| allopath | (n) ผู้ที่เชื่อหรือปฏิบัติตามหลัก |
| allopathy | (n) วิธีการรักษาโรคโดยใช้สารที่ออกฤทธิ์ตรงข้ามกันไม่ได้กับภาวะของโรคที่กำลังรักษา |
| allopath | (แอล' โลพาธ) n. ผู้ที่เชื่อหรือปฏิบัติ allopathy, Syn. allopathist |
| allopathy | (อะลอพ' พะธี) n. วิธีการรักษาโรคโดยใช้สารที่ออกฤทธิ์ตรงข้ามหรือเข้ากันไม่ได้กับภาวะของโรคที่กำลังรักษา. -allopathic adj. |
| allopathic | (adj) of or relating to the practice of allopathy, Ant. homeopathic |
| allopathy | (n) the usual method of treating disease with remedies that produce effects differing from those produced by the disease itself, Ant. homeopathy |
| Allopath | n. [ Cf. F. allopathe. ] An allopathist. Ed. Rev. [ 1913 Webster ] |
| Allopathic | a. [ Cf. F. allopathique. ] Of or pertaining to allopathy. [ 1913 Webster ] |
| Allopathically | adv. In a manner conformable to allopathy; by allopathic methods. [ 1913 Webster ] |
| Allopathist | n. One who practices allopathy; one who professes allopathy. [ 1913 Webster ] |
| Allopathy | n. [ Gr. &unr_; other + &unr_; suffering, &unr_;, &unr_;, to suffer: cf. G. allopathie, F. allopathie. See Pathos. ] That system of medical practice which aims to combat disease by the use of remedies which produce effects different from those produced by the special disease treated; -- a term invented by Hahnemann to designate the ordinary practice, as opposed to |
| Allopathie { f } [ med. ] | allopathy [Add to Longdo] |