desist | (vi) หยุดการกระทำ, See also: ระงับ, ยุติ, เลิก, งดเว้น, Syn. cease, refrain, hold, stop |
desistance | (n) การหยุดการกระทำ, See also: การระงับ, การยุติ, การเลิก, การงดเว้น, Syn. astinenee |
desist from | (phrv) หยุดทำ, See also: เลิก |
desist | (ดิซิสทฺ', ดิซิสทฺ') vt. หยุด, ระงับ, เลิกล้มความตั้งใจ., See also: desistance n. ดูdesist desistence n. ดูdesist, Syn. cease |
desist | (vt) ระงับ, ล้มเลิก, หยุด, เลิกล้มความคิด |
desist | เลิก [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
desist | Desist from useless resistance. |
ละ | [la] (v) EN: leave ; desert ; abandon ; give up ; stop ; desist ; remit ; yield ; vacate FR: abandonner ; quitter ; fuir |
ละเว้น | [lawen] (v) EN: refrain from ; abstain ; stop ; exclude ; leave out ; omit ; reject ; make an exception of ; abandon ; give up ; remit ; desert FR: s'abstenir ; arrêter ; se désister ; abandonner ; quitter |
งดเว้น | [ngotwen] (v) EN: refrain from ; abstain from ; give up ; stop ; desist FR: s'abstenir ; se garder ; arrêter |
desist | |
desist | |
desisto |
desist | |
desists | |
desisted | |
desisting |
Desist | v. i. Never desisting to do evil. E. Hall. [ 1913 Webster ] To desist from his bad practice. Massinger. [ 1913 Webster ] Desist (thou art discern'd, |
Desistance | n. [ Cf. F. desistance. ] The act or state of desisting; cessation. [ R. ] Boyle. [ 1913 Webster ] If fatigue of body or brain were in every case followed by desistance . . . then would the system be but seldom out of working order. H. Spencer. [ 1913 Webster ] |
Desistive | a. [ See Desist. ] Final; conclusive; ending. [ R. ] [ 1913 Webster ] |
思いとどまる(P);思い止まる;思い止どまる | [おもいとどまる, omoitodomaru] (v5r, vt) to give up (a plan or idea); to desist from (doing); (P) [Add to Longdo] |
中止命令 | [ちゅうしめいれい, chuushimeirei] (n) cease and desist order; stay order; discontinuance order; suspension order [Add to Longdo] |