incus | (n) กระดูกทั่งซึ่งอยู่ระหว่างกระดูกค้อนและโกลนในช่องหู |
incus | (อิง' คัส) n., (pl. incudes) กระดูกรูปทั่งซึ่งเป็นกระดูกอันกลางของหูช่องกลาง., See also: incudate, incudal adj., Syn. anvil |
incus | กระดูกรูปทั่ง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Incus | อิงคัส (inc) [อุตุนิยมวิทยา] |
Incus | กระดูกทั่ง, ทั่ง, กระดูกรูปทั่ง [การแพทย์] |
incus | (n) the ossicle between the malleus and the stapes, Syn. anvil |
Incus | ‖n. [ L., anvil. ] [ 1913 Webster ] |
Incuse | a. [ See Incuse, v. t. ] (Numismatics) Cut or stamped in, or hollowed out by engraving. “Irregular incuse square.” Dr. W. Smith. |
Incuss | |
砧骨 | [砧 骨] incus or anvil bone of middle ear, passing sound vibration from malleus hammer bone to stapes stirrup bone #159,895 [Add to Longdo] |
ピンクッション | [pinkusshon] (n) pincushion [Add to Longdo] |
砧骨;きぬた骨 | [きぬたこつ;ちんこつ(砧骨), kinutakotsu ; chinkotsu ( kinuta hone )] (n, adj-no) incus (bone of the ear) [Add to Longdo] |
針山 | [はりやま, hariyama] (n) pincushion [Add to Longdo] |
針刺し | [はりさし, harisashi] (n) pincushion [Add to Longdo] |