| allopathy | (n) วิธีการรักษาโรคโดยใช้สารที่ออกฤทธิ์ตรงข้ามกันไม่ได้กับภาวะของโรคที่กำลังรักษา |
| allopathy | (อะลอพ' พะธี) n. วิธีการรักษาโรคโดยใช้สารที่ออกฤทธิ์ตรงข้ามหรือเข้ากันไม่ได้กับภาวะของโรคที่กำลังรักษา. -allopathic adj. |
| allopathy | (n) the usual method of treating disease with remedies that produce effects differing from those produced by the disease itself, Ant. homeopathy |
| Allopathy | n. [ Gr. &unr_; other + &unr_; suffering, &unr_;, &unr_;, to suffer: cf. G. allopathie, F. allopathie. See Pathos. ] That system of medical practice which aims to combat disease by the use of remedies which produce effects different from those produced by the special disease treated; -- a term invented by Hahnemann to designate the ordinary practice, as opposed to |