obturator | ๑. แผ่นปิด๒. สิ่งอุด [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
obturator | ๑. แผ่นปิด, ฝา๒. สิ่งปิดเพดานโหว่ [ มีความหมายเหมือนกับ cleft pltate prosthesis ] [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕] |
obturator | (n) a prosthesis used to close an opening (as to close an opening of the hard palate in cases of cleft palate) |
obturator vein | (n) a vein formed by the union of tributaries that drain the hip joints and thigh muscles; empties into the internal iliac vein, Syn. vena obturatoria |
Obturator | n. [ NL., fr. L. obturare to stop up: cf. F. obturateur. ] |
Obturator | a. (Anat.) Serving as an obturator; closing an opening; pertaining to, or in the region of, the obturator foramen;
|