scold; blame censure. -- Reprove, Rebuke, Reprimand. These words all signufy the expression of disapprobation. To reprove implies greater calmness and self-possession. To rebuke implies a more excited and personal feeling. A reproof may be administered long after the offience is committed, and is usually intended for the reformation of the offender; a rebuke is commonly given at the moment of the wrong, and is administered by way of punishment and condemnation. A reprimand proceeds from a person invested with authority, and is a formal and offiscial act. A child is reproved for his faults, and rebuked for his impudence. A military officer is reprimanded for neglect or violation of duty. [ 1913 Webster ] | | Reprover | n. One who, or that which, reproves. [ 1913 Webster ] | | Reprovingly | adv. In a reproving manner. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
