25 ผลลัพธ์ สำหรับ abjure
หรือค้นหา: -abjure-, *abjure*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
abjure(vt) บอกเลิกอย่างเป็นทางการ, See also: สละ, Syn. repudiate, abrogate

Hope Dictionary
abjure(แอบจัวร์') vt. สละ, บอกเลิก, สาบานว่าจะตัดขาด, เลิก -abjuration n.

Nontri Dictionary
abjure(vt) ยกเลิก, ล้มเลิก, สละ, ถอนคำ

ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
- John! - I abjure you! จอห์น ข้าขอขับไล่แก Demonology (2009)
I abjure you in the name of the spotless- ข้าขอขับไล่แก ในนามของ... Demonology (2009)
I abjure you. ผมบอกเลิกคุณ เป็นทางการ And When I Die (2011)
I abjured her. ผมบอกเลิกเธอ Whatever I Am, You Made Me (2012)
Abjuring her was the only way I knew how to end it for good. เลิกกับเธอคือหนทางเดียว ผมรู้วิธีที่จะยุติเรื่องนี้โดยดี Whatever I Am, You Made Me (2012)
After I abjured Debbie,  หลังจากที่ผมบอกเลิกเด็บบี้ We'll Meet Again (2012)
Even when I abjured her, I still loved her. แม้ผมจะบอกเลิกเธอ ผมก็ยังรักเธอ We'll Meet Again (2012)
I lost Packmaster. I've been abjured. ผมเสียตำแหน่งจ่าฝูง สาบานจะไม่กลับไปอีก Sunset (2012)
I abjured you. ฉันไล่แกไป Save Yourself (2012)
Abjure this. ไล่ไปแล้ว Save Yourself (2012)
I've been abjured. สาบานว่าจะไม่เข้าไปอีก Everybody Wants to Rule the World (2012)
I abjure you. ฉันบอกเลิกเธอ อย่างเป็นทางการ Soul of Fire (2011)

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
ละทิ้งศาสนา[lathing sātsanā] (v, exp) FR: abjurer

Oxford Advanced Learners Dictionary
abjure
 (vt) /@1 b jh u@1 r/ /เออะ บึ จั๊ว (ร) ร/ /əbdʒˈʊər/
abjured
 (vt, vt) /@1 b jh u@1 d/ /เออะ บึ จั๊ว (ร) ดึ/ /əbdʒˈʊəd/
abjures
 (vt) /@1 b jh u@1 z/ /เออะ บึ จั๊ว (ร) สึ/ /əbdʒˈʊəz/

WordNet (3.0)
abjure(v) formally reject or disavow a formerly held belief, usually under pressure, Syn. forswear, resile, recant, retract
abjurer(n) a person who abjures

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Abjure

v. t. [ imp. & p. p. Abjured p. pr. & vb. n. Abjuring ] [ L. abjurare to deny upon oath; ab + jurare to swear, fr. jus, juris, right, law; cf. F. abjurer. See Jury. ] 1. To renounce upon oath; to forswear; to disavow; as, to abjure allegiance to a prince. To abjure the realm, is to swear to abandon it forever. [ 1913 Webster ]

2. To renounce or reject with solemnity; to recant; to abandon forever; to reject; repudiate; as, to abjure errors. “Magic I here abjure.” Shak. [ 1913 Webster ]

Syn. -- See Renounce. [ 1913 Webster ]

Abjure

v. i. To renounce on oath. Bp. Burnet. [ 1913 Webster ]

Abjurement

n. Renunciation. [ R. ] [ 1913 Webster ]

Abjurer

n. One who abjures. [ 1913 Webster ]


Time: 0.0267 seconds, cache age: 0.153 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/