| กระหริ่ง | น. บ่วงหวายสำหรับดักสัตว์อย่างเนื้อและกวาง เช่น จับกระหริ่งบ่วงข่ายถือ แบกหอกปืนลงจากเรือน (สุบิน), กะริง ก็ว่า. |
| กำมะหริด | (-หฺริด) น. ผ้าที่ทอด้วยขนสัตว์แกมไหม. |
| ซาหริ่ม, ซ่าหริ่ม | น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้งถั่วเขียว ลักษณะเป็นเส้นเล็กและยาว มีหลายสี กินกับนํ้ากะทิผสมนํ้าเชื่อมใส่น้ำแข็ง. |
| หมาหริ่ง | น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด <i>Melogale personata</i> Geoffroy ในวงศ์ Mustelidae ขนาดไล่เลี่ยกับพังพอนแต่หางสั้นกว่า ขนลำตัวหยาบแข็ง สีน้ำตาลอมเทาถึงดำ หน้าสั้นค่อนข้างแหลม หัวสีดำมีแถบขาวระหว่างตา กลางหัวมีแถบขาวพาดไปจนถึงกลางหลัง ส่วนคิ้วใต้ตา คอ และหูด้านในสีขาว ขาสั้น ฝ่าตีนกว้าง เล็บยาว โค้งปลายแหลมเหมาะสำหรับขุดดินและป่นต้นไม้ ออกหากินในเวลากลางคืน กินสัตว์ขนาดเล็ก. |
| หมูหริ่ง, หมูหรึ่ง | น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด <i>Arctonyx collaris</i> F. Cuvier ในวงศ์ Mustelidae ขนาดไล่เลี่ยกับสุนัขบ้าน รูปร่างอ้วน สั้น หลังโค้ง ขนลำตัวหยาบแข็งสีเหลืองอมเทาหรือดำ มีแถบสีดำพาดผ่านระหว่างหูมายังด้านข้างของจมูก มีแถบขาวพาดกลางหัวมาถึงปลายบนของปาก ตาเล็กสีดำ มีแถบขาวใต้ตา จมูกใหญ่คล้ายหมู คอสีขาว ใบหูเล็ก ครึ่งบนของหูสีขาวครึ่งล่างสีดำ ขาใหญ่สีดำ เล็บยาวโค้งปลายแหลมใช้ขุดดินรวมทั้งใช้จมูกดุดเพื่อหาอาหาร หางสั้น กินสัตว์เล็ก ๆ พืช และผลไม้. |
| หริ | (หะริ) น. ชื่อพระนารายณ์. |
| หริ | (หะริ) ว. สีขมิ้น, สีเหลืองอมแดง, สีเขียว. |
| หริคันธ์, หริจันทน์ | (หะริคัน, หะริจัน) น. จันทน์แดง. |
| หริรักษ์ | (หะริรัก) น. พระนารายณ์. |
| หริวงศ์ | (หะริวง) น. วงศ์หรือเชื้อพระนารายณ์คือพระรามเป็นต้น. |
| หริ่ง | น. ชื่อหนูขนาดเล็กถึงขนาดปานกลางหลายชนิด ในวงศ์ Muridae เช่น หนูหริ่งบ้าน (<i>Mus musculus</i> Linn.) มีขนลำตัวสีน้ำตาลเข้ม หัวค่อนข้างแบน หน้าสั้น ฟันเล็ก ขาสีดำ ปลายนิ้วสีขาว ฝ่าตีนสีเข้ม หางยาวสีดำ เคลื่อนไหวได้รวดเร็วและกระโดดเก่ง ในประเทศไทยมีผู้พบบางตัวมีแถบสีเหลืองพาดตามขวางบริเวณกลางลำตัวใกล้โคนขาหลัง แยกเป็นชนิดย่อย <i>M. m. castaneus</i>Waterhouse, หนูหริ่งไม้หางพู่ [ <i>Chiropodomys gliroides</i> (Blyth) ] มีขนลำตัวค่อนข้างยาว ด้านหลังสีน้ำตาลคล้ำ ท้องสีขาว หางยาว มีแผงขนสีขาวและดำตั้งแต่กลางหางไปถึงปลาย ปลายหางเป็นพู่สีขาว อาศัยอยู่ตามป่า. |
| หริ่ง ๆ | ว. เสียงร้องของเรไร. |
| หริณะ | (หะรินะ) น. กวาง, เนื้อชนิดหนึ่ง, กระต่าย. |
| หริณะ | (หะรินะ) ว. สีขมิ้น, สีเหลืองอมแดง, สีเขียว. |
| หริต | (หะริด) น. ของเขียว |
| หริต | ผัก, หญ้า. |
| หริต | (หะริด) ว. เขียว |
| หริต | สีนํ้าตาล, สีเหลือง, สีเหลืองอ่อน. |
| หริตกี, หรีตกี | (หะริตะกี, หะรีตะกี) น. ต้นสมอไทย. |
| กชกร | (กดชะกอน) น. “ดอกบัวคือมือ” คือ กระพุ่มมือ เช่น กชกรต่างแต่งตั้ง ศิรสา (หริภุญชัย). |
| กะริง | น. บ่วงหวายสำหรับดักสัตว์อย่างเนื้อและกวาง. (ประพาสมลายู), กระหริ่ง ก็ว่า. |
| คอบ ๑ | ก. ครอบ, รักษา, ครอบงำ, ครอบครอง, เช่น พระเม้านอระเนิ้งคอบ เรียมทุกข์ เทือนี้ (หริภุญชัย). |
| ตรีเพชรพวง | น. ชื่อกลอนกลบทชนิดหนึ่ง กำหนดให้แต่ละวรรคมีคำเดียวกัน ผันวรรณยุกต์รูปสามัญ เอก โท ตรี และจัตวา สลับกันก็ได้ เช่น มโหรีรี่รี้ดีดสีเสียง จับปี่หริงหริ่งหริ้งพริ้งเพราะเพรียง ฆ้องสำเนียงเต๋งเต่งเต้ง ติงเหน่งโยน (ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน). |
| ทาย ๒ | ก. ยก เช่น ทายกรอำรุงรักษ์ รมเจด งามเอย (นิ. หริภุญชัย) |
| เทพดำรู | (เทบ-) น. ไม้สวรรค์ (มี ๕ คือ มนทาร ปาริชาตก สันตาน กัลปพฤกษ์ หริจันทน์). |
| บด ๓ | ก. บัง เช่น ชลไพรผงแผ่นพื้น บนบด (นิ. หริภุญชัย). |
| ม่อน ๒ | ส. ข้าพเจ้า เช่น อกม่อนเมา บาบั้น บิ่นบ้าในทรวง (หริภุญชัย). |
| ม่าย ๑ | ก. มองผ่านเลยไป เช่น ยังมีพอคู่คล้อม ชายา สองฝ่ายหนมัคคา ม่ายแย้ม (นิ. หริภุญชัย). |
| แม่งม้าง | ก. เริดร้าง เช่น สมุทโฆษว้างพินทู แม่งม้าง (หริภุญชัย). |
| เรไร ๓ | น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งข้าวเจ้า เส้นเล็ก ๆ คล้ายซ่าหริ่ม จับให้เป็นกลุ่มเล็ก ๆ คล้ายรังนก โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด น้ำตาลทราย งา หยอดด้วยกะทิ. |
| สรไน | (สฺระ-) น. ปี่ไฉน เช่น นักคุณแคนคู่ฆ้อง สรไน (หริภุญชัย). |
| สา ๔ | สัน. แม้ว่า, หาก, เช่น สาอวรอรวนิดา โดยพี่มานี (หริภุญชัย). |
