indicts | |
indict | |
indicted | |
indicting | |
indictable | |
indictment | |
vindictive | |
indictments | |
vindictively | |
vindictiveness |
indict | (vt) ตั้งข้อหา เช่น Enough evidence was found to indict him on sex charges. |
indict | (vt) ฟ้องร้อง, See also: ฟ้อง, ดำเนินคดี, Syn. accuse, arraign, charge, Ant. acquit, absolve |
indiction | (n) ช่วงการจัดเก็บภาษีทุก 15 ปีของอาณาจักโรมัน |
indictment | (n) ข้อกล่าวหา, See also: คำฟ้องร้อง, Syn. arraignment |
vindictive | (adj) ที่มีใจพยาบาท, See also: อาฆาต, Syn. revengeful |
bill of indictment | n. การฟ้องที่โจทก์ยื่นต่อคณะลูกขุน |
indict | (อินไดทฺ') vt. ฟ้อง, ฟ้องร้อง, ดำเนินคดี, กล่าวหา, กล่าวโทษ., See also: indectable adj. indict- ably adv. indicter, indictor n., Syn. accuse |
indiction | (อินดิค' เชิน) n. ปีงบประมาณทุก 15 ปีของอาณาจักรโรมัน., Syn. cycle of indiction |
indictment | (อินไดทฺ' เมินทฺ) n. การฟ้องร้อง, |
indict | (vt) ฟ้องร้อง, กล่าวหา, ดำเนินคดี |
indictment | (n) การฟ้องร้อง, ข้อกล่าวหา, การดำเนินคดี |
vindictive | (adj) พยาบาท, แก้แค้น, อาฆาต, มีเจตนาร้าย |
objection to indictment | คำคัดค้านคำฟ้องคดีอาญาอุกฉกรรจ์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
indictable offence | ความผิดอาญาอุกฉกรรจ์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
indictment | คำฟ้องคดีอาญาอุกฉกรรจ์ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
indictment | คำฟ้องคดีอาญาอุกฉกรรจ์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vindictive damages | ค่าเสียหายที่เพิ่มเพื่อลงโทษ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Indictments | คำฟ้อง [TU Subject Heading] |
คำฟ้อง | (n) accusation, See also: charge, indictment, plaint, Example: เขาขอให้ทางราชการรับผู้ยื่นคำฟ้องกลับเข้ารับราชการตามเดิม, Thai Definition: ข้อกล่าวหาที่โจทก์เสนอต่อศาล กล่าวหาบุคคลใดบุคคลหนึ่ง โดยมีคำขอให้ศาลพิจารณาพิพากษา, Notes: (กฎหมาย) |
ความอาฆาต | (n) feud, See also: vindictiveness, malice, resentment, rancour, Syn. ความพยาบาท, Example: วัยรุ่นเป็นวัยเจ้าอารมณ์และมีบางรายถึงกับแสดงความอาฆาตหรือไม่ก็โต้ตอบอย่างรุนแรง, Thai Definition: ความผูกใจเจ็บและอยากแก้แค้น |
พยาบาท | (v) be vengeful, See also: be vindictive, harbour thought of revenge/of vindication, Syn. อาฆาต, Example: อิทธิพลของศาสนาทำให้คนมีจิตใจเมตตา ไม่พยาบาทอาฆาตต่อกัน, Thai Definition: ผูกใจเจ็บและอยากแก้แค้น, ปองร้าย, Notes: (บาลี), (สันสกฤต) |
กระทง | (clas) item, See also: count, a count in an indictment, Syn. ข้อ, Example: นักโทษบางคนถูกฟ้องทีเดียวด้วยข้อหาถึง 5 กระทง, Thai Definition: ลักษณนามของความผิดอาญาแต่ละกรรมหรือแต่ละครั้ง การกระทำความผิดแต่ละกรรมหรือแต่ละครั้งนั้น ถือว่าเป็นกระทงความผิดกระทงหนึ่ง |
ข้อกล่าวหา | (n) indictment, See also: allegation, accusation, charge, Example: ผู้ต้องหาปฏิเสธข้อกล่าวหาทุกประการ, Count Unit: ประการ, ข้อ |
ดำเนินคดี | (v) sue, See also: prosecute, charge, indict, go to court, Syn. ฟ้อง, ฟ้องร้อง, ฟ้องร้องคดี, Example: เขาถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจดำเนินคดีข้อหามียาเสพติดในครอบครอง |
หา | (v) accuse, See also: impeach, charge, denounce, blame, indict, Syn. ฟ้อง, กล่าวโทษ, กล่าวหา, Example: ทุกคนหาว่าเขาเป็นคนขโมยเงินไป, Thai Definition: กล่าวโทษผู้อื่น เช่น โจทก์หาว่า… |
หาความ | (v) accuse, See also: charge, blame, denounce, allege, indict, incriminate, Syn. กล่าวโทษ, ใส่ความ, ใส่โทษ |
ความพยาบาท | (n) revenge, See also: vengeance, vengefulness, malice, vindictiveness, vendetta, Syn. ความอาฆาต, ความแค้น, การปองร้าย, Ant. การให้อภัย, Example: ความพยาบาทระหว่างสองตระกูลนี้สืบเนื่องกันมาเกือบหนึ่งศตวรรษ, Thai Definition: การผูกใจเจ็บและอยากแก้แค้น |
หาความ | (v) accuse, See also: charge, blame, denounce, allege, indict, incriminate, Syn. กล่าวโทษ, ใส่ความ, ใส่โทษ |
ดำเนินคดี | [damnoēnkhadī] (v, exp) EN: sue ; prosecute ; charge ; indict ; go to court ; take legal proceedings FR: mener une action en justice ; ester en justice ; intenter ; attaquer |
ฟ้องร้อง | [føngrøng] (v) EN: sue ; accuse ; charge ; file ; make a prosecution ; bring charge against ; indict ; prosecute FR: mettre en accusation ; mettre en examen ; poursuivre |
หา | [hā] (v) EN: accuse ; impeach ; charge ; denounce ; blame ; indict FR: accuser ; charger |
การฟ้องศาล | [kān føng sān] (n, exp) EN: indictment ; arraignment |
การกล่าวโทษ | [kān klāothōt] (n) EN: indictment |
คำฟ้อง | [khamføng] (n) EN: accusation ; charge ; statement of claim ; indictment |
ข้อกล่าวหา | [khøklāohā] (n) EN: indictment ; allegation ; accusation ; charge FR: accusation [ f ] ; incrimination [ f ] ; charge [ f ] |
กล่าวโทษ | [klāothōt] (v) EN: accuse ; charge ; indict ; incriminate ; allege ; blame ; impeach FR: inculper ; accuser de ; charger |
พยาบาท | [phayābāt] (v) EN: be vengeful ; be vindictive ; harbour thought of revenge/of vindication ; be bent on revenge FR: vouloir se venger ; être vindicatif ; manisfester un esprit de vengeance ; avoir de la rancune (contre) ; avoir de l'inimitié pour/contre |
indict | |
indicted | |
indicting | |
indictment | |
unindicted | |
vindictive | |
indictments | |
vindictiveness |
indict | |
indicts | |
indicted | |
indicting | |
indictable | |
indictment | |
vindictive | |
indictments | |
vindictively | |
vindictiveness |
indict | (v) accuse formally of a crime |
indiction | (n) a 15-year cycle used as a chronological unit in ancient Rome and adopted in some medieval kingdoms |
indictment | (n) a formal document written for a prosecuting attorney charging a person with some offense, Syn. bill of indictment |
indictment | (n) an accusation of wrongdoing |
unvindictive | (adj) not vindictive |
vindictiveness | (n) a malevolent desire for revenge, Syn. vengefulness |
chargeable | (adj) liable to be accused, or cause for such liability, Syn. indictable |
despiteful | (adj) showing malicious ill will and a desire to hurt; motivated by spite, Syn. vindictive, spiteful |
impeachability | (n) the state of being liable to impeachment, Syn. indictability |
murder charge | (n) an indictment charging someone with murder, Syn. murder indictment |
revengeful | (adj) disposed to seek revenge or intended for revenge; - Shakespeare; - M.R.Cohen, Syn. vindictive, vengeful |
revengefully | (adv) in a vindictive, revengeful manner, Syn. vengefully, vindictively |
Indict | v. t. I am told shall have no Lent indicted this year. Evelyn. [ 1913 Webster ] |
Indictable | a. Capable of being, or liable to be, indicted; subject to indictment; |
Indictee | n. (Law) A person indicted. [ 1913 Webster ] |
Indicter | n. One who indicts. [ 1913 Webster ] |
Indiction | n. [ L. indictio: cf. F. indiction. See Indict, Indite. ] [ 1913 Webster ] Secular princes did use to indict, or permit the indiction of, synods of bishops. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] ☞ This mode of reckoning time is said to have been introduced by Constantine the Great, in connection with the payment of tribute. It was adopted at various times by the Greek emperors of Constantinople, the popes, and the parliaments of France. Through the influence of the popes, it was extensively used in the ecclesiastical chronology of the Middle Ages. The number of indictions was reckoned at first from 312 |
Indictive | a. [ L. indictivus. See Indict. ] Proclaimed; declared; public. Kennet. [ 1913 Webster ] |
Indictment | n. [ Cf. Inditement. ] [ 1913 Webster ] ☞ To the validity of an indictment a finding by the grand jury is essential, while an information rests only on presentation by the prosecuting authority. [ 1913 Webster ]
|
Indictor | n. (Law) One who indicts. Bacon. [ 1913 Webster ] |
Vindictive | a. [ For vindicative, confused with L. vindicta revenge, punishment, fr. vindicare to vindicate. Cf. Vindicative. ] I am vindictive enough to repel force by force. Dryden. [ 1913 Webster ]
-- |
Anklage { f } | Anklagen { pl } | indictment | indictments [Add to Longdo] |
Anklageschrift { f }; Klageschrift { f } | Anklageschriften { pl } | bill; bill of indictment | bills of indictment [Add to Longdo] |
Rachsucht { f } | vindictiveness [Add to Longdo] |
anklagen | anklagend | angeklagt | klagte an | to indict | indicting | indicted | indicted [Add to Longdo] |
klagt an | indicts [Add to Longdo] |
rachsüchtig | vindictive [Add to Longdo] |
rachsüchtig { adv } | vindictively [Add to Longdo] |
strafbar | indictable [Add to Longdo] |
起訴 | [きそ, kiso] (n, vs, adj-no) prosecution; indictment; (P) #7,697 [Add to Longdo] |
告発 | [こくはつ, kokuhatsu] (n, vs) indictment; prosecution; complaint; (P) #8,168 [Add to Longdo] |
起訴状 | [きそじょう, kisojou] (n) (written) indictment [Add to Longdo] |
起訴猶予 | [きそゆうよ, kisoyuuyo] (n) suspension of indictment; leaving charge on the file; (P) [Add to Longdo] |
公訴権 | [こうそけん, kousoken] (n) authority of prosecution; authority to indict [Add to Longdo] |
告発状 | [こくはつじょう, kokuhatsujou] (n) bill of indictment [Add to Longdo] |
裁判官訴追委員会 | [さいばんかんそついいいんかい, saibankansotsuiiinkai] (n) Judge Indictment Committee [Add to Longdo] |
在宅起訴 | [ざいたくきそ, zaitakukiso] (n) indictment without arrest; house arrest; prosecution without physical restraint [Add to Longdo] |
執念深い | [しゅうねんぶかい, shuunenbukai] (adj-i) vindictive; tenacious; persistent; spiteful; vengeful [Add to Longdo] |
訴追委員会 | [そついいいんかい, sotsuiiinkai] (n) indictment committee [Add to Longdo] |
追起訴 | [ついきそ, tsuikiso] (n, vs) supplementary indictment [Add to Longdo] |
追訴 | [ついそ, tsuiso] (n, vs) supplementary suit or indictment [Add to Longdo] |
不起訴 | [ふきそ, fukiso] (n) nonprosecution or indictment; (P) [Add to Longdo] |
問罪 | [もんざい, monzai] (n, vs) accusation; indictment [Add to Longdo] |
略式起訴 | [りゃくしききそ, ryakushikikiso] (n) summary indictment; information (lodged, etc.) [Add to Longdo] |