repugn | (vt) ต่อต้าน, See also: เป็นปฏิปักษ์, Syn. oppose, resist |
repugnant | (adj) เป็นปฏิปักษ์, See also: ซึ่งต่อต้าน, Syn. offensive, repellent |
repugnant | (adj) น่ารังเกียจ, See also: น่าเกลียดชัง, Syn. abhorrent, revolting |
repugnance | (n) ความรังเกียจมาก, See also: ความเกลียดชัง, ความขยะแขยง, Syn. abhorrence, disgust, hatred |
repugnancy | (n) ความรังเกียจมาก, See also: ความเกลียดชัง, ความขยะแขยง, Syn. abhorrence, disgust, hatred |
repugn | (รีพูน') vt. ต่อต้าน, คัดค้าน, เป็นปฏิปักษ์ vi. ต่อต้าน, เป็นปฏิปักษ์ |
repugnance | (รีพัก'เนินซฺ) n. การต่อต้าน, การคัดค้าน, การเป็นปฏิปักษ์, ความรังเกียจอย่างแรง, ความเกลียดชัง, ความรู้สึกสะอิดสะเอียน, Syn. repugnancy, aversion |
repugnant | (รีพัก'เนินทฺ) adj. ต่อต้าน, คัดค้าน, เป็นปฏิปักษ์, รังเกียจอย่างแรง, สะอิดสะเอียน, Syn. repulsive |
repugnance | (n) ความเป็นปฏิปักษ์, ความเกลียดชัง, การคัดค้าน, การต่อต้าน |
repugnant | (adj) ต่อต้าน, เกลียดชัง, เป็นปฏิปักษ์ |
repugnancy | ความขัดกัน (ของข้อความ) [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
ฝืนใจ | [feūnjai] (adv) EN: reluctantly ; unwillingly FR: à contrecoeur ; à regret ; bon gré mal gré ; à son corps défendant ; contre sa volonté ; contre son gré ; malgré soi ; avec répugnance |
แขยง | [khayaēng] (v) EN: be filled with revulsion ; loathe ; abhor ; feel a repugnance ; regard with disgust ; feel nauseated FR: éprouver de la répulsion/du dégoût ; donner la nausée |
ปฏิกูล | [patikūn] (adj) EN: offensive ; foul ; dirty ; disgusting ; nauseous FR: dégoûtant ; répugnant ; nauséabond ; écoeurant |
สะอิดสะเอียน | [sa-it sa-īen] (v) EN: abhor ; regard with disgust ; be repelled ; have a feeling of revulsion ; be disgusted ; feel nauseous FR: répugner ; être dégoûté ; considérer avec dégoût ; abhorrer |
repugnant | |
repugnant |
repugnant | |
repugnance |
repugnance | (n) intense aversion, Syn. repulsion, horror, revulsion |
Repugn | v. t. [ F. répugner, L. repugnare, repugnatum; pref. re- + pugnare to fight. See Pugnacious. ] To fight against; to oppose; to resist. [ R. ] [ 1913 Webster ] Stubbornly he did repugn the truth. Shak. [ 1913 Webster ] |
Repugnable | a. Capable of being repugned or resisted. [ R. ] Sir T. North. [ 1913 Webster ] |
Repugnancy | That which causes us to lose most of our time is the repugnance which we naturally have to labor. Dryden. [ 1913 Webster ] Let the foes quietly cut their throats, |
Repugnant | a. [ F. répugnant, or L. repugnans, -antis, p. pr. of repugnare. See Repugn. ] Disposed to fight against; hostile; at war with; being at variance; contrary; inconsistent; refractory; disobedient; also, distasteful in a high degree; offensive; -- usually followed by to, rarely and less properly by with; [ His sword ] repugnant to command. Shak. [ 1913 Webster ] There is no breach of a divine law but is more or less repugnant unto the will of the Lawgiver, God himself. Perkins. [ 1913 Webster ] |
Repugnantly | adv. In a repugnant manner. [ 1913 Webster ] |
Repugnate | v. t. [ From L. repugnare. See Repugn. ] To oppose; to fight against. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] |
Repugner | n. One who repugns. [ 1913 Webster ] |
抵抗 | [ていこう, teikou] (n, vs) (1) resistance; opposition; (2) reluctance; repulsion; repugnance; (3) { physics } resistance; drag; friction; (4) (abbr) (See 電気抵抗) electrical resistance; (n) (5) (abbr) (See 抵抗器) resistor; (P) #3,723 [Add to Longdo] |
嫌悪 | [けんお, ken'o] (n, vs, adj-no) disgust; hate; repugnance; (P) #14,765 [Add to Longdo] |