grimace | (n) หน้าตาบูดบึ้ง, Syn. sneer, smirk |
grimace | (vi) ทำหน้าบูดบึ้ง, Syn. frown, glower |
grimace | (กริม'เมส) n. หน้าตาบูดบึ้ง, หน้าตาบู้บี้. vi. ทำหน้าตาบูดบึ้งหรือบู้บี้., See also: grimacer n. grimacingly adv., Syn. scowl |
grimace | (n) หน้าตาบูดเบี้ยว, หน้าตาบู้บี้, หน้าตาบูดบึ้ง |
grimace | (vi) ทำหน้าบูดบึ้ง, ทำหน้าตาบูดเบี้ยว, แหกหูแหกตา |
Grimace | หน้าเบะ [การแพทย์] |
Grimace Test | การตรวจข้อเข่า [การแพทย์] |
grimace | The students grimaced at the teacher. |
แสยะ | (v) sneer, See also: grimace, Example: ชายฉกรรจ์แสยะยิ้มหยันเยาะ ความกลัวที่มีต่อผู้เฒ่าหมดลง, Thai Definition: อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เยาะเย้ย หรือ เกลียดกลัว |
แสยะปาก | (v) grimace, See also: grimace with the mouth, Syn. แบะปาก, Example: เขาชอบแสยะปาก เมื่อรู้สึกไม่พอใจ, Thai Definition: อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เยาะเย้ย หรือเกลียดกลัว |
แสยะ | [sayae] (v) EN: sneer ; grin ; grimace with the mouth ; smile broadly ; smile grimly ; smile scornfully FR: forcer un sourire |
แสยะปาก | [sayae pāk] (v, exp) EN: grimace ; grimace with the mouth FR: grimacer |
grimace | |
grimaced | |
grimaces |
grimace | |
grimaced | |
grimaces |
grimace | (n) a contorted facial expression, Syn. face |
grimace | (v) contort the face to indicate a certain mental or emotional state, Syn. make a face, pull a face |
Grimace | n. [ F., prob. of Teutonic origin; cf. AS. grīma mask, specter, Icel. grīma mask, hood, perh. akin to E. grin. ] A distortion of the countenance, whether habitual, from affectation, or momentary and occasional, to express some feeling, as contempt, disapprobation, complacency, etc.; a smirk; a made-up face. [ 1913 Webster ] Moving his face into such a hideous grimace, that every feature of it appeared under a different distortion. Addison. [ 1913 Webster ] ☞ “Half the French words used affectedly by Melantha in Dryden's ‘Marriage a-la-Mode, ’ as innovations in our language, are now in common use: chagrin, double-entendre, éclaircissement, embarras, équivoque, foible, grimace, naïvete, ridicule. All these words, which she learns by heart to use occasionally, are now in common use.” I. Disraeli. [ 1913 Webster ] |
Grimace | v. i. To make grimaces; to distort one's face; to make faces. H. Martineau. [ 1913 Webster ] |
Grimaced | a. Distorted; crabbed. [ 1913 Webster ] |
Faxe { f }; Grimasse { f } | Faxen { pl }; Grimassen { pl } | grimace | grimaces [Add to Longdo] |
Fratze { f } | Fratzen { pl } | grimace | grimaces [Add to Longdo] |
顔をしかめる;顔を顰める | [かおをしかめる, kaowoshikameru] (exp, v1) to grimace; to frown [Add to Longdo] |
渋面 | [じゅうめん(P);しぶづら;しぶつら, juumen (P); shibudura ; shibutsura] (n, adj-no) grimace; sullen face; (P) [Add to Longdo] |
顰める | [しかめる;ひそめる, shikameru ; hisomeru] (v1, vt) (uk) to knit the brows; to raise eyebrows; to scowl; to grimace; to frown [Add to Longdo] |
顰め面;顰めっ面;しかめ面;しかめっ面 | [しかめつら(顰め面;しかめ面);しかめっつら(顰めっ面;しかめっ面), shikametsura ( hisome men ; shikame men ); shikamettsura ( hisome tsu men ; shikame] (n) frown or scowl; grimace [Add to Longdo] |