| เปลืองใจ | (v) discourage, See also: kill one's enthusiasm, Example: อย่าคิดถึงเขาให้เปลืองใจเลย, Thai Definition: เสียกำลังใจ |
| หมดกำลังใจ | (v) dispirit, See also: discourage, dampen, dishearten, Syn. ท้อแท้, หดหู่ใจ, หมดหวัง, สิ้นหวัง, Example: คนเราถ้าหมดกำลังใจ ตรอมใจ ก็ตายได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีเชื้อโรครบกวน, Thai Definition: ไม่มีแรง หรือความกระตือรือร้นที่จะทำการอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไป |
| มิทธะ | (n) discouragement, See also: sleepiness, lethargy, loss of confidence, slowness, Syn. ความท้อแท้, ความเชื่องซึม, ความสิ้นหวัง, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| มิทธะ | (n) discouragement, See also: sleepiness, lethargy, loss of confidence, slowness, Syn. ความท้อแท้, ความเชื่องซึม, ความสิ้นหวัง, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| ท้อถอย | (v) discourage, See also: feel giving up, lose courage, be disheartened, Syn. หมดกำลังใจ, ท้อใจ, ท้อแท้, หมดหวัง, Ant. ทรหด, มานะ, มุมานะ, อดทน, พยายาม, Example: ทุกครั้งที่คุณรู้สึกท้อถอยและสิ้นหวัง จงนึกถึงคุณค่าของตนเอง, Thai Definition: มีความพยายามลดน้อยถอยลง |
| ท้อ | (v) discourage, See also: be in low spirits, be downhearted, dishearten, Syn. ท้อถอย, ท้อแท้, หมดกำลังใจ, ระย่อ, ท้อใจ, Ant. สู้, อดทน, บากบั่น, Example: คนเราต้องไม่ท้อหากเราทำอะไรไม่สำเร็จ, Thai Definition: ไม่มีกำลังใจจะสู้ |
| ทำลายขวัญ | (v) discourage, See also: demoralize, Ant. สร้างขวัญ, Example: สงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ทำลายขวัญประชาชนไปเสียมาก, Thai Definition: ทำให้เสียขวัญ |
| ย่อท้อ | (v) discourage, Syn. ท้อ, ท้อถอย, ไม่สู้, Ant. สู้, มานะพยายาม, Example: เขาไม่เคยย่อท้อต่ออุปสรรค์, Thai Definition: ไม่คิดสู้เพราะขาดกำลังใจ |
| ย่อย่น | (v) tired, See also: discourage, dispirit, deject, prostrate, Syn. ย่นย่อ, ท้อถอย, ท้อ, Ant. สู้ |
| ใจเสีย | [jaisīa] (adj) EN: discouraged |
| ละเหี่ยใจ | [lahīajai] (v) EN: feel disheartened ; feel discouraged ; feel weary ; feel tired |
| ไม่สู้ | [mai sū] (v, exp) EN: give up ; discourage FR: abandonner |
| หมดกำลังใจ | [mot kamlangjai] (v) EN: dispirit ; discourage ; dampen ; dishearten FR: être découragé ; être abattu ; se refroidir (fig.) |
| เหนื่อยใจ | [neūay-jai] (v, exp) EN: be downhearted ; be depressed ; be disheartened ; be despondent ; be downcast ; be discouraged ; be dispirited ; be mentally tired FR: être déprimé ; être découragé ; souffrir de fatigue mentale |
| เหนี่ยวรั้ง | [nīorang] (v) EN: dissuade someone from doing something ; deter ; discourage ; advise someone not to do something FR: retenir ; retarder ; dissuader |
| อ่อนจิตอ่อนใจ | [ønjit-ønjai] (v) EN: be discouraged ; be disheartened ; be jaded |
| เปลืองใจ | [pleūangjai] (v) EN: discourage ; kill one's enthusiasm |
| เสียกำลังใจ | [sīa kamlangjai] (v, exp) EN: despond ; droop ; be discouraged FR: être découragé |
| ทำลายขวัญ | [thamlāi khwan] (v, exp) EN: discourage ; demoralize FR: saper le moral (fig.) ; décourager ; démoraliser |
| Discourage | n. Lack of courage; cowardliness. [ 1913 Webster ] |
| Discourage | v. t. [ imp. & p. p. Discouraged p. pr. & vb. n. Discouraging ] [ Pref. dis- + courage: cf. OF. descoragier, F. décourager: pref. des- (L. dis-) + corage, F. courage. See Courage. ] 1. To extinguish the courage of; to dishearten; to depress the spirits of; to deprive of confidence; to deject; -- the opposite of encourage; as, he was discouraged in his undertaking; he need not be discouraged from a like attempt. [ 1913 Webster ] Fathers, provoke not your children to anger, lest they be discouraged. Col. iii. 21. [ 1913 Webster ] 2. To dishearten one with respect to; to discountenance; to seek to check by disfavoring; to deter one from; as, they discouraged his efforts. Syn. -- To dishearten; dispirit; depress; deject; dissuade; disfavor. [ 1913 Webster ] |
| Discourageable | a. Capable of being discouraged; easily disheartened. Bp. Hall. [ 1913 Webster ] |
| Discouragement | n. [ Cf. OF. descouragement, F. découragement. ] 1. The act of discouraging, or the state of being discouraged; depression or weakening of confidence; dejection. [ 1913 Webster ] 2. That which discourages; that which deters, or tends to deter, from an undertaking, or from the prosecution of anything; a determent; as, the revolution was commenced under every possible discouragement. “Discouragements from vice.” Swift. [ 1913 Webster ] |
| Discourager | n. One who discourages. [ 1913 Webster ] The promoter of truth and the discourager of error. Sir G. C. Lewis. [ 1913 Webster ] |
| Discouraging | a. Causing or indicating discouragement. -- Dis*cour"a*ging*ly, adv. [1913 Webster] |
| 挫折 | [ざせつ, zasetsu] (n, vs) frustration; setback; discouragement; (P) #17,853 [Add to Longdo] |
| めげる | [megeru] (v1, vi) to be discouraged; to shrink from [Add to Longdo] |
| やる気をそがれる;やる気を殺がれる;やる気を削がれる | [やるきをそがれる, yarukiwosogareru] (exp, v1) to be discouraged [Add to Longdo] |
| ディスカレッジ | [deisukarejji] (n) (1) discouragement; (vs) (2) to discourage; to be discouraged [Add to Longdo] |
| 暗然;黯然;闇然 | [あんぜん, anzen] (adj-t, adv-to) (1) dark; gloomy; black; unclear; (2) doleful; discouraged; disappointed; tearful; dispirited [Add to Longdo] |
| 気が腐る | [きがくさる, kigakusaru] (exp, v5r) to feel dispirited; to feel discouraged [Add to Longdo] |
| 気を落とす | [きをおとす, kiwootosu] (exp, v5s) to be discouraged; to be disheartened [Add to Longdo] |
| 気落ち | [きおち, kiochi] (n, vs) discouraged; dispirited; despondent [Add to Longdo] |
| 消然;悄然 | [しょうぜん, shouzen] (adj-t, adv-to) dejected; dispirited; crestfallen; discouraged [Add to Longdo] |
| 心細い | [こころぼそい, kokorobosoi] (adj-i) helpless; forlorn; hopeless; unpromising; lonely; discouraging; disheartening; (P) [Add to Longdo] |
