self-discipline | (n) ความมีระเบียบวินัยในตัวเอง, See also: การรู้หน้าที่ความรับผิดชอบของตนเอง, Syn. temperance, self-restraint |
self-discipline | n. การควบคุมตัวเอง, การบังคับใจตนเอง, การควบคุมอารมณ์ตัวเอง, การรักษาระเบียบวินัยของตัวเอง. -self-disciplined adj. |
self-discipline | (n) the trait of practicing self discipline, Syn. self-denial |
self-disciplined | (adj) used of nonindulgent persons, Syn. self-restraining |
Self-discipline | n. Correction or government of one's self for the sake of improvement. [ 1913 Webster ] |
自粛 | [じしゅく, jishuku] (n, vs) (1) self-control; self-discipline; self-restraint; (2) Japanese custom of apology followed by reclusion when caught doing something; (P) #11,689 [Add to Longdo] |
修養 | [しゅうよう, shuuyou] (n, vs) self-improvement; (mental) training; self-discipline; cultivation [Add to Longdo] |