| obstruent | (ออบ'สทรูอันท) adj. ซึ่งขัดขวาง, ซึ่งกีดขวาง, ซึ่งเป็นอุปสรรค, ซึ่งขัดขวางเสียง n. ตัวขีดขวาง, |
| deobstruent | n. ยาระบาย adj. มีฤทธิ์เป็นยาระบาย |
| obstruent | ๑. -ขัดขวาง๒. สิ่งอุดกั้น [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| obstruent | (n) a consonant that is produced with a partial or complete blockage of the airflow from the lungs through the nose or mouth |
| Obstruent | a. [ L. obstruens, p. pr. of obstruere. See Obstruct. ] Causing obstruction; blocking up; hindering; |
| Obstruent | n. Anything that obstructs or closes a passage; esp., that which obstructs natural passages in the body; |