divisible | (adj) ซึ่งแบ่งแยกได้อีก, See also: ซึ่งหารลงตัว, Syn. detachable, fissible, segregable, Ant. indivisible, unified |
divisible | (ดิวซ'ซะเบิล) adj. ซึ่งสามารถแบ่งแยกได้, ซึ่งถูกหารได้ (ดูไม่มีเศษเหลือ), See also: divisibleness n. ดูdivisible divisibly adv. ดูdivisible |
indivisible | (อินดะวิซ'ซะเบิล) adj. แบ่งแยกไม่ได้, แบ่งออกเป็นส่วน ๆ ไม่ได้., See also: indivisibility n. indivisibly adv. |
divisible | (adj) สามารถแบ่งได้, สามารถหารได้ |
indivisible | (adj) แบ่งแยกไม่ได้ |
divisible | หารลงตัว [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
divisible contract | สัญญาแบ่งแยกได้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
divisible offence | ความผิดหลายสถาน, ความผิดกรรมเดียวที่ผิดกฎหมายหลายบท [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
divisible surplus | เงินส่วนเกินที่แบ่งปันได้ [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
divisible thing | ทรัพย์แบ่งได้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
divisible | Among the divisors of 90, how many numbers are not divisible by 9? |
แบ่งแยกไม่ได้ | [baengyaēk mai dāi] (adj) EN: indivisible FR: indivisible |
ลงตัว | [longtūa] (v) EN: be divisible ; come out right ; come out even ; balance ; fall into place FR: tomber juste |
divisible |
divisible |
divisible | (adj) capable of being or liable to be divided or separated, Ant. indivisible |
Divisible | a. [ L. divisibilis, fr. dividere: cf. F. divisible. See Divide. ] Capable of being divided or separated. [ 1913 Webster ] Extended substance . . . is divisible into parts. Sir W. Hamilton. [ 1913 Webster ]
-- |
Divisible | n. A divisible substance. Glanvill. [ 1913 Webster ] |
teilbar { adj } | teilbarer | am teilbarsten | divisible | more divisible | most divisible [Add to Longdo] |
可分 | [かぶん, kabun] (n) divisible; separable [Add to Longdo] |
割り切れない | [わりきれない, warikirenai] (adj-i) indivisible; unconvincing; incomprehensible; unaccounted for [Add to Longdo] |
割り切れる;割切れる | [わりきれる, warikireru] (v1, vi) to be divisible (by); to be divided without residue [Add to Longdo] |