occupier | (n) ผู้ครอบครอง, Syn. inhabitant, occupant |
occupier | ผู้ครอบครอง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
occupier, residential | ผู้ครอบครองเป็นถิ่นที่อยู่ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
ผู้อยู่ | [phūyū] (n) EN: occupant ; tenant ; resident ; dweller ; lessee ; occupier FR: occupant [ m ] |
occupier | |
occupiers |
occupier | |
occupiers |
occupier | (n) a member of a military force who is residing in a conquered foreign country |
Occupier | n. The occupiers of thy merchandise. Ezek. xxvii. 27. [ 1913 Webster ] |