อักษรภาษาจีนเป็นอักษรภาพ ซึ่งตัวอักษรสร้างจากภาพวาดและพัฒนา ปรับปรุง จนเป็นภาษาจีนในปัจจุบัน

ตัวอักษรภาษาจีนนั้นสามารถสื่อความหมาย แต่ไม่สามารถสื่อคำอ่านได้ ต่างกับภาษาไทยที่เกิดจากตัวอักษร สระ และวรรณยุกต์ ซึ่งสามารถสื่อคำอ่านได้ แต่ไม่สามารถสื่อความหมายได้

จากข้างต้น บางท่านอาจจะคิดว่า ภาษาจีนไม่มีพยัญชนะและสระ มีเพียงตัวอักษรที่เกิดจากภาพ เพื่อใช้บ่งบอกความหมายเท่านั้น แต่แท้ที่จริงแล้ว มีนะคะ แต่พยัญชนะ และสระในภาษาจีนนั้น ใช้เพื่อเขียนประกอบคำ เพื่อบ่งบอกคำอ่าน แน่นอน ไม่มีให้เห็นในบทความทั่วไป อย่างหนังสือพิมพ์จีน จะหาดูได้ง่ายในหนังสือเรียนภาษาจีน หรือ พจนานุกรมจีน ค่ะ

มีการใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษแทน พยัญชนะ และสระในภาษาจีนเหล่านี้ ซึ่งเรียกว่า pinyin (พินอิน) ซึ่งประกอบด้วย พยัญชนะพื้นฐาน 21 เสียง และ สระพื้นฐาน 35 เสียง ดังนี้

พยัญชนะ 21 เสียง

สระ 35 เสียง

และ วรรณยุกต์ในภาษาจีน มี4เสียง

เสียง 1 คล้ายเสียงสามัญ แทนด้วยสัญลักษณ์เส้นขนานกับบรรทัด

เสียง 2 คล้ายเสียงจัตวา แทนด้วยสัญลักษณ์เส้นเฉียงเขียนจากซ้ายล่างขึ้นไปด้านขวาบน

เสียง 3 คล้ายเสียงเอก และลากเสียงยาว แทนด้วยสัญลักษณ์คล้ายตัว V

เสียง 4 คล้ายเสียงโท แทนด้วยสัญลักษณ์เส้นเฉียงเขียนจากซ้ายบนลงไปด้านขวาล่าง

ตัวอย่าง

ma1 (มา), ma2 (หมา), ma3 (หม่าอ่ะ), ma4 (ม่า)

ni2 hao3 (หนีห่าว - สวัสดี), han4 guo2 (ฮั่นกั๋ว - ประเทศจีน), ren2 (เหยิน - คน)

ที่กล่าวมาข้างต้นนี้ เป็นเพียง pinyin พื้นฐานเท่านั้น ยังมีข้อยกเว้น และตัวอักษรพิเศษอีก ที่ไม่ได้กล่าวถึง แต่ก็หวังว่าจะพอเป็นแนวทางในการอ่าน และทำความเข้าใจ กับการค้นหาความหมายของศัพท์ภาษาจีนได้

หมายเหตุ ตัวอักษรภาษาไทย ไม่สามารถเขียนให้อ่านออกเสียงได้เหมือนภาษาจีน  การระบุคำอ่านไว้ในวงเล็บด้านหลัง เป็นเพียงแค่ คำอ่านที่คล้ายที่สุด เท่านั้น