ancestral | (แอนเซส' เทริล) adj. เกี่ยวกับบรรพบุรุษ, ตกทอด | classical | (แคลส'ซิเคิล) adj. เกี่ยวกับแบบกรีกและโรมันโบราณ, ชั้นหนึ่ง, ดีเด่น, เป็นแนวหน้า, เกี่ยวกับวรรณคดีสมัยคลาสซิค, ชื่อเสียงโด่งดัง, เป็นมรดกตกทอดแต่โบราณ, เป็นแบบฉบับที่เชื่อถือได้, See also: classicality, classicalness n. -Conf. classic | demisable | (ดิมิส'ซะเบิล) adj. ซึ่งตกทอดเป็นมรดกได้ | demise | (ดิไมซ') n. การตาย, การสิ้นสุด, การตกทอดมรดกของผู้ตายแก่ทายาท, การสืบราชสมบัติ, การสืบตำแหน่ง vi. โอน, สืบทอดราชสมบัติ, See also: demisable adj. | devolve | (ดิวอลว') vt. ตกมาอยู่กับ, ทำให้กลิ้งลง, ตกทอดมรดก. vi. ถูกย้ายจากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง, ถูกมอบงาน, See also: devolvement n. ดูdevolve | entail | (เอนเทล') vt., n. (การ) นำมาซึ่ง, ทำให้พัวพัน, ทำให้ตกทอดหรือถ่ายทอดแก่, ภาวะที่ทำให้ถูกพัวพัน, See also: entailer n. ดูentail entailment n. ดูentail, Syn. imply | feudal | (ฟิว'เดิล) adj. (เกี่ยวกับ) ทิ่ดินศักดินา, ทรัพย์สินที่เป็นมรดกตกทอด, ระบบศักดินา, ยุคกลาง (Middle Age) , เกี่ยวกับการอาฆาตพยาบาทที่ต่อเนื่องกันเป็นเวลายาวนาน, เกี่ยวกับการทะเลาะวิวาท | hereditament | n. ทรัพย์สินที่รับช่วงกัน ทรัพย์สินหรือผลประโยชน์ที่ตกทอดเป็นมรดกกันได้ | hereditary | (ฮิเรด'ดิทารี) adj. เป็นกรรมพันธุ์, ซึ่งเป็นมรดก, ตกทอด., See also: hereditarily adv. hereditariness n., Syn. inherited | heritage | (เฮอ'ริทิจฺ) n. มรดก, สิ่งที่สืบช่วง, ประเพณีตกทอด, See also: heritable adj. | legacy | (เลก'กะซี) n. มรดก, มรดกตกทอด, ของขวัญ, Syn. estate, bequest | orthodox | (ออร์'ธะดอคซฺ) adj. ดั้งเดิม, ขนานแท้, ต้นตำรับ, ถูกต้อง, อย่างปกติชนทั้งหลาย, เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ, ซึ่งตกทอดมาจากโบราณกาล, เป็นทางราชการ, เป็นประเพณี. | relic | (เรล'ลิค) n. ของที่ระลึก, ของที่ตกทอด, สิ่งตกทอดที่เป็นอนุสรณ์, , See also: relics n. พระธาตุ ซากของคนตาย ของตกทอดของระลึกของอนุสรณ์ ซากสัตว์หรือพืช, Syn. relique | remainder | (รีเมนเดอะ') n. สิ่งที่เหลืออยู่, สิ่งที่ค้างอยู่, ของเหลือ, ของตกค้าง, ซาก, เศษ, ของตกทอด, คนตกค้าง, จำนวนที่เหลือส่วน, หนังสือตกค้าง (ขายไม่ออก), See also: remainders n. แสตมป์ที่ยกเลิกแต่ยังไม่ได้ใช้ adj. เหลือ, ตกค้าง, vt. ขายเป็นของเหลือ, ขายเป็นของตกค้าง | reversion | (รีเวอ'เชิน) n. การกลับกัน, การพลิกกลับ, การกลับสู่สภาพเดิม, การกลับหัวกลับหาง, การกลับทิศทาง, การสวนทิศทาง, การคืนทรัพย์สิน, มรดกตกทอด, See also: reversionally adv., Syn. return |
|