disparage | (vt) ดูถูก, See also: ดูหมิ่น, วิพากษ์วิจารณ์, Syn. belittle, minimize, diminish, Ant. esteem |
disparagement | (n) การดูถูกดูหมิ่น, See also: การวิพากษ์วิจารณ์ในทางลบ, Syn. depreciation, detraction |
disparage | (ดิสแพ'ริจฺ) vt. ดูถูก, ดูหมิ่น, ใส่ร้าย., See also: disparager n. ดูdisparage disparaging adv. ดูdisparage |
disparagement | n. การดูถูก, การดูหมิ่น, สิ่งที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, Syn. detraction |
disparage | (vt) ทำให้เสียชื่อ, ทำให้เสื่อมเสีย, ดูถูก, ดูหมิ่น, ใส่ร้าย |
disparagement | (n) การทำให้เสื่อมเสีย, การดูถูก, การดูหมิ่น |
เหยียบย่ำ | (v) disparage, See also: run someone down, Syn. ดูถูก, ดูหมิ่น, ดูถูกดูหมิ่น, Ant. ให้กำลังใจ, Example: เขาเหยียบย่ำน้ำใจผู้ที่เคยภักดีต่อเขา, Thai Definition: แสดงอาการดูหมิ่น |
ลบหลู่ | (v) disparage, See also: disdain, show disrespect, Syn. ดูหมิ่น, ลบหลู่ดูหมิ่น, Example: เขาไม่เชื่อในเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ แต่ก็ไม่ลบหลู่การแขวนพระเครื่อง, Thai Definition: แสดงอาการเหยียดหยามต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือต่อผู้มีอุปการคุณ |
disparage | |
disparaged | |
disparages |
disparage | |
disparaged | |
disparages | |
disparagement | |
disparagements |
disparage | (v) express a negative opinion of, Syn. pick at, belittle, Ant. flatter |
disparagement | (n) a communication that belittles somebody or something, Syn. depreciation, derogation |
disparagement | (n) the act of speaking contemptuously of, Syn. dispraise |
Disparage | n. Inequality in marriage; marriage with an inferior. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] Dissuaded her from such a disparage. Spenser. [ 1913 Webster ] |
Disparage | v. t. Alas! that any of my nation Those forbidding appearances which sometimes disparage the actions of men sincerely pious. Bp. Atterbury. [ 1913 Webster ] Thou durst not thus disparage glorious arms. Milton. |
Disparagement | n. [ Cf. OF. desparagement. ] And thought that match a foul disparagement. Spenser. [ 1913 Webster ] It ought to be no disparagement to a star that it is not the sun. South. [ 1913 Webster ] Imitation is a disparagement and a degradation in a Christian minister. I. Taylor. |
disparager | n. One who disparages or dishonors; one who vilifies or disgraces. [ 1913 Webster ] |
罵倒 | [ばとう, batou] (n, vs) abuse; disparagement #18,820 [Add to Longdo] |
扱き下ろす;扱下ろす(io);こき下ろす;扱きおろす | [こきおろす, kokiorosu] (v5s, vt) to denounce; to disparage; to lambast; to abuse [Add to Longdo] |
謗り;譏り;誹り | [そしり, soshiri] (n) (uk) slander; libel; disparagement; calumny; vilification [Add to Longdo] |