wrangle | (vi) ทะเลาะหรือโต้เถียงเสียงดัง, Syn. dispute, quarrel, squabble, Ant. agree, concur |
wrangle | (n) การทะเลาะ, See also: การโต้เถียง, การถกเถียง |
wrangler | (n) ผู้ทะเลาะ, See also: ผู้โต้เถียง, ผู้ถกเถียง |
wrangle over | (phrv) ทะเลาะเกี่ยวกับ, See also: ถกเถียงเกี่ยวกับ, Syn. wrangle about |
wrangle about | (phrv) ทะเลาะเกี่ยวกับ, See also: ถกเถียงเกี่ยวกับ, Syn. quarrel about, wranggle over |
wrangle | (แรง'เกิล) vi., vt., n. (การ) ทะเลาะ, โต้เถียง, ถกเถียง, ต้อน (สัตว์มารวมกัน), Syn. quarrel, argue |
wrangler | (แรง'เกลอะ) n. ผู้ทะเลาะ, ผู้โต้เถียง, ผู้ต้อนปศุสัตว์, โคบาล |
wrangle | (n) การทะเลาะวิวาท, การโต้เถียง, การถกเถียง |
wrangle | (vi) ทะเลาะวิวาท, โต้เถียง, ถกเถียง |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
ทะเลาะเบาะแว้ง | (v) brawl, See also: wrangle, bicker, quarrel, dispute, argue, squabble, spat, Syn. ทุ่มเถียง, ทะเลาะวิวาท, ทะเลาะ, วิวาท, พิพาท, Ant. ปรองดอง, Example: หากทะเลาะเบาะแว้งกับใครๆ เขาจะต้องจ้องเขม็งไปยังดวงตาของคู่อริตลอดเวลา, Thai Definition: ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หยุมๆ หยิมๆ |
ระหองระแหง | (v) quarrel, See also: wrangle, Syn. บาดหมาง, Thai Definition: บาดหมางกันเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ, ไม่ปรองดองกัน |
เจี้ยว | [jīo] (v) EN: squabble ; quarrel ; row ; wrangle ; brawl |
แก่งแย่ง | [kaengyaēng] (v) EN: compete for ; vie for ; contest ; wrangle ; contend for ; struggle for ; scramble ; strive |
การทะเลาะ | [kān thalǿ] (n) EN: quarrel ; squabble ; bicker ; wrangle ; dispute FR: querelle [ f ] ; dispute [ f ] |
ทะเลาะ | [thalǿ] (v) EN: quarrel ; exchange words ; have a brawl ; argue; dispute ; wrangle ; bicker ; squabble ; spat ; have a row FR: se disputer ; se quereller ; se chamailler ; avoir une prise de bec |
ทะเลาะเบาะแว้ง | [thalǿbǿwaēng] (v) EN: brawl ; wrangle ; bicker ; quarrel ; dispute ; argue ; squabble ; spat |
เถียง | [thīeng] (v) EN: dispute ; debate ; argue ; wrangle ; discuss ; contradict ; talk back FR: contester ; objecter ; répliquer ; discuter ; débattre |
wrangle | |
wrangled | |
wrangler | |
wrangler | |
wrangles | |
wranglers | |
wranglers |
wrangle | |
wrangled | |
wrangles |
wrangle | (v) herd and care for |
wrangler | (n) someone who argues noisily or angrily |
Wrangle | v. i. For a score of kingdoms you should wrangle. Shak. [ 1913 Webster ] He did not know what it was to wrangle on indifferent points. Addison. [ 1913 Webster ] |
Wrangle | v. t. To involve in a quarrel or dispute; to embroil. [ R. ] Bp. Sanderson. [ 1913 Webster ] |
Wrangle | n. An angry dispute; a noisy quarrel; a squabble; an altercation. [ 1913 Webster ] |
Wrangler | n. |
Wranglership | n. The honor or position of being a wrangler at the University of Cambridge, England. [ 1913 Webster ] |
Wranglesome | a. Contentious; quarrelsome. [ Prov. Eng. ] Halliwell. [ 1913 Webster ] |
Time: 0.0413 seconds, cache age: 0.731 (clear)