| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา -actuose- มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: accuse) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | Actuose | a. [ L. actuosus. ] Very active. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] | | Accuse | v. t. [ imp. & p. p. Accused p. pr. & vb. n. Accusing. ] [ OF. acuser, F. accuser, L. accusare, to call to account, accuse; ad + causa cause, lawsuit. Cf. Cause. ] 1. To charge with, or declare to have committed, a crime or offense; (Law) to charge with an offense, judicially or by a public process; -- with of; as, to accuse one of a high crime or misdemeanor. [ 1913 Webster ] Neither can they prove the things whereof they now accuse me. Acts xxiv. 13. [ 1913 Webster ] We are accused of having persuaded Austria and Sardinia to lay down their arms. Macaulay. [ 1913 Webster ] 2. To charge with a fault; to blame; to censure. [ 1913 Webster ] Their thoughts the meanwhile accusing or else excusing one another. Rom. ii. 15. [ 1913 Webster ] 3. To betray; to show. [ R. ] Sir P. Sidney. [ 1913 Webster ] Syn. -- To charge; blame; censure; reproach; criminate; indict; impeach; arraign. -- To Accuse, Charge, Impeach, Arraign. These words agree in bringing home to a person the imputation of wrongdoing. To accuse is a somewhat formal act, and is applied usually (though not exclusively) to crimes; as, to accuse of treason. Charge is the most generic. It may refer to a crime, a dereliction of duty, a fault, etc.; more commonly it refers to moral delinquencies; as, to charge with dishonesty or falsehood. To arraign is to bring (a person) before a tribunal for trial; as, to arraign one before a court or at the bar public opinion. To impeach is officially to charge with misbehavior in office; as, to impeach a minister of high crimes. Both impeach and arraign convey the idea of peculiar dignity or impressiveness. [ 1913 Webster ] | | Accuse | n. Accusation. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] | | Accused | a. Charged with offense; as, an accused person. [ 1913 Webster ] Commonly used substantively; as, the accused, one charged with an offense; the defendant in a criminal case. [ 1913 Webster ] | | Accusement | n. [ OF. acusement. See Accuse. ] Accusation. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] | | Accuser | n. [ OE. acuser, accusour; cf. OF. acuseor, fr. L. accusator, fr. accusare. ] One who accuses; one who brings a charge of crime or fault. [ 1913 Webster ] |
| |
| | accuse | (vt) กล่าวหา, See also: กล่าวโทษ, ปรักปรำ, Syn. blame, charge | | accuse | (vt) ฟ้องร้อง, See also: ฟ้องศาล, Syn. charge | | accused | (adj) ซึ่งถูกกล่าวหาหรือฟ้องร้อง, Syn. arraigned, indicted, blamed | | accused | (n) ผู้ต้องหา, See also: จำเลย, ผู้ถูกกล่าวหา | | accuser | (n) ผู้กล่าวหา, See also: โจทก์, ผู้ฟ้อง, ผู้ฟ้องร้อง, Syn. prosecutor, plaintiff, objector | | accuse of | (phrv) กล่าวหาว่า, See also: กล่าวหา |
| | accuse | (อะคิวซ') vt., vi. กล่าวหา, ต่อว่า, ใส่ความ, Syn. charge, blame, incriminate | | accused | (อะคิวซดฺ') adj., n. ซึ่งถูกกล่าวหาหรือฟ้องร้อง, ผู้ถูกกล่าวหาหรือฟ้องร้อง |
| | | accused, the | ๑. ผู้ต้องหาในคดีอาญา๒. จำเลยในคดีอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | | ตั้งข้อหา | (v) allege, See also: accuse, charge, Syn. ตั้งข้อกล่าวหา, Example: เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตั้งข้อหาผู้ต้องหาว่าฆ่าผู้อื่นตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน, Thai Definition: ตั้งคำกล่าวหาบุคคลว่าได้กระทำความผิดอาญา | | หาว่า | (v) accuse of, See also: charge, claim, Syn. กล่าวหา, Example: โจทย์หาว่าจำเลยขโมยทองรูปพรรณหนัก 50 บาทไปจากร้าน | | พาโล | (v) accuse wrongly, See also: defame, impute the fault to, Syn. พาลพาโล, พาโลโฉเก, พาโลโสเก, Example: เขาทำผิดเอง แต่เขาพาโลลูกน้องเพื่อให้ตนพ้นข้อกล่าวหา, Thai Definition: แสร้งพูดใส่ความไม่จริงให้คนอื่น, กล่าวหาความ | | พูดว่า | (v) blame, See also: accuse, Syn. นินทา, กล่าวร้าย, กล่าวโทษ, ตำหนิ, ว่าร้าย, Example: เขาพูดว่าให้เจ็บแสบเธอยังไม่รู้สึกตัวอีกหรือ | | ฟ้อง | (v) complain, See also: accuse, tell on, inform against, Example: เขามักจะไปฟ้องแม่ว่าเพื่อนๆ ที่โรงเรียนชอบแกล้งเขา, Thai Definition: กล่าวหา, กล่าวโทษ | | ฟ้องร้อง | (v) sue, See also: accuse, charge, file, make a prosecution, bring charge against, Syn. กล่าวโทษ, ฟ้อง, ฟ้องคดี, Example: เขาถูกฟ้องร้องกรณีหลีกเลี่ยงภาษีเงินได้ ซึ่งศาลได้พิจารณาปรับเป็นเงินหนึ่งล้านบาท, Thai Definition: กล่าวหาบุคคลใดบุคคลหนึ่ง โดยมีคำขอให้ศาลพิจารณาพิพากษา | | ตราหน้า | (v) denounce, See also: accuse, insult, defy, despise, Syn. หมายหน้า, หยามหน้า, สบประมาท, Example: พวกเราตราหน้าเขาไว้ได้เลยว่าทำอะไรก็ไม่สำเร็จแน่นอน, Thai Definition: แสดงการหยามหน้าหรือสบประมาทผู้อื่น | | ต้องสงสัย | (adj) accused, See also: impeachable, charged, incriminatory, Syn. ถูกสงสัย, Example: เขาเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับแรกในคดีนี้, Thai Definition: ผู้ที่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้กระทำความผิด | | ต้องคดี | (v) accuse, See also: charge, sue, prosecute, Syn. ถูกฟ้อง, เป็นคดี, เป็นความ, Ant. พ้นคดี, หลุดคดี, Example: นักธุรกิจผู้หนึ่งต้องคดีหลบเลี่ยงภาษีอยู่ในขณะนี้กำลังเดินทางออกนอกประเทศไทยไปยังประเทศใกล้เคียง, Thai Definition: ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้องในคดีอาญา | | กล่าวโทษ | (v) accuse, See also: charge, allege, blame, impeach, Syn. กล่าวหา, Example: คนปกติธรรมดามีจำนวนไม่น้อยทีเดียวที่ชอบกล่าวโทษคนอื่น, Thai Definition: แจ้งว่ากระทำผิด |
| | ฟ้อง | [føng] (v) EN: inform against ; accuse ; report to ; lodge accusation against ; sue ; charge FR: accuser ; porter plainte | | ฟ้องร้อง | [føngrøng] (v) EN: sue ; accuse ; charge ; file ; make a prosecution ; bring charge against ; indict ; prosecute FR: mettre en accusation ; mettre en examen ; poursuivre | | หา | [hā] (v) EN: accuse ; impeach ; charge ; denounce ; blame ; indict FR: accuser ; charger | | จำเลย | [jamloēi] (n) EN: defendant ; plaintiff ; accused FR: accusé [ m ] ; prévenu [ m ] | | จำเลยให้การปฏิเสธ | [jamloēi hai kān patisēt] (n, exp) EN: the accused denied everything | | โจทก์ | [jōt] (n) EN: complainant ; plaintiff ; prosecutor ; accuser FR: plaignant [ m ] ; accusateur [ m ] | | โจทนา | [jōtthanā] (v) EN: complain of ; accuse ; recriminate | | แก้คดีให้แก่จำเลย | [kaē khadī hai kaē jamloēi] (v, exp) EN: defend an accused | | แก้ต่างให้แก่จำเลย | [kaētāng hai kaē jamloēi] (v, exp) EN: defend an accused | | คอกจำเลย | [khøk jamloēi] (n, exp) EN: dock FR: box des accusés [ m ] ; banc des accusés [ m ] |
| | | | | Accuse | v. t. [ imp. & p. p. Accused p. pr. & vb. n. Accusing. ] [ OF. acuser, F. accuser, L. accusare, to call to account, accuse; ad + causa cause, lawsuit. Cf. Cause. ] 1. To charge with, or declare to have committed, a crime or offense; (Law) to charge with an offense, judicially or by a public process; -- with of; as, to accuse one of a high crime or misdemeanor. [ 1913 Webster ] Neither can they prove the things whereof they now accuse me. Acts xxiv. 13. [ 1913 Webster ] We are accused of having persuaded Austria and Sardinia to lay down their arms. Macaulay. [ 1913 Webster ] 2. To charge with a fault; to blame; to censure. [ 1913 Webster ] Their thoughts the meanwhile accusing or else excusing one another. Rom. ii. 15. [ 1913 Webster ] 3. To betray; to show. [ R. ] Sir P. Sidney. [ 1913 Webster ] Syn. -- To charge; blame; censure; reproach; criminate; indict; impeach; arraign. -- To Accuse, Charge, Impeach, Arraign. These words agree in bringing home to a person the imputation of wrongdoing. To accuse is a somewhat formal act, and is applied usually (though not exclusively) to crimes; as, to accuse of treason. Charge is the most generic. It may refer to a crime, a dereliction of duty, a fault, etc.; more commonly it refers to moral delinquencies; as, to charge with dishonesty or falsehood. To arraign is to bring (a person) before a tribunal for trial; as, to arraign one before a court or at the bar public opinion. To impeach is officially to charge with misbehavior in office; as, to impeach a minister of high crimes. Both impeach and arraign convey the idea of peculiar dignity or impressiveness. [ 1913 Webster ] | | Accuse | n. Accusation. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] | | Accused | a. Charged with offense; as, an accused person. [ 1913 Webster ] Commonly used substantively; as, the accused, one charged with an offense; the defendant in a criminal case. [ 1913 Webster ] | | Accusement | n. [ OF. acusement. See Accuse. ] Accusation. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] | | Accuser | n. [ OE. acuser, accusour; cf. OF. acuseor, fr. L. accusator, fr. accusare. ] One who accuses; one who brings a charge of crime or fault. [ 1913 Webster ] |
| | 控诉 | [kòng sù, ㄎㄨㄥˋ ㄙㄨˋ, 控 诉 / 控 訴] accuse; denounce #16,887 [Add to Longdo] | | 控告 | [kòng gào, ㄎㄨㄥˋ ㄍㄠˋ, 控 告] accuse; charge; sue #21,080 [Add to Longdo] | | 诬 | [wū, ㄨ, 诬 / 誣] accuse falsely #41,534 [Add to Longdo] | | 讦 | [jié, ㄐㄧㄝˊ, 讦 / 訐] accuse; pry #130,514 [Add to Longdo] | | 弹斥 | [tán chì, ㄊㄢˊ ㄔˋ, 弹 斥 / 彈 斥] accuse and criticize [Add to Longdo] |
| | 被告 | [ひこく, hikoku] (n) defendant; the accused; (P) #5,892 [Add to Longdo] | | 問う(P);訪う | [とう, tou] (v5u-s, vt) (1) to ask; to question; to inquire; (2) to charge (i.e. with a crime); to accuse; (3) to care (about); (4) without regard to (with negative verb); (P) #9,529 [Add to Longdo] | | 原告 | [げんこく, genkoku] (n) plaintiff; accuser; prosecutor; (P) #14,122 [Add to Longdo] | | 刑事被告 | [けいじひこく, keijihikoku] (n) the accused [Add to Longdo] | | 刑事被告人 | [けいじひこくにん, keijihikokunin] (n) (See 被告人) accused; defendant; prisoner at the bar [Add to Longdo] | | 公訴時効 | [こうそじこう, kousojikou] (n) (legal) limitation; prescription of the right to prosecute an accused; statute of limitation [Add to Longdo] | | 罪を着る | [つみをきる, tsumiwokiru] (exp, v1) to take (another's guilt) on oneself; to be accused of [Add to Longdo] | | 責める | [せめる, semeru] (v1, vt) (1) to condemn; to blame; to criticize; to criticise; to reproach; to accuse; (2) to urge; to press; to pester; (3) to torture; to torment; to persecute; (4) to break in (a horse); (P) [Add to Longdo] | | 訴人 | [そにん, sonin] (n, vs) a suitor; an accuser; a complainant; an informant; sue; accuse [Add to Longdo] | | 争い訴える | [あらそいうったえる, arasoiuttaeru] (v1) to accuse; to rise up in judgment against (judgement) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
