admissible | (adj) ซึ่งยอมรับได้, Syn. acceptable, allowable |
admissible | (adj) ซึ่งยอมให้เข้า |
admissible | (แอดมิส' ซิเบิล) adj. พอจะรับไว้ได้, ยอมได้, Syn. proper, worthy, suitable |
inadmissible | (อินแอคมิส' ซะเบิล) adj. ไม่สามารถจะรับได้, ไม่สามารถจะยอมรับได้., See also: inadmissibility n. inadmissibly adv. |
admissible | (adj) อนุญาตได้, ยอมได้, พอจะรับไว้ได้ |
inadmissible | (adj) ต้องห้าม, ไม่สามารถจะรับได้ |
admissible evidence; admissible | ๑. ที่รับไว้พิจารณาได้, ที่ยอมรับได้๒. ที่อ้างเป็นพยานหลักฐานได้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
admissible; admissible evidence | ๑. ที่รับไว้พิจารณาได้, ที่ยอมรับได้๒. ที่อ้างเป็นพยานหลักฐานได้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Admissible evidence | พยานหลักฐานที่ยอมรับได้ [TU Subject Heading] |
พยานหลักฐานที่รับฟังได้ | [phayān lakthān thī rapfang dāi] (n, exp) EN: admissible evidence |
ยอมไม่ได้ | [yøm mai dāi] (adj) FR: inacceptable ; inadmissible |
admissible |
admissible |
admissible | (adj) deserving to be admitted, Ant. inadmissible |
Admissible | a. [ F. admissible, LL. admissibilis. See Admit. ] Entitled to be admitted, or worthy of being admitted; that may be allowed or conceded; allowable; |
zulässiges Beweismaterial | admissible evidence [Add to Longdo] |