prerogative | (n) สิทธิพิเศษ, See also: อภิสิทธิ์, Syn. privilege, advantage |
prerogative | (พรีรอก'กะทิฟว) n. สิทธิพิเศษ, อภิสิทธิ์, บุริมสิทธ adj. มีสิทธิดังกล่าว, Syn. privilege |
prerogative | (n) สิทธิพิเศษ, อภิสิทธิ์, บุริมสิทธิ์ |
prerogative | อำนาจพิเศษ, พระราชอำนาจ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
prerogative | อำนาจพิเศษ, พระราชอำนาจ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
prerogative of mercy | พระราชอำนาจอภัยโทษ, อำนาจพิเศษที่จะลดโทษ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Prerogative, Royal | พระราชอำนาจกษัตริย์ [TU Subject Heading] |
prerogatives | อำนาจพิเศษ อภิสิทธิ์ [การทูต] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
อภิสิทธิ์ | (n) privilege, See also: prerogative, Syn. สิทธิพิเศษ, Example: ในการค้า ทุกคนควรมีสิทธิ์เท่ากัน ไม่ควรมีใครได้อภิสิทธิ์, Thai Definition: สิทธินอกเหนือขอบเขต, สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้, สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
เอกสิทธิ์ | (n) privilege, See also: prerogative, perquisite, perk, Syn. สิทธิพิเศษ, Example: ผู้เชี่ยวชาญที่ปฏิบัติภารกิจเพื่อสหประชาชาติจะได้รับเอกสิทธิ์ และความคุ้มกันเช่นที่จำเป็น, Thai Definition: สิทธิพิเศษที่ให้แก่บุคคลโดยเฉพาะ, Notes: (อังกฤษ) |
สิทธิพิเศษ | (n) privilege, See also: prerogative, perquisite, Example: ท่านที่สมัครเป็นสมาชิกของเราจะได้รับสิทธิพิเศษหลายประการ, Thai Definition: อำนาจหรือประโยชน์ที่เหนือไปจากปกติธรรมดา |
อนุโมทนาบัตร | [anumōthanābat] (n) EN: donation receipt ; testimonial ; prerogative ; privilege |
อภิสิทธิ์ | [aphisit] (n) EN: privilege ; prerogative FR: privilège [ m ] ; prérogative [ f ] |
เอกสิทธิ์ | [ēkkasit] (n) EN: privilege ; prerogative ; perquisite ; perk ; monopoly FR: privilège [ m ] ; prérogative [ f ] ; avantage [ m ] |
พระราชอำนาจ | [phrarātcha-amnāt] (n, exp) EN: royal prerogative FR: prérogative royale [ f ] |
สิทธิพิเศษ | [sitthi phisēt] (n, exp) EN: privilege ; special privilege ; prerogative ; perquisite ; franchise FR: privilège [ m ] ; prérogative [ f ] ; droit particulier [ m ] |
สิทธิประโยชน์ | [sitthi prayōt] (n, exp) EN: privilege ; right ; advantage ; concession ; prerogative FR: privilège [ m ] ; prérogative [ f ] ; droit [ m ] |
prerogative | |
prerogative | |
prerogatives | |
prerogatives |
prerogative | |
prerogatives |
prerogative | (n) a right reserved exclusively by a particular person or group (especially a hereditary or official right), Syn. privilege, perquisite, exclusive right |
Prerogative | n. [ F. prérogative, from L. praerogativa precedence in voting, preference, privilege, fr. praerogativus that is asked before others for his opinion, that votes before or first, fr. praerogare to ask before another; prae before + rogare to ask. See Rogation. ] [ 1913 Webster ] The two faculties that are the prerogative of man -- the powers of abstraction and imagination. I. Taylor. [ 1913 Webster ] An unconstitutional exercise of his prerogative. Macaulay. [ 1913 Webster ] Then give me leave to have prerogative. Shak. [ 1913 Webster ] ☞ The term came into general use in the conflicts between the Crown and Parliaments of Great Britain, especially in the time of the Stuarts. [ 1913 Webster ]
|
Prerogatived | a. Endowed with a prerogative, or exclusive privilege. [ R. ] Shak. [ 1913 Webster ] |
Prerogatively | adv. By prerogative. [ 1913 Webster ] |
特权 | [特 权 / 特 權] prerogative; privilege; privileged #10,886 [Add to Longdo] |
Time: 0.0798 seconds, cache age: 3.891 (clear)