distrains | |
distraint | |
distraints |
distraint | (ดิสเทรนท') n. การอายัดทรัพย์เพื่อบีบบังคับ, ความยากลำบาก |
distraint | |
distraints |
Distraint | n. [ OF. destrainte distress, force. ] (Law) The act or proceeding of seizing personal property by distress. Abbott. [ 1913 Webster ] |