disunion | (n) การไม่ปรองดองกัน, See also: การแตกความสามัคคี, การไม่เป็นเอกภาพ |
disunion | (ดิสยู'เนียน) n. การแยกออก, การแตกแยก, ความไม่สามัคคี, |
ความแตกแยก | (n) disharmony, See also: disunion, separation, Syn. ความแตกร้าว, ความระหองระแหง, ความบาดหมาง, Ant. ความสามัคคี, ความปรองดอง, Example: ขณะนี้เริ่มมีความแตกแยกทางความคิดขึ้นในองค์กรการศึกษา |
ความร้าวฉาน | (n) disunion, See also: dissociation, split, rupture, discord, disagreement, dissension, disjunction, Syn. ความระหองระแหง, ความแตกร้าว, ความบาดหมาง, Ant. ความสามัคคี, ความปรองดอง, Example: ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นทำให้เกิดเป็นความร้าวฉานระหว่างสถาบัน |
ความแตกแยก | [khwām taēkyaēk] (n) EN: disharmony ; disunion ; separation FR: division [ f ] ; désunion [ f ] ; séparation [ f ] |
disunion |
disunion |
disunion | (n) the termination or destruction of union, Ant. union |
Disunion | n. [ Pref. dis- + union: cf. F. désunion. ] Such a disunion between the two houses as might much clou&unr_; the happiness of this kingdom. Clarendon. [ 1913 Webster ] I have not accustomed myself to hang over the precipice of disunion. D. Webster. [ 1913 Webster ] |
Disunionist | n. An advocate of disunion, specifically, of disunion of the United States. [ 1913 Webster ] |