pronate | (v) turn the forearm or the hand so that the palm is directed downwards |
probate | (n) a judicial certificate saying that a will is genuine and conferring on the executors the power to administer the estate, Syn. probate will |
probate | (n) the act of proving that an instrument purporting to be a will was signed and executed in accord with legal requirements |
probate | (v) put a convicted person on probation by suspending his sentence |
probate | (v) establish the legal validity of (wills and other documents) |
probate court | (n) a court having jurisdiction over the probate of wills and the administration of estates |
Pronate | a. [ L. pronatus, p. p. of pronare to bend forward. See Prone. ] Somewhat prone; inclined; |
Probate | n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ] |
Probate | a. Of or belonging to a probate, or court of probate;
|
Probate | v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; |
probate | (vt) พิสูจน์พินัยกรรม |
probate | (adj) ซึ่งภาคทัณฑ์ไว้ |
probate | (n) ผู้กระทำผิด |
probate court | (n) ศาลที่รับเรื่องเกี่ยวกับพินัยกรรม |
probate | (โพร'เบท) n. การพิสูจน์พินัยกรรมโดยศาล. adj. เกี่ยวกับการพิสูจน์ดังกล่าว, เกี่ยวกับศาลดังกล่าว. vt. พิสูจน์พินัยกรรม, ภาคทัณฑ์ผู้กระทำผิด |
approbate | (แอพ' ระเบท) vt. เห็นด้วย (อย่างทางการ) . - approbator n. |
reprobate | (เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See also: reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn. bad |
probate | (vt) พิสูจน์ว่าพินัยกรรมถูกต้อง, ภาคทัณฑ์ |
reprobate | (n) คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา |
reprobate | (vt) สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ |
probate action | คดีเกี่ยวกับการพิสูจน์พินัยกรรม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
การพิสูจน์พินัยกรรม | [kān phisūt phinaikam] (n, exp) EN: probate FR: homologation d'un testament [ f ] |
probate |
probate | |
probated | |
probates |
probate | (n) a judicial certificate saying that a will is genuine and conferring on the executors the power to administer the estate, Syn. probate will |
probate | (n) the act of proving that an instrument purporting to be a will was signed and executed in accord with legal requirements |
probate | (v) put a convicted person on probation by suspending his sentence |
probate | (v) establish the legal validity of (wills and other documents) |
probate court | (n) a court having jurisdiction over the probate of wills and the administration of estates |
Probate | n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ] |
Probate | a. Of or belonging to a probate, or court of probate;
|
Probate | v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; |
Nachlassgericht { n } | probate court [Add to Longdo] |
検認 | [けんにん, kennin] (n, vs) (1) probate; (2) validation; certification; accreditation [Add to Longdo] |