| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: snarl, -snarl- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | snarl | (vi) เห่า, See also: คำราม, ขู่คำราม, Syn. bark, growl, gnarl | | snarl | (vi) ดุด่าอย่างเกรี้ยวกราด | | snarl | (vt) ดุด่าอย่างเกรี้ยวกราด, See also: พูดขู่, คำรามใส่ | | snarl | (n) เสียงขู่คำราม, See also: เสียงคำราม, เสียงเห่า, Syn. growl, gnarl | | snarler | (n) ผู้ดุด่าอย่างเกรี้ยวกราด, See also: ผู้คำราม | | snarl at | (phrv) ขู่คำรามใส่ (สัตว์), See also: ขู่ใส่, คำราม | | snarl at | (phrv) ตะคอกใส่ (คน), See also: ขู่ | | snarl up | (phrv) ติดขัด, See also: อุดตัน |
| |
| | snarl | (สนาร์ล) vi., vt., n. (การ) เห่า, คำราม, แยกเขี้ยวคำราม, พูดอย่างโกรธเคือง, พูดตะคอก, เสียงเห่า, เสียงคำราม, See also: snarler n. snarlingly adv., Syn. grumble, growl, snap, grumble |
| | snarl | (n) ความยุ่ง, การเห่า, การคำราม | | snarl | (vi) คำราม, เห่า, ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน |
| | snarled | (vt) เป็นกริยาช่อง 2 และ 3 ของคำว่า snarl ขู่, ตะคอก, คำราม |
| | | คำราม | (v) growl, See also: roar, snarl, grumble, bellow, bluster, Syn. ขู่คำราม, Example: สิงโตคำรามอย่างโกรธเคือง, Thai Definition: ทำเสียงขู่, ทำเสียงจากในคอดังน่ากลัว | | แผด | (v) roar, See also: thunder, snarl, bluster, yell, bellow, shout, scream, trumpet, blaze, Syn. แผดเสียง, ส่งเสียง, ตะโกน, Ant. กระซิบ, Example: เขาแผดเสียงตวาดลูกน้องที่ทำงานผิดพลาดลั่นออฟฟิศ, Thai Definition: เปล่งเสียงดังด้วยความโกรธ, เปล่งเสียงดังสนั่น | | สำราก | (v) snarl, See also: growl, Syn. โฮกฮาก, Example: คุณหยุดสำรากวาจาผ่านสื่อมวลชนเสียทีเถิด, Thai Definition: พูดโฮกฮาก, พูดเสียงแข็งคล้ายๆ ขู่ | | การแผดเสียง | (n) roar, See also: snarl, bluster, scream, shriek, shout, howl, yowl, squall, bawling, yelling, Syn. การร้อง, การตะโกน, การเปล่งเสียง, การตะเบ็ง, Example: การแผดเสียงมากๆ ทำให้เสียงแหบ |
| | แห้ | [haē] (v) EN: snarl | | คำราม | [khamrām] (v) EN: growl ; roar ; snarl ; grumble ; bellow ; bluster FR: grogner ; gronder | | แผด | [phaet] (v) EN: roar ; thunder ; snarl ; bluster ; yell ; bellow ; shout ; scream ; trumpet ; blaze ; cry ; yell FR: hurler ; crier ; s'égosiller ; proférer ; émettre un son strident |
| | | | snarl | (n) a vicious angry growl | | snarl | (n) an angry vicious expression | | snarl | (v) make a snarling noise or move with a snarling noise | | snarl | (v) make more complicated or confused through entanglements, Syn. embrangle, snarl up | | unsnarling | (n) the act of releasing from a snarled or tangled condition, Syn. disentanglement, extrication, untangling | | disentangle | (v) extricate from entanglement, Syn. unsnarl, straighten out, Ant. snarl, entangle | | enmesh | (v) entangle or catch in (or as if in) a mesh, Syn. mesh, ensnarl | | entangle | (v) twist together or entwine into a confusing mass, Syn. snarl, tangle, mat, Ant. disentangle, unsnarl | | knotty | (adj) tangled in knots or snarls, Syn. snarly, snarled | | snap | (v) utter in an angry, sharp, or abrupt tone, Syn. snarl | | tangle | (n) something jumbled or confused, Syn. snarl, maze | | traffic jam | (n) a number of vehicles blocking one another until they can scarcely move, Syn. snarl-up |
| | Ensnarl | v. t. To entangle. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] | | Insnarl | v. t. To make into a snarl or knot; to entangle; to snarl. [ Obs. ] Cotgrave. [ 1913 Webster ] | | Snarl | n. The act of snarling; a growl; a surly or peevish expression; an angry contention. [ 1913 Webster ] | | Snarl | n. A knot or complication of hair, thread, or the like, difficult to disentangle; entanglement; hence, intricate complication; embarrassing difficulty. [ 1913 Webster ] | | Snarl | v. t. [ imp. & p. p. Snarled p. pr. & vvb. n. Snarling. ] [ Etymol. uncertain. ] To form raised work upon the outer surface of (thin metal ware) by the repercussion of a snarling iron upon the inner surface. [ 1913 Webster ] | | Snarl | v. t. [ From Snare, v. t. ] 1. To entangle; to complicate; to involve in knots; as, to snarl a skein of thread. “Her snarled hair.” Spenser. [ 1913 Webster ] 2. To embarrass; to insnare. [ 1913 Webster ] [ The ] question that they would have snarled him with. Latimer. [ 1913 Webster ] | | Snarl | v. i. [ From Snar. ] 1. To growl, as an angry or surly dog; to gnarl; to utter grumbling sounds. “An angry cur snarls while he feeds.” Dryden & Lee. [ 1913 Webster ] 2. To speak crossly; to talk in rude, surly terms. [ 1913 Webster ] It is malicious and unmanly to snarl at the little lapses of a pen, from which Virgil himself stands not exempted. Dryden. [ 1913 Webster ] | | Snarler | n. One who snarls; a surly, growling animal; a grumbling, quarrelsome fellow. [ 1913 Webster ] | | Snarler | n. One who makes use of a snarling iron. [ 1913 Webster ] | | Snarling | a. & n. from Snarl, v. [ 1913 Webster ]
Snarling iron, a tool with a long beak, used in the process of snarling. When one end is held in a vise, and the shank is struck with a hammer, the repercussion of the other end, or beak, within the article worked upon gives the requisite blow for producing raised work. See 1st Snarl. [ 1913 Webster ]
|
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
